Мікалай Пятровіч Малочка

Мікалай Пятровіч Малочка
Міністр гандлю БССР 1972 — 1979
Кіраўнік урада	Ціхан Кісялёў Аляксандр Аксёнаў
Папярэднік	Аляксей Шаўроў
Пераемнік	Мікалай Сташанкоў
Старшыня Гродзенскага аблвыканкама снежань 1964 — кастрычнік 1972
Кіраўнік урада	Ціхан Кісялёў
Папярэднік	ён сам, як старшыня сельск. Васіль Доркін (прам.)
Пераемнік	Рыгор Фамічоў
Старшыня Гродзенскага сельскага аблвыканкама студзень 1963 — снежань 1964
Кіраўнік урада	Ціхан Кісялёў
Папярэднік	пасада заснаваная
Пераемнік	пасада скасаваная
Старшыня Гродзенскага аблвыканкама жнівень 1961 — студзень 1963
Кіраўнік урада	Ціхан Кісялёў
Папярэднік	Іпаліт Канановіч
Пераемнік	ён сам, як старшыня сельск. Васіль Доркін (прам.)
Нараджэнне	12 снежня 1919(1919-12-12) Пляцянічы, Слонімскі павет, Гродзенская губерня, БССР
Смерць	6 красавіка 1988(1988-04-06) (68 гадоў) Мінск, БССР, СССР
Партыя	УКП(б) (з 1944)[1]
Адукацыя	Вышэйшая партыйная школа пры ЦК КПСС
Навуковая ступень	кандыдат эканамічных навук
Узнагароды

Мікала́й Пятро́віч Мало́чка (12 снежня 1919, в. Пляцянічы Гродзенскай губерні (цяпер Зэльвенскі раён Гродзенскай вобласці) — 6 красавіка 1988, г. Мінск) — беларускі партыйны і дзяржаўны дзеяч. Кандыдат эканамічных навук (пісьменнік Аляксей Карпюк пісьмова і называючы сведкаў сцвярджаў, што дысертацыю за М. Малочку напісаў іншы чалавек)^[2]. Член УКП(б)^[1].

У дзяцінстве працаваў у кулакоў і на цагляна-чарапічным заводзе. Двойчы быў асуджаны польскім судом за рэвалюцыйную дзейнасць. У 1939 годзе стаў намеснікам старшыні Пляцяніцкага сельсавета, дырэктарам мясцовага цаглянага завода.

У 1940—1946 гадах служыў у РСЧА. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.

У мірны час быў загадчыкам ваенным аддзелам Зэльвенскага РК КПБ, першым сакратаром Воранаўскага, Казлоўшчынскага РК КПБ.

У 1957 годзе скончыў Вышэйшую партыйную школу пры ЦК КПСС. З 1959 года інспектар ЦК КПБ, сакратар Гродзенскага абкама КПБ, а з 1961 года — старшыня Гродзенскага аблвыканкама.

У 1972 годзе быў вылучаны на пасаду міністра гандлю БССР.

Памёр у Мінску 6 красавіка 1988 года.

Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР^[3].

Пасля смерці ў 1989 годзе былі выдадзеныя яго мемуары «Аб пражытым і перажытым» (Мінск, 1989 г.).

Мікалай Малочка ўзнагароджаны^[3]:

• Ордэнам Леніна,
• Ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга

• Николай Петрович Молочко(недаступная спасылка) (руск.)
• Сяргей ЧЫГРЫН Успаміны пра Мікалая Малочку // Слонімская газета. — 26.05.2010.