Парламенцкія выбары ў Германіі (1932, лістапад)
Федэральныя выбары адбыліся ў Германіі 6 лістапада 1932 года[1]. Нацысцкая партыя скараціла долю сваіх галасоў на чатыры працэнтныя пункты, у той час, як Камуністычная партыя Германіі і нацыянальна-кансерватыўная Нямецкая нацыянальная народная партыя павялічылі свае галасы. Вынікі сталі вялікім расчараваннем для нацыстаў, якія страцілі 34 месцы і не змаглі сфармаваць кааліцыйны ўрад у Рэйхстагу. Былы канцлер Франц фон Папен, член каталіцкай партыі Цэнтра, кіраваў дзяржавай без падтрымкі парламента, абапіраючыся на заканадаўчыя ўказы, абвешчаныя прэзідэнтам Паўлем фон Гіндэнбургам паводле артыкула 48 Веймарскай канстытуцыі. Аднак 12 верасня 1932 года Папен быў вымушаны папрасіць Гіндэнбурга распусціць парламент, каб папярэдзіць прыняцце Камуністычнай партыяй недаверу ўраду, які, як чакалася, будзе прыняты, бо нацысты таксама павінны былі падтрымаць яго з-за іх жадання правесці новыя выбары. Пасля выбараў Папен заклікаў Гіндэнбурга працягваць кіраваць паводле надзвычайнага дэкрэту. Аднак 3 снежня Папена змяніў міністр абароны Курт фон Шлейхер, які правёў перамовы з левым крылом нацысцкай партыі на чале з Грэгарам Штрасерам у спробе пошуку стратэгіі «трэцяй пазіцыі». Планы пацярпелі няўдачу, калі Гітлер пазбавіў правоў Штрасэра і звярнуўся да Папена для перамоваў аб кааліцыі. Папен атрымаў згоду Гіндэнбурга на фарміраванне гітлераўскага кабінета міністраў 30 студзеня 1933 года. Выбары былі апошнімі свабоднымі і справядлівымі агульнагерманскімі выбарамі да захопу ўлады нацыстамі 30 студзеня 1933 года, паколькі выбары ў сакавіку 1933 года былі масава падаўлены, асабліва пацярпелі палітыкі Камуністычнай і Сацыял-дэмакратычнай партыі. Наступныя свабодныя выбары былі праведзены толькі ў 1949 годзе у Заходняй Германіі і ў 1946 годзе ва Усходняй Германіі. Наступныя агульнанямецкія свабодныя выбары адбыліся ў снежні 1990 года пасля ўз’яднання Германіі. Вынікі
Зноскі
|
Portal di Ensiklopedia Dunia