Парламенцкія выбары ў Германіі (1871)
Парламенцкія выбары ў Германіі 1871 года (ням.: Reichstagswahl 1871) — першыя ў гісторыі адзінай германскай дзяржавы выбары ў агульнанацыянальны прадстаўнічы орган — Імперскі сход (Рэйхстаг) Германскай імперыі. Адбыліся 3 сакавіка. Асаблівасці выбараўДа галасавання былі дапушчаныя падданыя мужчынскага полу, старэйшыя за 25 гадоў. З выбараў былі выключаныя ваеннаслужачыя, а таксама жыхары Эльзас-Латарынгіі (паколькі далучэнне гэтай тэрыторыі да Германіі было афіцыйна замацавана пазней, пасля падпісання 14 мая 1871 года Франкфурцкага мірнага дагавора з Францыяй). Да моманту правядзення галасавання не была дэмабілізавана шматлікая армія ваеннага часу, створаная ў сувязі з франка-прускай вайной. У выніку агульная колькасць выбаршчыкаў склала толькі 7,65 мільёна чалавек — 19,4 % насельніцтва імперыі. У выбарах прынялі ўдзел 51 % ад ліку маючых права голасу. Выбары праводзіліся па мажарытарнай сістэме ў 382 акругах. У выпадку, калі пераможца не атрымліваў абсалютнай большасці галасоў, прадугледжвалася перабалаціроўка (падлік вынікаў «паўторнага выбару» выбаршчыкаў). Вынікі выбараўНайбольшую падтрымку выбаршчыкаў атрымалі кандыдаты ад Нацыянал-ліберальнай партыі, за якіх быў пададзены 1,171 млн галасоў (30,1 %). Партыя атрымала 119 мандатаў. Другое месца заняла каталіцкая Партыя цэнтра (724 тыс. галасоў, 18,6 %, 60 мандатаў). Трэцяе — Нямецкая кансерватыўная партыя (549 тыс. галасоў, 14,1 %, 53 мандаты). У агульнай складанасці ў парламент прайшлі прадстаўнікі 14 розных палітычных груп. Акрамя агульнанацыянальных партый, у галасаванні прымалі ўдзел рэгіянальныя і нацыянальныя палітычныя аб’яднанні. 7 месцаў атрымалі прыхільнікі звергнутай у 1866 годзе гановерскай дынастыі Вельфаў; 14 — прадстаўнікі польскай меншасці, 1 — дацкай.
Літаратура
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
Portal di Ensiklopedia Dunia
