Парламенцкія выбары ў Германіі (1976)

< 1972 1980 >
Парламенцкія выбары ў Германіі (1976)
3 кастрычніка 1976
Яўка:	90,7%▼0,4%
	; Вынікі выбараў 1976 года.; ХДС/ХСС: 254; СДПГ: 224; СвДП: 40

Выбары ў бундэстаг 1976 года праходзілі 3 кастрычніка 1976 года. Выбары ў бундэстаг 8-га склікання былі таксама першымі выбарамі пасля адстаўкі федэральнага канцлера Вілі Бранта (СДПГ) у 1974 годзе і першым выпрабаваннем для яго пераемніка Гельмута Шміта (таксама СДПГ).

Перадгісторыя

Кандыдатам на пост канцлера ад блока ХДС/ХСС быў старшыня партыі ХДС і прэм’ер-міністр зямлі Рэйнланд-Пфальц Гельмут Коль.

Нягледзячы на тое, што блок ХДС / ХСС атрымаў больш за ўсіх галасоў, сацыяльна-ліберальная кааліцыя (СДПГ і СвДП) атрымала большасць у Бундэстагу. Пры гэтым СДПГ страціла сваё становішча самай вялікай фракцыі.

Падчас перадвыбарнай барацьбы СДПГ выступала пад дэвізам Мадэль Германія, а ХДС, акрамя іншых, выкарыстала Так трымаць, Германія. Стабільныя цэны. Надзейныя пенсіі. Больш працоўных месцаў.

Вынік

Партыя		Другіх галасоў^{[заўв 1]}	Працэнт	Месцаў^{[заўв 2]}	Змена	Выбарчыя акругі	Дадатковыя месцы^{[заўв 3]}	Заўвага
Склад Бундэстага 1976 года
	Сацыял-дэмакратычная партыя Германіі (СДПГ)	16 099 019	42,6	214 (10)	▼16	114	-	-
	Хрысціянска-дэмакратычны саюз Германіі (ХДС)	14 367 302	38,0	190 (11)	▲13	94	-	-
	Хрысціянска-сацыяльны саюз (ХСС)	4 027 499	10,6	53	▲5	40	-	-
	Свабодная дэмакратычная партыя (СвДП)	2 995 085	7,9	39 (1)	▼2	-	-	-
	Нацыянал-дэмакратычная партыя Германіі (НПДГ)	122 661	0,3	-	-	-	-	-
	Германская Камуністычная партыя (ГКП)	118 581	0,3	-	-	-	-	-
	Камуністычная партыя Германіі (адноўленая) (КСЗГ)	22 714	0,1	-	-	-	-	-
	Аб’яднанне незалежных немцаў (АНН)	22 202	0,1	-	-	-	-	-
	Камуністычная ліга Заходняй Германіі (КЛЗГ)	20 018	0,1	-	-	-	-	-
	Еўрапейская працоўная партыя (ЕПП)	6 811	0,0	-	-	-	-	-
	Хрысціянская народная партыя Баварыі (ХНПБ)	6 720	0,0	-	-	-	-	-
	Міжнародная марксісцкая група (ММГ)	4 759	0,0	-	-	-	-	-
	Супольнасць дзеянняў-Чацвёртая партыя (СД-ЧП)	4 723	0,0	-	-	-	-	-
	5% - блок	2 940	0,0	-	-	-	-	-
	Незалежная рабочая партыя (НРП)	765	0,0	-	-	-	-	-
	Аб’яднаныя левыя (АЛ)	701	0,0	-	-	-	-	-

↑ на выбарах у Германскі Бундэстаг выбаршчыкі галасуюць двойчы — спачатку за кандыдата ад якой-небудзь партыі ў гэтай выбарчай акрузе (ням.: Erststimme — первый голос), потым за канкрэтную партыю (ням.: Zweitstimme — второй голос).
↑ у дужках: колькасць выбраных у той жа дзень дэпутатаў ад Заходняга Берліна, якія не мелі права голасу ў бундэстагу.
↑ Калі колькасць першых і другіх галасоў не адпавядаюць адзін аднаму, партыі могуць атрымаць дадатковыя мандаты.

Наступствы

Гельмут Шміт быў зноў абраны федэральным канцлерам дзякуючы галасам сацыял-ліберальнай кааліцыі. Як кіраўнік самай магутнай апазіцыйнай партыі (ням.: Oppositionsführer — правадыр апазіцыі) — блока ХДС/ХСС, Гельмут Коль пераехаў у Бон, сышоўшы ў адстаўку з пасады прэм’ер-міністра зямлі Рэйнланд-Пфальц і ў дадатак да пасады старшыні партыі ўзяў на сябе абавязкі старшыні партыйнага блока ў бундэстагу.

Былы лідар апазіцыі Карл Карстэнс стаў новым прэзідэнтам бундэстага (пасада, аналагам якой у іншых краінах можа быць спікер).

Таксама адным з наступстваў выбараў было тое, што блок ХДС / ХСС прасоўваў стварэнне прыватных тэлекампаній, каб стварыць медыяпроцівагу грамадска-прававому вяшчанню. Палітыкі сцвярджалі, што яно было ў асноўным левым па сваёй палітычнай арыентацыі, і патрабавалася нешта новае, каб пазбегнуць так званай «спіралі маўчання».