Парламенцкія выбары ў Германіі (1912)

< 1907   1919 >
Парламенцкія выбары ў Германіі (1912)

12 студзеня 1912 года
Яўка:	84,9%
Партыя:	СДПГ	Партыя цэнтра	Нацыянал-ліберальная партыя
Мінулая колькасць месцаў:	43	105	54
Месцаў атрымана:	110 (▲67)	91 (▼14)	45 (▼9)
Галасоў:	4 250 400 (34,8%)	1 996 800 (16,4%)	1 662 700 (13,6%)
Змена долі галасоў:	▲5,8%	▼3,0%	▼0,9%
Партыя:	Прагрэсіўная народная партыя	Нямецкая кансерватыўная партыя	Польская партыя
Мінулая колькасць месцаў:	49	60	20
Месцаў атрымана:	42 (▼7)	43 (▼17)	18 (▼2)
Галасоў:	1 497 000 (12,3%)	1 126 300 (9,2%)	441 600 (3,6%)
Змена долі галасоў:	▲1,4%	▼0,2%	▼0,3%
Вынікі выбараў у Рэйхстаг (1912)

Федэральныя выбары былі праведзены ў Германскай імперыі 12 студзеня 1912 года. Хоць Сацыял-дэмакратычная партыя (СДПГ) атрымоўвала большасць галасоў на ўсіх выбарах з 1890 года, яна ніколі не выйгравала большасць месцаў, і на выбарах у 1907 годзе яна атрымала менш за палову месцаў, нягледзячы на атрыманне больш за мільён галасоў^[1]. Аднак на гэтых выбарах партыя выйграла больш чым у два разы больш галасоў другой па велічыні партыі Цэнтра і стала самай вялікай партыяй, выйграўшы 110 з 397 месцаў^[2].

Расклад сіл ва ізноў абраным рэйхстагу зрабіў магчымым кааліцыю большасці з партый, варожых або амбівалентных кіруючым элітам Германскай імперыі, — сацыял-дэмакратаў, партыі цэнтра і лева-ліберальных прагрэсістаў. Следствам гэтай магчымасці можна было ўбачыць вотум недаверу ўраду Тэабальд фон Бэтман-Гольвега па справе Саверна ў 1913 годзе і Пастанову аб міры Рэйхстага 1917 года. Тым не менш Цэнтр і прагрэсісты не жадалі дзейнічаць паслядоўна ў апазіцыі, у выніку чаго ўрад у значнай ступені свабодна дзейнічаў паводле свайго меркавання.

Некаторыя гісторыкі, такія як Фрыц Фішэр, выказалі здагадку, што Першая сусветная вайна была часткова вынікам стратэгіі кансерватыўных прускіх юнкераў, каб справіцца з гэтым вынікам^[3]. Імкнучыся ўзмацніць падтрымку кансерватыўных партый і палітыкі, каб адцягнуць насельніцтва ад СПД, яны спадзяваліся падняць патрыятызм у знешнім канфлікце з Расіяй ці іншай усходнееўрапейскай дзяржавай, такой як Сербія. Іншыя аўтары, такія як Найл Фергюсан, лічаць, што нямецкія кансерватары былі амбівалентныя ў вайне, баючыся, што страты ў вайне будуць мець катастрафічныя наступствы, і нават паспяховая вайна можа адштурхнуць насельніцтва, калі яна будзе доўгай або цяжкай^[4].

Абраны на гэтых выбарах дэпутат ад Меца і член СДПГ Жорж Вайль перабег у Францыю ў пачатку Першай сусветнай вайны.