Першая кніга Царстваў

Першая кніга Царстваў (סֵפֶר שְׁמוּאֵל)
	Самуіл памазвае Давіда на царства (Парыжскі псалтыр);
Раздзел:	Гістарычныя
Мова арыгінала:	старажытнаяўрэйская
Мясцовасць:	Ізраіль
Папярэдняя (Танах):	Сефер Шафтым
Папярэдняя (праваслаўе):	Кніга Руф
Наступная:	Другая кніга Царстваў
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пе́ршая кні́га Ца́рстваў (іўр.: סֵפֶר שְׁמוּאֵל Сефер Шмуэль Алеф; лац.: Liber I Samuelis; стар.-грэч.: Α΄ Βασιλειών) — кніга Старога Запавету, трэцяя ў раздзеле г. зв. ранніх прарокаў. У іўдзейскай Бібліі (Танаху) з’яўляецца часткай кнігі Самуіла, аднак у Септуагінце і праваслаўным каноне з практычных прычын кніга Самуіла была падзелена на дзве часткі, якія атрымалі назву I і II (агулам з чатырох) кніг Царстваў. У каталіцкім і пратэстанцкім канонах называецца «Першай кнігай Самуіла».

Назва кнігі ў іўдзейскім каноне не азначае аўтарства Самуіла, а паказвае значнасць яго асобы сярод іншых, пра якіх распавядае кніга. Аўтарства невядомае, аднак лічыцца, што яна была пачата прарокам Самуілам, а пасля яго смерці працягнутая яго паслядоўнікамі. Складаецца з 31 раздзела. Выкладае гісторыю Ізраіля да смерці Саўла.