Расійская акупацыя Харкаўскай вобласці
Расійская акупацыя Харкаўскай вобласці — гэта працяглая ваенная акупацыя, якая пачалася 24 лютага 2022 года пасля ўварвання расійскіх войск ва Украіну, захопу і акупацыі часткі Харкаўскай вобласці Украіны. Абласны цэнтр Харкаў не быў захоплены расійскімі войскамі, аднак Іншыя гарады, у прыватнасці Ізюм, Куп’янск і Балаклія, былі захоплены рускімі войскамі. Горад Чугуіў першапачаткова быў захоплены расійскімі войскамі 25 лютага, але 7 сакавіка быў зноў адваяваны ўкраінскімі войскамі, такія гарады Балаклія, Ізюм, Куп’янск дэакпуваный УСУ ў выніку наступальных дзеянняў на Харкаўшчыне ў верасні 2022 года. 8 ліпеня 2022 года Віталь Ганчаў, прызначаны Расійскай Федэрацыяй кіраўніком Харкаўскай зоны акупацыі, заявіў, што Харкаў з’яўляецца «неаддзельнай» часткай расійскай тэрыторыі і Расійская Федэрацыя мае намер анэксаваць Харкаў.[2] У пачатку верасня 2022 года Украіна пачала маштабную контрнаступльную аперацыю, вярнуўшы сабе населеныя пункты ў вобласці і ліквідаваўшы шматлікія акупацыйныя ваенныя і ваенна-грамадзянскія адміністрацыі.[3] Да 11 верасня Расійская Федэрацыя пакінула большасць раней акупаваных ёю населеных пунктаў вобласці, у тым ліку Куп’янск і Ваўчанск, дзе грунтавалася Расійская акупацыйная адміністрацыя. Акрамя ўсходніх частак Куп’янскага раёна за ракой Аскол.[4][5] АкупацыяІзюмГорад Ізюм быў захоплены рускімі войскамі 8 сакавіка 2022 года, пачаўшы рускую ваенную акупацыю горад. 4 красавіка 2022 года The Guardian паведаміла, што на аснове паведамленняў відавочцаў жыхароў і ваенных чыноўнікаў працягваюцца інтэнсіўныя баі паблізу Ізюма[6].. Як паведамляе The Guardian, жыхары горада тры тыдні пражылі ў сваіх падвалах без электрычнасці, ацяплення і вады[6]. У справаздачы таксама сцвярджаецца, што расійскія ваенныя падрыхтавалі спісы асоб, на якіх трэба «паляваць», уладальнікаў зброі, багатых людзей і іншых, якіх лічаць «небяспечнымі», такіх як бізнэсоўцы, актывісты, ваенныя і іх сем’і.[6] Расійскае войска таксама абвінавацілі ў забароне пропуску гуманітарных канвояў, пакуль у горадзе заканчваліся прадукты і медыкаменты.[6] 10 Красавіка некалькі прадстаўнікоў амерыканскай абароны заявілі, што расійскія войскі збіраюцца ў Ізюме ў рамках падрыхтоўкі да наступальнай кампаніі паміж Ізюмам і Дніпром[7]. Паведамлялася, што з 5 красавіка расійскія войскі перадыслакавалі свае сілы з Кіеўскага і Сумскага кірунку да Ізюма[8]. 18 красавіка Украіна заявіла аб вяртанні «шэрагу населеных пунктаў» у раёне Ізюму або паблізу яго.[9] Расійскія войскі ў горадзе пачалі масавую дэпартацыю жыхароў горада на тэрыторыю Расійскай Федэрацыі.[10] 21 красавіка Расія прызначыла Віталя Ганчава кіраўніком Харкаўскай вайскова-грамадзянскай адміністрацыі[11]. 6 ліпеня Ганчаў заявіў, што Расійская Федэрацыя мае намер стварыць у Харкаве 4 акупацыйныя раёны[12]. Вялікабурлукская пасялковая АбшчынаВялікабурлукская пасялковая Абшчына была захоплена расійскімі войскамі ў сакавіку 2022 года, падчас расійскага ўварвання ва Украіну ў 2022 годзе, пачаўшы вайсковую акупацыю, якая ператварылася ў «вайскова-грамадзянскую адміністрацыю». 11 ліпеня 2022 года ў выніку падрыву аўтамабіля загінуў прызначаны Расійскай Федэрацыяй кіраўнік ваенна-грамадзянскай адміністрацыі Яўген Юнакоў.[13] БалакліяГорад Балаклія быў першапачаткова захоплены прарасійскімі войскамі 3 сакавіка 2022 года на ранніх этапах расійскага ўварвання. Дэакупацыя6 верасня 2022 года Узброеныя Сілы Украіны правялі буйное контрнаступленне на Балаклейскім напрамку, вызваліўшы бліжэйшыя населеныя пункты і прыгарады, у прыватнасці вярбоўку, новую Гусароўку і Байрак.[14] Да 8 верасня 2022 года ўкраінскія войскі цалкам адваявалі горад. Пазней было апублікавана відэа, на якім украінскія вайскоўцы вывешваюць украінскі сцяг на будынку райджржадміністрацыі, а на зямлі ляжыць расійскі сцяг[15][16]. Да вечара 8 верасня ўкраінскія войскі прайшлі больш за 50 км і ўжо былі на ўскраінах аўтамабільнага і чыгуначнага вузла Куп’янска, патэнцыйна перарываючы Расійскую лінію забеспячэння і сувязі на поўдзень да Ізюма. 10 верасня Украіна адбіла Ізюм, спыніўшы ваенную акупацыю ў горадзе.[17] Гл. таксама
Зноскі
|
Portal di Ensiklopedia Dunia