Ферэнц Мюніх

Ферэнц Мюніх
Ферэнц Мюніх
міністр абароны Венгрыі[d]
	12 лістапада 1956 — 1 сакавіка 1957
Папярэднік	Пал Малетэр
Пераемнік	Géza Révész[d]
пасол Венгрыі ў Фінляндыі[d]
	1949 — 1950
пасол Венгрыі ў Балгарыі[d]
	1950 — 1954
Папярэднік	Sándor Keresztes[d]
Пераемнік	József Gábor[d]
пасол Венгрыі ў СССР[d]
	1954 — 1956
пасол Венгрыі ў Югаславіі[d]
	1956 — 1956
галоўны капітан паліцыі Венгрыі[d]
	1946 — 1949
пасол Венгрыі ў Манголіі[d]
	1954 — 1956
прэм’ер-міністр Венгрыі
	28 студзеня 1958 — 13 верасня 1961
Папярэднік	Янаш Кадар
Пераемнік	Янаш Кадар
член ЦК ВСРП[d]
	29 чэрвеня 1957 — 29 лістапада 1967
Нараджэнне	18 лістапада 1886; Шэрэгееш[d], Секешфехерварскі яраш[d], медзье Феер[d], Каралеўства Венгрыя, Транслейтанія, Аўстра-Венгрыя;
Смерць	29 лістапада 1967 (81 год); МТК Будапешт, Венгерская Народная Рэспубліка;
Месца пахавання	Керэпешы[d];
Імя пры нараджэнні	венг.: Münnich Ferenc Nándor Ede
Партыя	Венгерская камуністычная партыя; Венгерская сацыялістычная рабочая партыя; Венгерская партыя працоўных (1956);
Адукацыя	Будапешцкі ўніверсітэт (1910);
Род войскаў	Інтэнацыянальныя брыгады
Бітвы	Першая сусветная вайна; грамадзянская вайна ў Іспаніі;
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Фе́рэнц Мю́ніх (венг.: Münnich Ferenc; 18 лістапада 1886, Шарыгееш^[hu] — 29 лістапада 1967, Будапешт) — венгерскі дзяржаўны дзеяч, старшыня Савета Міністраў Венгерскай Народнай Рэспублікі (1958—1961).

Біяграфія

У 1914 прызваны ў аўстра-венгерскую армію. У 1915 годзе узяты ў палон рускімі войскамі.

Знаходзіўся ў лагеры для ваеннапалонных у Томску, дзе ў 1917 годзе ўступіў у РКП (б).

У 1917 годзе Мюніх быў адным з арганізатараў венгерскай групы Расійскай камуністычнай партыі. Стварыў у Пермі інтэрнацыянальны атрад з венграў. Разам з часткамі Чырвонай Арміі змагаўся на Урале супраць белых.

У лістападзе 1918 года ён вярнуўся на радзіму. Пасля таго як 21 сакавіка 1919 года ў Венгрыі абвясцілі Савецкую ўладу, Ферэнц Мюніх прымаў актыўны ўдзел у стварэнні Венгерскай Чырвонай Арміі і Чырвонай міліцыі.

Пасля падзення пралетарскай дыктатуры эміграваў у Аўстрыю, затым быў у Чэхаславакіі і Германіі, дзе вёў рэвалюцыйную работу сярод працоўных. У 1922—1936 гадах — на кіруючай гаспадарчай працы ў СССР.

Удзельнічаў у Грамадзянскай вайне у Іспаніі 1936—1939 гадоў. Быў камісарам батальёна Ракашы 13-й інтэрнацыянальнай брыгады.

У Вялікую Айчынную вайну ў шэрагах Савецкай Арміі, удзельнічаў у баях пад Сталінградам.

Пасля 1945 года ў Венгрыі. Быў прызначаны начальнікам паліцыі Будапешт а. У 1949—1951 — пасланнік ВНР у Фінляндыі, у 1951—1954 — пасол у Балгарыі. У верасні 1954 — жніўні 1956 — пасол у СССР. У жніўні—лістападзе 1956 — пасол у Югаславіі.

У пачатку лістапада 1956 г., у перыяд барацьбы супраць паўстання ў Венгрыі ўдзельнічаў у стварэнні Венгерскага рэвалюцыйнага рабоча-сялянскага ўрада. У 1956 — міністр унутраных спраў ВНР. У лютым 1957 — студзені 1958 — міністр абароны ВНР. У 1958—1961 гадах — старшыня Савета Міністраў Венгерскай народнай рэспублікі.

У 1957—1965 — член Палітбюро ЦК ВСРП.

Імем Мюніха названая вуліца ў Томску. Намаляваны на венгерскай паштовай марцы 1986 года.