Яфім Максімавіч Гаварушка

Яфім Максімавіч Гаварушка (15 кастрычніка 1911, в. Востраў, Рагачоўскі павет, Магілёўская губерня, цяпер Рагачоўскі раён Гомельскай вобласці — 3 чэрвеня 1992, Смалявічы, Мінская вобласць) — празаік, публіцыст, педагог^[1].

Нарадзіўся 15 кастрычніка 1911 года ў вёсцы Востраў Рагачоўскага павета. Выхоўваўся ў дзіцячым доме ў Бабруйску. У 1935 годзе скончыў МВПІ. Выкладаў беларускую мову і літаратуру ў Смалявічах. Арыштаваны 9 снежня 1936 года. Асуджаны 2 кастрычніка 1937 года на 6 гадоў пазбаўлення волі і 5 гадоў пазбаўлення грамадзянскіх правоў. Пасля вызвалення вярнуўся ў Смалявічы. Рэабілітаваны ў 1955 годзе. Працаваў настаўнікам і дырэктарам дзіцячага дома^[1].

Памёр 3 чэрвеня 1992 года ў Смалявічах. Пахаваны на мясцовых могілках^[2].

Апавяданні друкаваў у газетах «Піянер Беларусі», «Настаўніцкая газета», «Чырвоная змена», «Мінская праўда», у рускіх газетах «Лесная промышленность», «Северная правда», часопісе «Советская Отчизна» (1992). Публіцыстычныя артыкулы змяшчаліся ў часопісах «Маладосць», «Беларусь», «Бярозка», «Нёман», калектыўным зборніку «Праўда гісторыі. Памяць і боль» (Мінск, 1991)^[2].

Надрукаваў некалькі артыкулаў пра жыццё і творчасць акадэміка І. Замоціна. Уклаў кнігу рэпрэсаванага акадэміка І. Замоціна «Творы» (Мн., 1991). У апошнія гады жыцця складаў анталогію паэзіі рэпрэсаваных паэтаў «Песня падуладных»^[1].

• Літ. з даведн. Л. У. Маракова: БП, т. 6.
• Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 1. Абрамовіч—Кушаль. / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Смаленск, 2003. — 480 с. — ISBN 985-6374-04-9.