Карло VI (Свето Римско Царство)

Карло VI & III
Цар на Светото Римско Царство Војвода од Тишен 1711–1722 Крал на Неапол 1707–1735 Крал на Сардинија 1708–1735 Крал на Унгарија 1711–1740 Крал на Хрватска 1711–1740 Крал на Бохемија 1711–1740 надвојвода на Австрија 1711–1740 Цар на Светото Римско Царство 1711–1740 Крал на Германија 1711–1740 Војвода од Луксембург 1714–1740 Гроф од Намур 1714–1740 Војвода од Брабант 1714–1740 Војвода од Лимбург 1714–1740 Војвода од Лотиер 1714–1740 Војвода од Милано 1714–1740 Гроф од Фландрија 1714–1740 Гроф од Ено 1714–1740 Крал на Сицилија 1720–1735 Војвода од Парма 1735–1740 Војвода од Гвастала 1735–1740
На престол	12 октомври 1711 – 20 October 1740
Крунисување	22 декември 1711, Франкфурт
Претходник	Јосиф I
Наследник	Карло VII
Роден(а)	1 октомври 1685(1685-10-01) Виена
Починал(а)	20 октомври 1740(1740-10-20) (возр. 55) Виена
Почивалиште	Виена
Деца see detail...	Марија Терезија Марија Ана Марија Амалија
Полно име германски: Karl Franz Joseph Wenzel Balthasar Johann Anton Ignaz
Династија	Хабсбуршка династија
Татко	Леополд I
Мајка	Елеонора Магдалена фон Пфалц-Нојбург
Вероисповед	Римокатоличка црква
Потпис

Карло VI (германски: Karl VI, роден на 1 октомври 1685 во Виена - починал на 20 октомври 1740 во Виена) — владетел од Хабсбуршката династија како цар на Светото Римско Царство и крал на Германија (1711-1740), војвода од Тишен (1711–1722), надвојвода на Австрија, крал на Хрватска (како Карло III), крал на Бохемија (како Карло II) и крал на Унгарија (како Карло III) (1711–1740) и претендент кон шпанскиот престол до 1711 година.

Карло е роден во Виена како втор син на царот Леополд I и неговата трета сопруга, принцезата Елеонора Магдалена фон Пфалц-Нојбург. Неговото полно име е Карло Франц Јосиф Венцислав Балтазар Јован Антон Игнатиј.

Карло бил претендент кон шпанскиот престол од Хабсбуршката династија. Кога Карло II го прогласил својот син Филип V за свој наследник, Луј XIV го нарушил претходниот склучен договор. Спорот за круната на Шпанија довело до започнување на Војна за шпанското наследство^[1].

Откако постариот брат Јосиф I починал во 1711 година, Карло се вратил во Австрија^[2], каде ја наследнил титулата крал на Унгарија, Хрватска и Бохемија. Подоцна истата година во Франкфурт бил избран и за цар на Светото Римско Царство. По договорот од Раштат од 1714 година завршила Војната за шпанскиот престол. Со договорот Филип V станал нов шпански крал под услов да се одрече од сите претензии кон францускиот престол. Од друга страна Карло VI ги добил некогашните територии кои шпанските монарси ги поседувале во Холандија и Италија.

Карло водел војни со Османлиското Царство. Кога Венецијанската Република во 1714 година започнала војна со Османлиите, побарала од Карло да се формира Света Лига како онаа од 1684 година. Така во 1716 година бил потврден сојузот и била објавена војна на Османлиите. Веќе докажаниот царски војсководач Евгениј Савојски ги поразил на Османлиите во Битката кај Петроварадин во 1716 година, додека следната 1717 година бил заземен и Белград. Според договорот од Пожаревац Османлиите изгубиле дел од Банат, Смедеревскиот санџак заедно со Белград и Северна Босна^[3]. Австрија со Белград управувала во следните 20 години. Според договорот од Белград и крајот на Австриско-турската војна (1737-1739), Австрија била потиснета од Балканот^[4]. Така Белград и Шабац со цела Србија до Сава и Дунав, Влашка и дел од Босна биле повторно дадени на Османлиите. Австрија го задржала Банат но морала да ги сруши сите тврдини кои ги изградила во текот на владеењето на овие земји по Пожаревачкиот договор.

Главно прашање кое се отворило во текот на владеењето на Карло VI било околу тоа кој ќе биде негов наследник. Карло како и неговиот брат Јосиф имал само ќерки, а според традициите кои важале во Светото Римско Царство, жените немале право да бидат наследници на престолот. Но, во 1713 година Карло ја издал т.н. Прагматична санкција според која неговата ќерка Марија Терезија може да го наследи престолот. Под негов притисок, оваа санкција била прифатена од владетелите на Светото Римско Царство и неколку други европски сили,^[5][6]. Така во 1723 година било дозволено таа да стане негов наследник. Во 1736 година Марија Терезија била омажена за Франц Стефан, големиот војвода од Токсана.

Но, кога Карло починал, Прусија, Саксонија, Баварија и Франција ја одбиле т.н. Прагматична санкција и за цар бил избран Карло VII, изборниот кнез на Баварија. Со ова започнала Војната за австриското наследство, каде Марија Терезија со помош на Унгарија, Бохемија и Австрија го обезбедила престолот на својот сопруг Франц.

Според тоа, Карло VI бил последниот цар на Светото Римско Царство од директната машка линија на Хабсбуршката династија, додека Франц бил основач на Лотарингенската династија.

Име	Портрет	Животен век	Забелешка
Леополд Јован		13 април 1716 – 4 ноември 1716	Надвојвода на Австрија, починал кога имал седум месеци.
Марија Терезија		13 мај 1717 – 29 ноември 1780	Надвојводка од Австрија и глава на Хабсбуршката династија, се омажила за Франц, кој подоцна станал цар на Светото Римско Царство.
Марија Ана		14 септември 1718 – 16 декември 1744	Надвојводка од Австрија, се омажила за Карло Александар Лотарингски, кој бил управител на Австриска Холандија.
Марија Амалија		5 април 1724 – 19 април 1730	Надвојводка од Австрија, починала на шест години.

• Crankshaw, Edward: Maria Theresa, 1969, Longman publishers, Great Britain (pre-dates ISBN)
• Jones, Colin: The Great Nation: France from Louis XV to Napoleon, University of Columbia Press, Great Britain, 2002, ISBN 0-231-12882-7
• Fraser, Antonia: Love and Louis XIV: The Women in the Life of The Sun King, Orion books, London, 2006, ISBN 978-0-7538-2293-7
• Mahan, J.Alexander: Maria Theresa of Austria, Crowell publishers, New York, 1932 (pre-dates ISBN)
• Kahn, Robert A.: A History of the Habsburg Empire, 1526–1918, University of California Press, California, 1992, ISBN 978-0-520-04206-3
• Acton, Harold: The Last Medici, Macmillan, London, 1980, ISBN 0-333-29315-0
• Browning, Reed: The War of the Austrian Succession, Palgrave Macmillan, 1995, ISBN 0-312-12561-5

• Карло VI (Свето Римско Царство) на Ризницата ^?

п р у Владетели на Чешка Пшемисловци ~ 870–1198 (кнезови) Борживој I Спитихњев I Вратислав I Вацлав I Болеслав I Болеслав II Болеслав III Владивој Болеслав I Храбриот1 Јаромир Олджих Бретислав I Спитихњев II Вратислав II (I)2 Конрад I Бретислав II Боривој II Сватоплук Владислав I Собеслав I Владислав II (I)2 Беджих Собеслав II Конрад II Вацлав II Отокар I Бретислав III Владислав III 1198–1306 (кралеви) Отокар I Вацлав I Отокар II Вацлав II Вацлав III Нединастички 1306–1310 Хајнрих Корушки Рудолф I Луксембурговци 1310–1437 Јован Луксембуршки Карло IV (I) Вацлав IV Жугмунд Хабсбурговци 1437–1457 Алберт меѓувластие Ладислав Посмртниот Нединастички 1457–1471 Георги Подјебрадски Матеја Корвин3 Јагелонци 1471–1526 Владислав II Јагелонски Лудвиг Јагелонски Хабсбурговци 1526–1780 Фердинанд I Максимилијан Рудолф II Матеја Фердинанд II Фридрих I4 Фердинанд III Леополд I Јосиф I Карло II Карло Алберт (II)3, 5 Марија Терезија Лоренска династија 1780–1918 Јосиф II Леополд II Франц I (II) Фердинанд V Франц Јосиф Карло I (III) 1 Кнез на Полска од династијата Пјастовци 2 Во текот на владеењето добил ненаследна кралска титула 3 Противкрал 4 Изборен кнез на Пфалц од династијата Вителсбаховци 5 Изборен кнез на Баварија од династијата Вителсбаховци

п р у Цареви на Светото Римско Царство Каролиншко Царство Карло I Велики Лудвиг I Лотар I Лудвиг II Карло II Карло III Гвидо Ламберт Арнулф Лудвиг III Беренгар Свето Римско Царство Отон I Отон II Отон III Хајнрих II Конрад II Хајнрих III Хајнрих IV Хајнрих V Лотар II Фридрих I Хајнрих VI Отон IV Фридрих II Хајнрих VII Лудвиг IV Карло IV Сигизмунд Фридрих III Максимилијан I Карло V Фердинанд I Максимилијан II Рудолф II Матеја Фердинанд II Фердинанд III Леополд I Јозеф I Карло VI Карло VII Франц I Јозеф II Леополд II Франц II