Максим IV Цариградски
Максим IV (грчки: Μάξιμος Δ΄), претходно познат како Манасиј (грчки: Μανασσής), бил православен христијански монарх и епископ. Тој бил Вселенски патријарх од 1491 до 1497. ЖивотТој бил игумен на манастирот „Ватопед“ на планината Света Гора пред да биде назначен од патријархот Симеон I Цариградски како митрополит на Сер, град со кој управувал под религиозното име „Манасиј“. Првите месеци од 1491 тој бил избран за цариградски патријарх со поддршка од монасите на Света Гора.[1]:198 При неговото избирање тој го променил своето име во „Максим“, сигурен случај во историјата на Вселенската патријаршија[2] бидејќи вообичаено се поседува монашко име во текот на црковната кариера. Како патријарх тој ги бранел правата на православните христијани кои живееле на териотриите кои припаѓале на Венецијанската Република.[3] За време на неговото владеење излегле муабети во врска со него, од непознат извор, кои резултирале со негово губење на престолот во почетокот на 1497 година.[4] По неговата оставка тој останал активно вклучен во црковните прашања, дури и покренувајќи заговор против неговиот наследник, патријархот Нифонт II, сè до тогаш кога бил присилен да се пензионира во манастирот Ватопед, каде починал на непознат датум.[5] Белешки
Надворешни врски
|
Portal di Ensiklopedia Dunia