Никола Пехчевски

Никола Пехчевски
9 јули 1976 – † 23 јуни 2001 (24 г.)
Прекар:	«Коки»
Роден во:	Берово, СР Македонија
Починал во:	Битка во Арачиново
Служба во:	Македонија
Чин:	Специјалец во МВР
Единици:	ЕСЗ Тигар
Битки/војни:	Војна во Македонија 2001 Операција MX-1 Битка за Танушевци Битка за Тетовско Кале Операција МХ-2 Битка за Ваксинце Битка за Матејче † Битка за Арачиново
Одличја:	Медал за храброст

Никола Пехчевски (Берово, 9 јули 1976 – Арачиново, Скопско, 23 јуни 2001) бил македонски бранител, специјалец во ЕСЗ Тигар, учесник во воениот конфликт во Македонија во 2001 година. Загинал на 23 јуни 2001 кај гробиштата во Брњарци во Битката за Арачиново.^[1] Официјално загинал при престрелка со албанските терористи, но постојат тези дека е убиен од граната на македонската армија, поради некоординираност помеѓу АРМ и МВР.^[2]

Со посебно чувство и одговорност за судбината и иднината на својата земја, во рововите крај Арачиново од каде што Скопје, главниот град се гледа како на дланка, минуваа деновите на полицаецот Никола. Дојде од Берово. Со мислите беше кај својата сопруга, со која ја очекуваа семејната рожба. Таткото Ефтим и мајката крстена по името на татковината, Македонка, го очекува своето внуче. Никола веднаш после неговата свадба го прекинува одморот и доброволно се враќа во единицата. При разделбата со мајката, Пехчевски и' рекол:

„Не мамо, има многу ранети. Сите сме од крв и месо, треба да се смениме. Не може едни да се борат а други да уживаат. Одам да ја одбранам Македонија“.

— Никола Пехчевски (†25), при разделбата со мајка му

Гине јуначки во нерамна битка заедно со неговите колеги Атанас Јанев, Александар Стојчев и Оливер Китановски кај гробиштата во Брњарци, одма пред селото Арачиново.^[3] Еден соборец на Никола Пехчевски вака го опишува моментот кога тој загинува во Битката за Арачиново: „Тој загина на два метри од мене, во екот на борбите во село Арачиново. Му беше разнесена главата. Се сеќавам во последните секунди кога свиеа куршумите, помеѓу јаките експлозиии. Се погледавме. Верувате или не, имаше насмевка на лицето и ме бодреше со погледот.“

Зад себе ја оставил сопругата со ќерката, која не ја дочека.^[4] Пехчевски посмртно е одликуван со медал за храброст од Претседателот на Р Македонија.^[5] На 2 август 2016 година на влезот на спортската сала во Берово која го носи името „Македонски бранители“ поставена е спомен - плоча на која се испишани имињата на четворицата бранители од Берово кои во конфликтот во 2001 година го изгубија својот живот, Љупчо Мирчовски, Димитар Двојаковски, Зоран Бубевски и Никола Пехчевски.^[6]

За време на војната во 2001 година, кога функционираше таканаречената широка влада, припадниците на двете клучни министерства (Министерството за внатрешни работи, раководено од ВМРО-ДПМНЕ, и Министерството за одбрана, раководено од СДСМ) поради некоординираност се однесуваа како две непријателски војски. Македонската јавност сè уште се замајува со некаква верзија за настанот според која сè се сведува на тоа дека тројцата припадници на МВР се убиени од албанските терористи при акцијата за ослободување на Арачиново, кое претходно, на 9 јуни 2001 година, тогашната ОНА го прогласи за слободна територија. Ниту една влада досега не успеала да го расветли контроверзното загинување на бранителите кај гробиштата во Брњарци, село на околу два километри од скопско Арачиново.^[7]

Потресните информации за загинувањето на полицајците на гробиштата кај Брњарци, според поранешниот разузнавач Јанко Бачев, се криеле од јавноста затоа што државата ќе морала да им плати обесштетување на нивните семејства.

На гробиштата кај Брњарци на 23 јуни 2001 година кога загинаа тројцата полицајци, од артилериски оган тешко беше ранет Оливер Китановски, припадник на Единицата за специјални задачи „Тигар“. Почина по пет дена, на 21 годишна возраст. Четворицата бранители, како што сведочат нивни колеги, доброволно се пријавиле да учествуваат во првите редови во акцијата за ослободување на Арачиново.^[8]

• „Цвеќе за свадба“ - Документација во чест на Никола Пехчевски

п р у Загинати македонски бранители во воениот конфликт во 2001 година Љубомир Акимовски Ацо Ангеловски Томе Бадаревски Дејанчо Богданов Марјан Божиновски Марјанчо Бошковски Зоран Бубевски Дарко Велјаноски Косте Волканоски Миле Гиноски Ерол Готак Љубе Грујоски Димитар Двојаковски Дејан Денковски Марко Деспотоски Кирчо Димитриов Томе Димовски Чедо Додевски Фикри Елмази Ивица Златевски Драганчо Илиевски Дејан Јакимовски Јане Јакимовски Атанас Јанев Бранко Јанев Миле Јаневски Даил Јанкоски Раде Јанковски Петре Кадровски Кољо Китанов Оливер Китановски Сашо Китаноски Кире Костадиновски Игор Костески Коце Крстев Ѓоко Лазаревски Сашко Манасков Драго Маневски Влатко Миленковски Горан Миноски Љупчо Мирчовски Пеце Матичевски Бошко Најдовски Томислав Настевски Нане Наумоски Александар Николиќ Игор Николовски Роберт Петковски Влатко Петров Кирил Петрушевски Оливер Петрушевски Никола Пехчевски Исак Руфати Веби Рушитоски Бранко Секулоски Пеце Секулоски Александар Серафимов Благојче Силјанов Душко Синадиновски Сашко Соколов Србољуб Спасовски Синиша Стоилов Горан Стојановски Илче Стојановски Момир Стојановски Теодор Стојановски Цоки Стојановски Александар Стојчев Блашко Толев Бобан Трајковски Бобан Трпков Гоце Чанкуловски Фејзо Џеладиновски Ердован Шабаноски Ќамуран Шакиров