ပရိဝီမံသနသုတ်
[၁] ဘုရားရှင် ကောသလနိုင်ငံ သာဝတ္ထိမြို့ ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ဘုရားရှင်က ရဟန်းတော်များအား “ဇရာ မရဏမှစ၍ အဝိဇ္ဇာတိုင်အောင် “သဗ္ဗသော သမ္မာ ဒုက္ခက္ခယ”ဖြစ်သည်အထိ စုံစမ်းဆင်ခြင်ပုံ-တစ်ပါးစီ တစ်ပါးစီ၏ အကြောင်းနှင့်တကွ သစ္စာအမြင်အထိ စုံစမ်းသိမြင်ပုံ၊ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ ဓမ္မများ ချုပ်ပျောက်ပုံကိုလည်းကောင်း, ရဟန္တာဖြစ်သည်အထိ စုံစမ်းဆင်ခြင်ပုံ၊ ရဟန္တာဖြစ်သည့်အခါ ဝေဒနာခံစားမှုနှင့်ဆက်စပ်၍ ပုထုဇဉ်ပုဂ္ဂိုလ်ကဲ့သို့မဟုတ်ပဲ ဖြစ်ပေါ်လာသောဝေဒနာကို ရှုမြင်ပုံ၊ ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်၏ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်အဖြစ် ရပ်ပုံတို့ကို ရဟန်းတို့အား ဖြေဆိုစေ၍ ဤအတိုင်းသာဖြစ်ပုံ၊ အခြားသဘာဝအားဖြင့် မဖြစ်ပုံ၊ ငါ့အား ယုံကြည်ကြ၊ နှလုံးသွင်းကြ၊ ယုံမှားသံသယ ဝိစိကိစ္ဆာကင်းပျောက်စေကြ၊ ဟောတော်မူအပ်သော ဤဒေသနာတော်သည် ဝဋ်ဒုက္ခအားလုံး၏ အဆုံးဖြစ်ပုံကို အကျယ်အားဖြင့် ဟောကြားတော်မူသည့်သုတ်။ အဋ္ဌကထာ, ဋီကာတို့၌ မှတ်သားဖွယ်ရာများကို အကျယ်တဝင့် ဖွင့်ဆိုထားပါသည်။ [၂] ကိုးကား
|
Portal di Ensiklopedia Dunia
