இந்தோனேசியாவின் வரலாறு

இந்தோனேசிய வரலாறு
காலவரிசை
வரலாற்றுக்கு முன் பழங்கற்காலம் சாவக மனிதன் 1,000,000 புளோரெஸ் மனிதன் 94,000–12,000 புதிய கற்காலம் தோபா வெடிப்பு 75,000 புனி பண்பாடு 400 கிமு
இந்து பௌத்தம் சாலகநகரா இராச்சியம் 130–362 கூத்தாய் இராச்சியம் 350–1605 தருமநகரா இராச்சியம் 400–500 கந்தோலி இராச்சியம் 400-500 கலிங்க இராச்சியம் 500–600 மெலாயு இராச்சியம் 600–1347 சிறீவிஜயம் 600–1025 சைலேந்திர வம்சம் 600–900 காலோ இராச்சியம் 669–1482 மாதரம் இராச்சியம் 716–1016 சஞ்சய வம்சம் 732–910 வர்மதேவ வம்சம் 914–1011 பாலி இராச்சியம் 914–1908 ஈசான வம்சம் 929–1016 சுண்டா இராச்சியம் 932–1579 காகுரிப்பான் இராச்சியம் 1019–1045 கேடிரி அரசு 1045–1221 பிளம்பாங்கான் 1236–1580 தருமசிராயா இராச்சியம் 1183–1347 பண்ணை இராச்சியம் 1000–1300 சிங்காசாரி அரசு 1222–1292 மஜாபாகித்து அரசு 1293–1527 இந்திரகிரி அரசு 1347–1945
சுல்தானகங்கள் பியூருலாக் சுல்தானகம் 840–1292 லூவு இராச்சியம் 1000–1400 இலமூரி சுல்தானகம் 1200–1300 அரு இராச்சியம் 1225–1613 தெர்னாத்தே சுல்தானகம் 1257–1914 சமுத்திர பசாய் சுல்தானகம் 1267–1521 மலையபுரம் (பகாருயோங்) 1347–1833 புரூணை சுல்தானகம் 1368–1888 வஜோ சுல்தானகம் 1399–1957 மலாக்கா சுல்தானகம் 1400–1511 சூலு சுல்தானகம் 1405–1851 சிரபோன் சுல்தானகம் 1445–1677 ஜம்பி சுல்தானகம் 1460–1904 டெமாக் சுல்தானகம் 1475–1554 அச்சே சுல்தானகம் 1496–1903 தெர்னாத்தே சுல்தானகம் 1486–1914 பச்சான் சுல்தானகம் 1515–1946 திடோர் சுல்தானகம் 1500–1967 சைலோலோ சுல்தானகம் 1496–1903 பான்தேன் சுல்தானகம் 1526–1813 பஞ்சார் சுல்தானகம் 1526–1863 கலினியாமத் சுல்தானகம் 1527–1599 மாதரம் இராச்சியம் 1500–1700 ஜொகூர் சுல்தானகம் 1528–1877 இலங்கத்து சுல்தானகம் 1568–1946 கைமனா இராச்சியம் 1600–1926 அசாகான் சுல்தானகம் 1630–1946 பலெம்பாங் சுல்தானகம் 1659–1823 சம்பாசு சுல்தானகம் 1671–1956 சியாக் சுல்தானகம் 1725–1946 சுரகர்த்தா சுல்தானகம் 1745–1946 யோக்யகர்த்தா சுல்தானகம் 1755–1945 பொந்தியானா சுல்தானகம் 1771–1950 டெலி சுல்தானகம் 1814–1946 ரியாவ் லிங்கா சுல்தானகம் 1824–1911
கிறித்துவ இராச்சியங்கள் லாரான்துக்கா இராச்சியம் 1515–1904 போலாங் இராச்சியம் 1670–1950
சீன இராச்சியங்கள் ஏசுன் கூட்டமைப்பு 1776–1854 லான்பாங் குடியரசு 1777–1884 சந்தியாகோ குடியரசு 1777–1853
ஐரோப்பியர்கள் இந்தோனேசியாவில் போர்த்துகீசியர்கள் 1512–1850 எசுபானியர்கள் 1521–1677 இடச்சுக் கிழக்கிந்திய நிறுவனம் 1602–1799 பிரித்தானிய பென்கூலன் 1685–1824 பிரெஞ்சு பிரித்தானிய இடைக்காலம் 1806–1816 டச்சு கிழக்கிந்திய தீவுகள் 1800–1942
இந்தோனேசிய தோற்றம் தேசிய விழிப்புணர்வு 1908–1942 சப்பானிய ஆக்கிரமிப்பு 1942–1945 இந்தோனேசிய புரட்சி 1945–1949 ஐக்கிய இந்தோனேசியா 1949–1950
இந்தோனேசிய குடியரசு தாராளமய மக்களாட்சி 1950–1959 வழிகாட்டப்பட்ட மக்களாட்சி 1959–1966 புத்தாக்கத்தின் தொடக்கம் 1966–1967 புத்தாக்கம் 1967–1998 இந்தோனேசிய மறுமலர்ச்சி 1998–present
பகுதிகள் ஜகார்த்தா பாலி போகோர் பாண்டுங்
பா உ தொ

இந்தோனேசியாவின் வரலாறு, அதன் புவியியல் அமைவு, இயற்கை வளங்கள், தொடரான மக்கள் புலப்பெயர்வும் தொடர்புகளும், போர்களும் ஆக்கிரமிப்புக்களும், போன்றவற்றாலும்; வணிகம், பொருளாதாரம், அரசியல் என்பவற்றாலும் உருப்பெற்றது.

இந்தோனேசியா 17,000 தொடக்கம் 18,000 வரையான தீவுகளை உள்ளடக்கிய ஒரு தீவுக்கூட்ட நாடு. தென்கிழக்காசியப் பகுதியில் உள்ள இந்நாடு நடுநிலக் கோட்டின் வழியே நீண்டு காணப்படுகின்றது. இத்தீவுகளுள் 8,844 தீவுகளுக்குப் பெயர்கள் உண்டு, 922 தீவுகளில் மட்டுமே நிரந்தரக் குடியிருப்புக்கள் உள்ளன.

இந்தோனேசியா முக்கியமான கப்பல் போக்குவரத்துப் பாதையில் அமைந்துள்ளதால். தீவுகளுக்கு இடையிலான வணிகமும், பன்னாட்டு வணிகமும் வளர்ச்சியடைந்தன. இதனால் இந்தோனேசியாவின் வரலாற்றைத் தீர்மானிப்பதில் வணிகத்துக்குப் பெரும் பங்கு உண்டு. இந்தோனேசிய மக்கள் பல்வேறு புலப்பெயர்வுகளின் ஊடாக இப்பகுதியில் குடியேறியதால், இங்கே பல்வகைப்பட்ட பண்பாடுகளும், இனங்களும், மொழிகளும் காணப்படுகின்றன.

தீவுக்கூட்டத்தின் நில அமைப்பும், தட்பவெப்ப நிலைகளும், வேளாண்மை, வணிகம் போன்றவற்றிலும் நாடுகளின் உருவாக்கத்திலும் செல்வாக்குச் செலுத்தின. இந்தோனேசியாவின் எல்லைகள் ஒல்லாந்தக் கிழக்கிந்தியக் கம்பனியின் 20 ஆம் நூற்றாண்டு எல்லைகளாகும்.

"சாவா மனிதன்" எனப் பரவலாக அறியப்படும் ஓமோ இரக்டசுவின் புதைபடிவ எச்சங்களும், அவனால் பயன்படுத்தப்பட்ட கருவிகளும், இந்தோனேசியத் தீவுகளில் 1.5 மில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே மனிதர்கள் வாழ்ந்ததைக் காட்டுகின்றன. இந்தோனேசியாவில் பெரும்பான்மையாக உள்ள ஆசுத்திரோனேசிய மக்கள் முதலில் தாய்வானில் இருந்து பொகாமு 2000 அளவில் இந்தோனேசியாவுக்கு வந்ததாக நம்பப்படுகின்றது.

பொகா 7-ஆம் நூற்றாண்டளவில், பலம் பொருந்திய சிறீவிசய இராச்சியம் செழிப்புற்றிருந்தது. இதனூடாக இந்து, பௌத்த செல்வாக்குகள் இந்தோனேசியாவுக்குள் வந்தன. வேளாண்மை சார்ந்த, பௌத்தர்களான சைலேந்திர வம்சமும், இந்துக்களான மத்தாராம் வம்சமும் ஜாவாவின் உட்பகுதிகளில் செழித்திருந்து பின்னர் வீழ்ச்சியடைந்தன. முசுலிம் அல்லாத குறிப்பிடத்தக்க கடைசி இராச்சியம், 13 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் இருந்த இந்து மசாபாகித் இராச்சியம் ஆகும்.

இதன் செல்வாக்கு இந்தோனேசியாவின் பெரும் பகுதியில் பரவி இருந்தது. சான்றுகளின்படி மிக முந்திய இசுலாமுக்கு மாறிய மக்கள் 13 ஆம் நூற்றாண்டில் வடக்கு சுமாத்திராவில் இருந்ததாகத் தெரிகிறது. இந்தோனேசியாவின் பிற பகுதிகளில் வாழ்ந்தோரும் படிப்படியாக இசுலாமுக்கு மாறினர். இதனால், 16 ஆம் நூற்றாண்டின் முடிவில், சவாவிலும் சுமாத்திராவிலும் இசுலாம் முதன்மை மதமாக மாறிவிட்டது. இங்கே இசுலாம் ஏற்கெனவே இருந்த பண்பாடு, மதம் ஆகியவற்றுடன் கலந்தே நிலவியது.

போர்த்துக்கேயர் 16-ஆம் நூற்ராண்டில் இந்தோனேசியாவுக்கு வந்தனர். மலுக்குவில் கிடைத்த பெறுமதியான வணிகப் பொருட்களான சாதிக்காய், கராம்பு, வால் மிளகு போன்றவற்றில் தனியுரிமையை உருவாக்குவதே அவர்களின் நோக்கமாக இருந்தது. 1602 இல் ஒல்லாந்தர், ஒல்லாந்தக் கிழக்கிந்தியக் கம்பனியை நிறுவினர். 1610 அளவில், அவர்கள் தென்கிழக்காசியப் பகுதியில் முதன்மை வல்லரசாக மாறினர்.

ஒல்லாந்தக் கிழக்கிந்தியக் கம்பனி நொடித்துப்போய் 1800 இல் கலைக்கப்பட்ட பின்னர், அதன் ஆட்சிப் பகுதிகள் நெதர்லாந்து அரசாங்கத்தில் நேரடிக் கட்டுப்பாட்டின் கீழ்க் கொண்டுவரப்பட்டன. 20 ஆம் நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் இப்பகுதியில் ஒல்லாந்தரின் ஆதிக்கம் தற்கால எல்லைகள் வரை விரிவடைந்தன. இரண்டாம் உலகப் போரின் 1942 - 1945 காலப்பகுதியில், சப்பான் இப்பகுதிகள் மீது படையெடுத்து அவற்றைக் கைப்பற்றிக்கொண்டதுடன், ஒல்லாந்தர் ஆட்சி முடிந்தது.

இது முன்னர் அடக்கப்பட்டிருந்த இந்தோனேசிய விடுதலை இயக்கத்தை ஊக்குவித்தது. 1945 ஆகத்தில் போரில் தோல்வியுற்ற சப்பான் சரணடைந்த இரண்டு நாட்களின் பின்னர், தேசியவாத தலைவரான சுகர்னோ நாட்டின் விடுதலையை அறிவித்து அதன் சனாதிபதியாகப் பதவியேற்றுக் கொண்டார். ஒல்லாந்தர் தமது ஆட்சியை மீண்டும் நிலைநாட்ட முயற்சி செய்தனர். இதனால் ஆயுதப் போராட்டம் வெடித்ததுடன் இராசதந்திரப் போராட்டமும் முன்னெடுக்கப்பட்டது. முடிவில், டிசம்பர் 1949 இல் நெதர்லாந்து முறைப்படி இந்தோனேசிய விடுதலையை ஏற்றுக்கொண்டது.

சாவா மனிதனின் புதைபடிவ எச்சங்கள் முதன் முதலாக ஒல்லாந்த உடற்கூற்று ஆய்வாளர் ஒருவரால், 1891 ஆம் ஆண்டில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. 700,000 ஆண்டுகள் பழமையானது எனச் சொல்லப்பட்ட இவ்வெச்சங்களே உலகில் கண்டு பிடிக்கப்பட்ட மனித மூதாதையின் மிகப்பழைய எச்சமாக இருந்தது. தொடர்ந்து இதே வயதையுடைய ஓமோ இரக்டசு புதை படிவங்கள் 1930களில் சங்கிரானில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.

இதர காலப் பகுதியில் இங்கான்டோங் என்னும் இடத்தில் மேம்பட்ட கருவிகளுடன் புதை படிவங்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன. 2011 இல் இதன் காலம் 550,000 தொடக்கம் 143,000 வரை எனக் கணிக்கப்பட்டது.^[1][2][3][4] 1977 இல் இன்னொரு ஓமோ இரக்டசு மண்டையோட்டை சாம்புங்மாசனில் கண்டுபிடித்தனர்.^[5]