கூத்தாய் இராச்சியம்

கூத்தாய்

class=notpageimage|

போர்னியோ தீவில் கூத்தாய் அமைவிடம்

இந்தோனேசிய வரலாறு
காலவரிசை
வரலாற்றுக்கு முன் பழங்கற்காலம் சாவக மனிதன் 1,000,000 புளோரெஸ் மனிதன் 94,000–12,000 புதிய கற்காலம் தோபா வெடிப்பு 75,000 புனி பண்பாடு 400 கிமு
இந்து பௌத்தம் சாலகநகரா இராச்சியம் 130–362 கூத்தாய் இராச்சியம் 350–1605 தருமநகரா இராச்சியம் 400–500 கந்தோலி இராச்சியம் 400-500 கலிங்க இராச்சியம் 500–600 மெலாயு இராச்சியம் 600–1347 சிறீவிஜயம் 600–1025 சைலேந்திர வம்சம் 600–900 காலோ இராச்சியம் 669–1482 மாதரம் இராச்சியம் 716–1016 சஞ்சய வம்சம் 732–910 வர்மதேவ வம்சம் 914–1011 பாலி இராச்சியம் 914–1908 ஈசான வம்சம் 929–1016 சுண்டா இராச்சியம் 932–1579 காகுரிப்பான் இராச்சியம் 1019–1045 கேடிரி அரசு 1045–1221 பிளம்பாங்கான் 1236–1580 தருமசிராயா இராச்சியம் 1183–1347 பண்ணை இராச்சியம் 1000–1300 சிங்காசாரி அரசு 1222–1292 மஜாபாகித்து அரசு 1293–1527 இந்திரகிரி அரசு 1347–1945
சுல்தானகங்கள் பியூருலாக் சுல்தானகம் 840–1292 லூவு இராச்சியம் 1000–1400 இலமூரி சுல்தானகம் 1200–1300 அரு இராச்சியம் 1225–1613 தெர்னாத்தே சுல்தானகம் 1257–1914 சமுத்திர பசாய் சுல்தானகம் 1267–1521 மலையபுரம் (பகாருயோங்) 1347–1833 புரூணை சுல்தானகம் 1368–1888 வஜோ சுல்தானகம் 1399–1957 மலாக்கா சுல்தானகம் 1400–1511 சூலு சுல்தானகம் 1405–1851 சிரபோன் சுல்தானகம் 1445–1677 ஜம்பி சுல்தானகம் 1460–1904 டெமாக் சுல்தானகம் 1475–1554 அச்சே சுல்தானகம் 1496–1903 தெர்னாத்தே சுல்தானகம் 1486–1914 பச்சான் சுல்தானகம் 1515–1946 திடோர் சுல்தானகம் 1500–1967 சைலோலோ சுல்தானகம் 1496–1903 பான்தேன் சுல்தானகம் 1526–1813 பஞ்சார் சுல்தானகம் 1526–1863 கலினியாமத் சுல்தானகம் 1527–1599 மாதரம் இராச்சியம் 1500–1700 ஜொகூர் சுல்தானகம் 1528–1877 இலங்கத்து சுல்தானகம் 1568–1946 கைமனா இராச்சியம் 1600–1926 அசாகான் சுல்தானகம் 1630–1946 பலெம்பாங் சுல்தானகம் 1659–1823 சம்பாசு சுல்தானகம் 1671–1956 சியாக் சுல்தானகம் 1725–1946 சுரகர்த்தா சுல்தானகம் 1745–1946 யோக்யகர்த்தா சுல்தானகம் 1755–1945 பொந்தியானா சுல்தானகம் 1771–1950 டெலி சுல்தானகம் 1814–1946 ரியாவ் லிங்கா சுல்தானகம் 1824–1911
கிறித்துவ இராச்சியங்கள் லாரான்துக்கா இராச்சியம் 1515–1904 போலாங் இராச்சியம் 1670–1950
சீன இராச்சியங்கள் ஏசுன் கூட்டமைப்பு 1776–1854 லான்பாங் குடியரசு 1777–1884 சந்தியாகோ குடியரசு 1777–1853
ஐரோப்பியர்கள் இந்தோனேசியாவில் போர்த்துகீசியர்கள் 1512–1850 எசுபானியர்கள் 1521–1677 இடச்சுக் கிழக்கிந்திய நிறுவனம் 1602–1799 பிரித்தானிய பென்கூலன் 1685–1824 பிரெஞ்சு பிரித்தானிய இடைக்காலம் 1806–1816 டச்சு கிழக்கிந்திய தீவுகள் 1800–1942
இந்தோனேசிய தோற்றம் தேசிய விழிப்புணர்வு 1908–1942 சப்பானிய ஆக்கிரமிப்பு 1942–1945 இந்தோனேசிய புரட்சி 1945–1949 ஐக்கிய இந்தோனேசியா 1949–1950
இந்தோனேசிய குடியரசு தாராளமய மக்களாட்சி 1950–1959 வழிகாட்டப்பட்ட மக்களாட்சி 1959–1966 புத்தாக்கத்தின் தொடக்கம் 1966–1967 புத்தாக்கம் 1967–1998 இந்தோனேசிய மறுமலர்ச்சி 1998–present
பகுதிகள் ஜகார்த்தா பாலி போகோர் பாண்டுங்
பா உ தொ

கூத்தாய் அல்லது கூத்தாய் இராச்சியம் (Kutai; Kutai Kingdom) என்பது போர்னியோ தீவில் இந்தோனேசியாவின் கிழக்கு கலிமந்தான் மாநிலத்தில் உள்ள ஒரு வரலாற்றுப் பகுதி; மற்றும் கூத்தாய் இராச்சியம் எனவும் அறியப்படுகிறது. இந்த இராச்சியம் ஏறக்குறைய 1680 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர், போர்னியோ தீவின் கலிமந்தான் காடுகளின் கிழக்குக் கரையில் கி.பி. 350-ஆம் ஆண்டுகளில் மையம் கொண்ட ஓர் இராச்சியம் ஆகும்.^[1]

கூத்தாய் இராச்சியம் அதன் பெயரை அங்கு வாழும் ஓராங் கூத்தாய் (Urang Kutai) எனும் கூத்தாய் இனக் குழுவுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறது. கூத்தாய் மக்கள்தொகை சுமார் 300,00 பேர்; அவர்கள் கூத்தானிய மொழி (Kutainese language) என்று அழைக்கப்படும் கூத்தாய் மொழியைப் பயன்படுத்துகின்றனர்.

இந்தோனேசிய வரலாற்றில் பண்டைய இராச்சியங்களில் கூத்தாய் இராச்சியமும் ஒன்றாகும்; அதாவது இந்தோனேசியாவில் உருவான இரண்டாவது இந்திய மய இராச்சியம் என வரலாற்று அடிப்படையில் உறுதிப்படுத்தப் படுகின்றது.^[1]

இந்தோனேசியாவில் உருவான முதலாவது அரசு சாலகநகரப் பேரரசு (Salakanagara Kingdom). மேற்கு ஜாவாவில் கி.பி. 130-ஆம் ஆண்டில் தோன்றிய அரசு. அடுத்ததாகத் தோன்றியது கூத்தாய் இராச்சியம். இதைக் கூத்தாய் மார்த்திபுரா (Kutai Martadipura) இராச்சியம் என்றும் அழைக்கிறார்கள்.^[2]:52

1918-ஆம் ஆண்டு இந்தோனேசியா, கூத்தாய் மாநிலத்தில், மகாகம் நதி (Mahakam River) முகத்துவாரத்தில் ஒரு கல்தூண் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.^[3] அதற்கு ஏழு கல் தூண்கள் அல்லது யாபா (Yupa) என்று பெயர். அவை பல்லவ எழுத்துகளில், சமசுகிருத மொழியில் எழுதப்பட்டு இருந்தன. கூத்தாய் இராச்சியத்தை ஆட்சி செய்த மூலவர்மன் (Mulavarman) செய்த தியாகங்களை அந்தக் கல் தூண் நினைவு கூர்கின்றது.

தொல் எழுத்து முறை அடிப்படையில், அவை 4-ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப் பட்டவை. இந்து சமயம் 2-ஆம் மற்றும் 4-ஆம் நூற்றாண்டுகளில் இந்தோனேசியாவிற்குக் கொண்டு வரப்பட்டு இருக்கலாம் என்று நம்பப் படுகிறது. இந்தியாவில் இருந்து வந்த வணிகர்கள் சுமத்திரா, ஜாவா மற்றும் சுலாவெசி தீவுகளுக்கு இந்து சமயத்தைக் கொண்டு வந்து இருக்கலாம் என்றும் அறியப்படுகிறது.^[4]

கூத்தாய் அரசின் முதல் ஆளுநர் குடுங்கன் (Kudungga). இவரின் இன்னொரு பெயர் நரேந்திரன் (Narendra). இவருடைய மகனின் பெயர் அசுவவர்மன் (Aswawarman); கூத்தாய் அரசின் இரண்டாவது அரசர். மூன்றாவதாக ஆட்சி செய்தவர் மூலவர்மன் (Mulavarman) எனும் இராஜேந்திரன். இவர் அசுவவர்மனின் மகனும் ஆவார்.^[5]

மூலவர்மன் உள்ளூர் டாயாக் வம்சாவளியினருக்குத் (Dayak people) தலைவராக இருந்து உள்ளார். இவருடைய மகன் அசுவ வர்மன் தான் இந்து மத நம்பிக்கையை ஏற்றுக் கொண்டார் என்று கருதப் படுகிறது.

யாபா அல்லது யூபா (Yupa) கல்வெட்டுகளை உருவாக்கியவர் மூலவர்மன். அவரின் இரண்டு முன்னோடிகளான நரேந்திரன்; அசுவவர்மன் படையெடுப்புகள் பற்றி எதுவும் தெரியவில்லை. என்றாலும், "ராஜா" முல்லைவர்மன் தன் அண்டை நாடுகளைப் போரில் வென்றதாக யாபா கல்வெட்டில் கூறப் படுகிறது.^[6]

முன்பு காலத்தில் "அசுவமேதா" (Ashvamedha) என்கிற ஓர் உள்ளூர் நிகழ்வு இருந்தது. அந்தச் சடங்கின் மூலமாக கூத்தாய் அரசின் நிலப்பரப்பை அதிகரித்ததாகவும் கூறப் படுகிறது.

அசுவமேதா என்பது ஒரு சடங்கு. ஒரு குதிரையை ஓட விட்டு, அதன் விருப்பத்தில் சுற்றித் திரியும் போது ஏற்படும் அடிச்சுவடுகள் எங்கு எல்லாம் தெரிகிறதோ அந்த நிலம் எல்லாம் கூத்தாய் அரசுக்கு சொந்தமாகிறது என்று பொருள். இந்தச் சடங்கின் மூலமாகத் தான் கூத்தாய் அரசின் நிலப்பரப்பை விரிவுபடுத்தி உள்ளார்கள்.

அதன் பின்னர் இந்தக் கூத்தாய் பேரரசு என்ன ஆனது என்று தெரியவில்லை. அதைப் பற்றிய கல்வெட்டு எதுவும் கிடைக்கவில்லை. ஆனால் இந்தப் பேரரசின் வழித்தோன்றலில் மற்றொரு அரசு உருவாகி இருக்கிறது. அதன் பெயர் கூத்தாய் கர்த்தனகர அரசு (Kutai Kartanegara Regency).

கூத்தாய் கர்த்தனகரப் அரசு 13-ஆம் நூற்றாண்டில் உருவாகி உள்ளது. இந்த அரசு கலிமந்தான் காடுகளில் தெப்பியான் பத்து (Tepian Batu) அல்லது கூத்தாய் லாமா எனும் பகுதியில் நிறுவப் பட்டது. கி.பி. 1300 முதல் கி.பி. 1325 வரை ஆட்சி நடைபெற்று உள்ளது. அதன் முதல் ஆட்சியாளர் அஜி பதாரா அகோங் தேவ சக்தி (Aji Batara Agung Dewa Sakti).

அதன் பின்னர் 1635-1650 ஆம் ஆண்டு வரை ஆட்சி செய்த அஜி பாங்கேரன் சினும் பாஞ்சி மெண்டபா ( Aji Pangeran Sinum Panji Mendapa), கூத்தாய் மார்ததிபுர இராச்சியத்தை கைப்பற்றி, இரண்டு பகுதிகளையும் ஒன்றிணைத்து "கூத்தாய் கர்தநகரா இங் மர்ததிபுரா" (Kutai Kartanegara Ing Martadipura) என பெயர் மாற்றம் செய்தார்.

1667-ஆம் ஆண்டில் சுலாவெசி தீவை ஆட்சி செய்த பூகிஸ்காரர்களின் கோவா அரசை (Bugis Kingdom of Gowa) டச்சுக்காரர்கள் கைப்பற்றினார்கள். பூகிஸ் கோவா அரசு வீழ்ச்சி அடைந்தது.

அங்கு இருந்த பூகிஸ் மக்களில் சிலர் அண்டை நாடான போர்னியோ கலிமந்தான் கூத்தாய் நாட்டில் குடியேறினார்கள். அந்த இடம் அப்போது கம்போங் செலிலி (Kampung Selili) என்று அழைக்கப் பட்டது. இப்போது சமரிந்தா (Samarinda) எனும் நவீன நகரமாக வளர்ச்சி அடைந்து உள்ளது.

17-ஆம் நூற்றாண்டில் இசுலாமியம் இந்தப் பகுதியில் பரவியது. பின்னர், கூத்தாய் அரசு, டச்சுக்காரர்களின் ஆதிக்கத்திற்குள் வந்தது. 1942-ஆம் ஆண்டில் ஜப்பானியர்களின் படையெடுப்பு. கூத்தாய் அரசிற்கு ’கூட்டி அரசு’ (Kooti Kingdom) என்று பெயர் வைத்தார்கள்.

1945-ஆம் ஆண்டில் கூத்தாய் அரசு கிழக்கு கலிமந்தான் கூட்டமைப்பில் சேர்ந்தது. 1949-ஆம் ஆண்டில் இந்தோனேசியா குடியரசின் ஒரு பகுதியாக மாறியது.

கூத்தாய் இராச்சியத்தை ஆட்சி செய்தவர்களின் வாரிசுகள் இன்றும் போர்னியோ தீவில் உள்ளார்கள். தலைமுறை தலைமுறைகளாகத் தங்களை மன்னர் மூலவர்மனின் வாரிசுகள் என்று அடையாளப்படுத்திக் கொள்கிறார்கள்.

அண்மையில் ஒரு முடிசூட்டு விழா நடைபெற்றது. 2020 சூன் மாதம் 6-ஆம் தேதி அந்த முடிசூட்டு விழா நடைபெற்றது. கூத்தாய் மூலவர்மன் அரசாங்கம் (Kerajaan Mulawarman) என்று ஒரு புதிய அரசாங்கத்தையும் தோற்றுவித்தார்கள்.

முடிசூட்டிக் கொண்டவரின் பெயர் இயான்சா ரெக்‌சா (Iansyahrechza). தன்னை இராஜா லாபோக்; இராஜா கூத்தாய் மூலவர்மன் என்றும் அறிவிப்பு செய்து கொண்டார். கூத்தாய் இராச்சியத்தின் பாரம்பரிய கலாசார பழக்க வழக்கங்களைப் பாதுகாப்பதே முக்கிய நோக்கம் என்று இயான்சா ரெக்‌சா சொல்கிறார். (Iansyahrechza atau disapa Raja Labok, Raja Kutai Mulawarman, di Muara Kaman, Kabupaten Kutai Kertanegara, Kalimantan Timur)^[7]

இந்த நிகழ்ச்சி சற்று மாறுபாடான; சற்று முரண்பாடான நிகழ்ச்சியாகச் சில தரப்பினர் கருதுகிறார்கள். இந்தோனேசிய அரசாங்கத்தின் கவனத்தையும் ஈர்த்து உள்ளது. இந்த நிகழ்ச்சியைப் பற்றியும்; இந்தக் குழுவினர் இருக்கும் இடத்தைப் பற்றியும் விசாரித்து வருவதாக இந்தோனேசியக் காவல்துறை கூறி உள்ளது.^[8]

• கூத்தாய் தேசிய பூங்கா

• பொதுவகத்தில் Kutai தொடர்பாக ஊடகக் கோப்புகள் உள்ளன.
• Kutai Martadipura
  • Vogel, J.Ph. 1918 The yūpa inscriptions of King Mūlavarman from Koetei (East Borneo). Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde 74:216–218.
  • Chhabra, B.Ch. 1965 Expansion of Indo-Aryan culture during Pallava rule (as evidenced by inscriptions). Delhi: Munshi Ram Manohar Lal. 50–52, 85–92;
  • Casparis, J.G. de 1975 Indonesian palaeography: a history of writing in Indonesia from the beginning to c. A.D. 1500. Leiden: E.J. Brill. 14–18