Анатоль Глебавіч Загародні
Анатоль Глебавіч Загародні (нар. 29 студзеня 1951, Вэлыка Багачка, Палтаўская вобласць) — украінскі вучоны ў галіне тэарэтычнай фізікі, арганізатар навукі. Доктар фізіка-матэматычных навук (1990), прафесар (1998). Акадэмік НАН Украіны (2006, член-карэспандэнт з 1997). Прэзідэнт Нацыянальнай акадэміі навук Украіны (з 2020 года). Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі Украіны (2012). Член-карэспандэнт Міжнароднай акадэміі навук, мастацтваў і гуманітарыстыкі (Парыж, Францыя, 2004), замежны член-карэспандэнт Аўстрыйскай акадэміі навук (2012), замежны член РАН (2011[6] — 2022[7]), правадзейны член Навуковага таварыства імя Шаўчэнкі (2015). Ганаровы доктар Інстытута фізікі кандэнсаваных сістэм НАН Украіны (2010), Харкаўскага нацыянальнага ўніверсітэта імя В. Н. Каразіна (2011), Адэскага нацыянальнага ўніверсітэта імя І. І. Мечнікава (2015) і Кіеўскага нацыянальнага ўніверсітэта імя Тараса Шаўчэнкі (2018), ганаровы прафесар Цзіліньскага ўніверсітэта (Чанчунь, Кітай, 2017) і ганаровы вучоны Міжнароднага інстытута прыкладнога сістэмнага аналізу (2020). БіяграфіяСкончыў Харкаўскі ўніверсітэт (1972). З 1972 — у Інстытуце тэарэтычнай фізікі імя М. М. Багалюбава: у 1980—1988 — вучоны сакратар, у 1989—2002 — намеснік дырэктара па навуковай рабоце, у 1996—2006 — загадчык аддзела тэорыі і мадэлявання плазменных працэсаў, у 2002—2024 — дырэктар, з 2024 — дарадца пры дырэкцыі. Адначасова ў 2009—2011 — галоўны вучоны сакратар Нацыянальнай акадэміі навук Украіны, ў 2011—2020 — віцэ-прэзідэнт Нацыянальнай акадэміі навук Украіны. У 2010—2020 — старшыня камісіі НАН Украіны па навуковай спадчыне акадэміка У. Вярнадскага, ініцыяваў і прымаў непасрэдны ўдзел у выданні шматтомнага зборніка «Выбраныя навуковыя працы акадэміка У. Вярнадскага» (2011—2013), у 2015—2020 — старшыня Камісіі Нацыянальнай акадэміі навук Украіны па пытаннях еўраінтэграцыі (цяпер Камісія НАН Украіны па пытаннях інтэграцыі ў еўрапейскую даследчую прастору). У 2017—2020 — галава Камітэта па навуковай тэрміналогіі НАН Украіны. 7 кастрычніка 2020 абраны прэзідэнтам НАН Украіны. З 20 студзеня 2021 года — член Савета нацыянальнай бяспекі і абароны Украіны. У 1992—2005 працаваў па сумяшчальніцтве прафесарам кафедры фізіка-матэматычных навук Нацыянальнага ўніверсітэта «Кіева-Магілянская акадэмія», а з 1996 — прафесарам кафедры квантавай тэорыі поля фізічнага факультэта Кіеўскага нацыянальнага ўніверсітэта імя Тараса Шаўчэнкі. Са студзеня 2017 — старшыня Назіральнага савета Харкаўскага нацыянальнага ўніверсітэта імя В. Н. Каразіна. З 2018 года выкладае ў Кіеўскім акадэмічным універсітэце НАН Украіны і Міністэрства асветы і навукі Украіны. Навуковая дзейнасцьУ 1978 абараніў кандыдацкую дысертацыю «Флуктуацыі і спектры выпраменьвання абмежаванай плазмы», у 1990 — доктарскую дысертацыю «Электрамагнітныя флуктуацыі ў абмежаваных плазменна-малекулярных сістэмах», атрымаў вучоную ступень доктара фізіка-матэматычных навук па фізіцы плазмы, з 1998 — прафесар. Даследаваў праблемы ў галіне тэарэтычнай і матэматычнай фізікі, тэорыі плазмы, статыстычнай фізікі. Распрацаваў статыстычную тэорыю прасторава-абмежаных плазменна-малекулярных сістэм; паслядоўную кінетычную тэорыю пыльнай плазмы і сфармуляваў строгія мікраскапічныя ўраўненні і ланцужок ураўненняў Багалюбава для такой плазмы; развіў тэорыя тармазнога выпраменьвання ў плазменна-малекулярных сістэмах. Развіў тэорыю броўнаўскага руху пылавых часціц, знайшоў нетрывіяльныя размеркаванні пылавых часціц па хуткасцях у плазме, а таксама часціц у звычайных калоідах. Склаў адзінае апісанне дыфузійных працэсаў у адвольныя моманты эвалюцыі. У 2004—2006 — старшыня Міжнароднага кангрэсу па фізіцы плазмы. З 2011 — галоўны рэдактар «Украінскага фізічнага часопіса». З 2020 года — галоўны рэдактар «Весніка Нацыянальнай акадэміі навук Украіны». Асноўныя публікацыі
Крыніцы
Літаратура
Спасылкі
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
