Вільча (Жыткавіцкі раён)

Вёска Вільча Краіна Беларусь Вобласць Гомельская Раён Жыткавіцкі Сельсавет Людзяневіцкі Каардынаты 52°10′ пн. ш. 27°33′ у. д.HGЯO Першая згадка XVI стагоддзе Насельніцтва 107 чалавек (2004) Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 2353 Паштовыя індэксы 247972 Аўтамабільны код 3 СААТА 3216820009 Вільча на карце Беларусі ±

Ві́льча^[1] (трансліт.: Viĺča, руск.: Вильча) — вёска ў Жыткавіцкім раёне Гомельскай вобласці. Уваходзіць у склад Людзяневіцкага сельсавета.

На тэрыторыі біялагічнага заказніка рэспубліканскага значэння «Нізоўе Случы».

У 26 км на захад ад Жыткавіч, 10 км ад чыгуначнай станцыі Дзедаўка (на лініі Лунінец — Калінкавічы), 259 км ад Гомелю.

На рацэ Случ (прыток ракі Прыпяць).

Транспартныя сувязі па прасёлкавай, затым аўтамабільнай дарозе Лунінец — Калінкавічы. Планіроўка складаецца з крывалінейнай вуліцы, блізкай да мерыдыянальнай арыентацыі. Жылыя хаты драўляныя, сядзібнага тыпу.

Паводле пісьмовых крыніц вядомая з XVI стагоддзя як вёска Вельча ў Слуцкім павеце Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага. Пасля 2-га падзела Рэчы Паспалітай (1793 год) у складзе Расійскай імперыі. У 1834 годзе маёнтак Ленін, у валоданні князя Л. П. Вітгенштэйна. Паводле перапісу 1897 года знаходзілася ў Ленінскай воласці Мазырскага павета Мінскай губерні.

У 1921 годзе ў наёмнай хаце адкрыта школа, а ў 1923 годзе для яе пабудаваны свой будынак. У 1930 годзе арганізаваны калгас «Чырвоны памежнік», працавала гамарня. У 1932 годзе пабудаваны новы будынак для пачатковай школы. Падчас Вялікай Айчыннай вайны 26 жыхароў загінулі на фронце. Паводле перапісу 1959 года ў складзе калгасу «XX партз'езд» (цэнтр — вёска Града). Дзейнічалі клуб, пачатковая школа, бібліятэка, фельчарска-акушэрскі пункт.

Да 26 верасня 2006 года вёска ўваходзіла ў склад Браніслаўскага сельсавета^[2].

• 2004 год — 60 гаспадарак, 107 жыхароў.

• 1834 год — 33 двары.
• 1897 год — вёска — 163 жыхара, сяліба — 12 жыхароў і фальварак — 8 жыхароў (паводле перапісу).
• 1917 год — 324 жыхара.
• 1925 год — 50 двароў.
• 1959 год — 445 жыхароў (паводле перапісу).
• 2004 год — 60 гаспадарак, 107 жыхароў.

• Каменны крыж — адзін з т.зв. тураўскіх крыжоў, які стаіць на курганным могільніку. Паводле падання, крыж пастаўлены на магіле нейкага шведскага князя ці военачальніка, забітага падчас вайны, а побач у невялікіх курганах пахаваны шведскія воіны^[3][4][5].

• Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т.1, кн.1. Гомельская вобласць/С. В. Марцэлеў; Рэдкалегія: Г. П. Пашкоў (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: Белэн, 2004. 632с.: іл. Тыраж 4000 экз. ISBN 985-11-0303-9 ISBN 985-11-0302-0

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх