Дзмітрый Сяргеевіч Ліхачоў

Дзмітрый Сяргеевіч Ліхачоў
руск.: Дмитрий Сергеевич Лихачёв
Дата нараджэння	15 (28) лістапада 1906[1] ці 28 лістапада 1906(1906-11-28)[1][2]
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя[5]
Дата смерці	30 верасня 1999(1999-09-30)[3][4][…] (92 гады)
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расія[6]
Месца пахавання	Камароўскія пасялковыя могілкі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  РСФСР[d]  СССР  Расія
Дзеці	Вера Дзмітрыеўна Ліхачова[d]
Род дзейнасці	мовазнавец, гісторык, перакладчык, гісторык літаратуры, пісьменнік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	філалогія, культуралогія, гісторыя мастацтваў[d], мовазнаўства і мастацтвазнаўства
Месца працы	Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт Пушкінскі Дом[d]
Навуковая ступень	доктар філалагічных навук (1947)
Навуковае званне	прафесар[d] акадэмік АН СССР[d] акадэмік РАН[d]
Альма-матар	Гімназія Імператарскага Чалавекалюбнага таварыства[d] (1916) Karl May School[d] (1920) Школа № 47 імя Д. С. Ліхачова[d] (1923) ЛДУ (1928)
Навуковы кіраўнік	Dmytro Abramovych[d] і Varvara Adrionova-Peretz[d]
Вядомыя вучні	Yevgeny Vodolazkin[d], Sergey Azbelev[d], Yury Begunov[d], Rufina Dmitrieva[d], Elena Vladimirovna Dushechkina[d], Gleb Markelov[d], Lidia Sazonova[d], Boris Sapunov[d], Igor Pawlowitsch Smirnow[d], Oleg Tvorogov[d], Marina Alekseevna Salmina[d] і Gelian Prokhorov[d]
Член у	Расійская акадэмія навук Акадэмія навук СССР Брытанская акадэмія Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук[7] Сербская акадэмія навук і мастацтваў
Прэміі	Prize of the President of the Russian Federation[d]
Узнагароды	Вялікі залаты медаль імя М. В. Ламаносава (1993) ганаровы грамадзянін Санкт-Пецярбурга[d] honorary doctorate of the Bordeaux Montaigne University[d] (1982) медалі ВДНГ
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дзмітрый Сяргеевіч Ліхачоў (руск.: Дми́трий Серге́евич Лихачёв; 28 лістапада 1906, Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя — 30 верасня 1999, Санкт-Пецярбург, Расійская Федэрацыя) — савецкі і расійскі філолаг, літаратуразнавец, гісторык культуры, акадэмік РАН (да 1991 — АН СССР). Мае негалосны тытул «сумлення нацыі».

Аўтар фундаментальных прац, прысвечаных гісторыі рускай літаратуры (галоўным чынам старажытнарускай) і рускай культуры. Аўтар прац (у тым ліку больш за сорак кніг) па шырокаму колу праблем тэорыі і гісторыі старажытнарускай літаратуры, многія з якіх перакладзеныя на англійскую, балгарскую, італьянскую, польскую, сербскую, харвацкую, чэшскую, французскую, іспанскую, японскую, кітайскую, нямецкую і іншыя мовы. Аўтар 500 навуковых і каля 600 публіцыстычных прац. Ліхачоў ўнёс значны ўклад у развіццё вывучэння старажытнарускай літаратуры і мастацтва. Кола навуковых інтарэсаў Ліхачова вельмі шырокае: ад вывучэння іканапісу да аналізу турэмнага побыту зняволеных. На працягу ўсіх гадоў сваёй дзейнасці з’яўляўся актыўным абаронцам культуры, прапагандыстам маральнасці і духоўнасці. Прымаў непасрэдны ўдзел у захаванні і рэстаўрацыі розных культурных аб’ектаў Санкт-Пецярбурга і прыгарадаў.

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0155-9 (т. 9).