Зарэчча (Пухавіцкі раён)

Зарэчча
Краіна	Беларусь
Вобласць	Мінская
Раён	Пухавіцкі
Сельсавет	Блонскі
Каардынаты	53°31′22,70″ пн. ш. 28°11′13,30″ у. д.HGЯO
Водныя аб’екты	Цітаўка
Насельніцтва	▲356 чал. (2019);
Часавы пояс	UTC+3
Тэлефонны код	+375 1713
Паштовыя індэксы	222831
Аўтамабільны код	5
СААТА	6244808016

Зарэ́чча^[1] (трансліт.: Zarečča) — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Блонскага сельсавета. Месціцца за 2 км на поўнач ад Мар’інай Горкі, 51 км ад Мінска, 6 км ад чыгуначнай станцыі Пухавічы, на рацэ Цітаўка.

Гісторыя

У канцы XVIII стагоддзя вёска ў Ігуменскім павеце Мінскай губерні, шляхецкая ўласнасць, была карчма. У сярэдзіне XIX стагоддзя ўласнасць Асоўскага. У 1889 годзе маёнткам Зарэчча валодалі мяшчане рыма-каталіцкага веравызнання: Антон, Уладзіслаў і Якаў Станіслававы Крыжаноўскія, была 41 дзесяціна зямлі^[2]. У другой палове XIX стагоддзя адносілася да каталіцкай парафіі Блонь^[3]. У 1897 годзе былі аднайменныя вёска і ўрочышча, у Пухавіцкай воласці.

З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў пад акупацыяй Польшчы.

З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР. У 1939—1954 гадах цэнтр Блонскага сельсавета^[4].

У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года вёска пад акупацыяй Германіі. У ваколіцах вёскі дзейнічала савецкая партызанская брыгада «Полымя».

Насельніцтва

1897 год — вёска, 22 двары, 137 жыхароў; урочышча, 6 двароў, 33 жыхары
1908 год — 32 двары, 217 жыхароў
1917 год — 41 двор, 276 жыхароў
1960 год — 440 жыхароў
2002 год — 127 двароў, 250 жыхароў
2009 год — 283 жыхары
2019 год — 356 жыхароў^[5]

Славутасці

Курган — за 1,5—2 км на паўднёвы ўсход ад вёскі, ва ўрочышчы Курганне, на ўскрайку лесу, каля балота. Мясцовая назва — Канцы.

Крыніцы

↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
↑ Списокъ Землевладѣльцевъ Минской Губерніи за 1888 год 1889, с. 193.
↑ SgKP 1895, s. 431.
↑ Указ Президиума Верховного Совета БССР от 16 июля 1954 г. Об объединении сельских советов Минской области // Сборник законов Белорусской ССР и указов Президиума Верховного Совета Белорусской ССР: 1938—1955 гг. — Мн.: Изд. Президиума Верхов. Совета БССР, 1956. — 347 с.
↑ Belarus (нявызн.). pop-stat.mashke.org. Праверана 24 красавіка 2024.

Літаратура

Зарэчча // Гарады і вёскі Беларусі. Т. 8 : Мінская вобласць, кн. 4 / Т.У. Бялова (галоўны рэдактар) і інш. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2013. — С. 144. — 528 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0735-9.
Памяць: Пухавіцкі раён: Гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / Укл. А. А. Прановіч; Рэдкал.: А. М. Карлюкевіч і інш.. — Мінск: Беларусь, 2003. — 749 с. — ISBN 985-01-0251-9.
Списокъ Землевладѣльцевъ Минской Губерніи [за 1888 год] / Изданіе Минскаго Губернскаго Статистическаго Комитета. — Минскъ: Минская Губернская Типографія, 1889. — 419 с.
Jelski A. Zarzecze al. Zarecze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XIV: Worowo — Żyżyn (польск.). — Warszawa, 1895. — S. 431.