Скобраўка

Вёска Скобраўка Краіна Беларусь Вобласць Мінская Раён Пухавіцкі Сельсавет Блонскі Каардынаты 53°35′13″ пн. ш. 28°06′14″ у. д.HGЯO Першая згадка 1738 Ранейшыя назвы Слабодка Скобраўка Насельніцтва ▼93 чал. (2019) Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 1713 Паштовы індэкс 222837 Аўтамабільны код 5 Скобраўка на карце Беларусі ±

Скобраўка на Вікісховішчы

Ско́браўка^[1] (трансліт.: Skobraŭka, руск.: Скобровка) — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Блонскага сельсавета. Месціцца за 9 км на паўночны захад ад Мар’інай Горкі, 42 км ад Мінска, 12 км ад чыгуначнай станцыі Пухавічы, на аўтамабільнай дарозе Мінск—Гомель.

У XVIII стагоддзі ў Менскі павеце Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага. У 1774 годзе Скобраўка ўпамінаецца як слабодка (Слабодка Скобраўка). Ва ўласнасці езуіцкай місіі з цэнтрам у Блоні, пазней ва ўласнасці Путкамераў, да 1863 года адносіцца да маёнтка Ружанполь.

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай 1793 года тэрыторыя апынулася ў складзе Расійскай імперыі. У XIX стагоддзі ва ўладанні Русецкіх, у Ігуменскім павеце Мінскай губерні. У 1800 годзе ёсць капліца, карчма. У сярэдзіне XIX ст. у Блонскай воласці.

У 1893 годзе адкрыта школа царкоўнай граматы, у тым жа годзе для яе ўзведзены драўляны будынак.

Паводле перапісу 1897 года ў Пухавіцкай воласці, ёсць хлебазапасны магазін, капліца на могілках. У 1902 годзе пабудавана царква.

З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў пад акупацыяй Польшчы.

З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР. У 1922 годзе працавала школа 1-й ступені (2 настаўнікі, 70 вучняў). У 1933 годзе створаны калгас імя М. І. Калініна, былі кузня, стальмашня.

У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года вёска пад акупацыяй Германіі. З 27 траўня 1944 года ў Скорбраўцы дзейнічаў нацысцкі канцэнтрацыйны лагер для дзяцей-донараў «Дзіцячае сяло Скобраўка» (у ім утрымлівалася каля 1500 дзяцей з Палескай вобласці).

• 1774 год — 82 жыхары
• 1800 год — 20 двароў, 187 жыхароў
• 1858 год — 124 жыхары
• 1870 год — 132 жыхары мужчынскага полу
• 1897 год — 84 двары, 488 жыхароў
• 1917 год — 91 двор, 548 жыхароў
• 1960 год — 359 жыхароў
• 2002 год — 72 двары, 163 жыхары
• 2010 год — 68 гаспадарак, 141 жыхар
• 2019 год — 93 жыхары^[2]

• Царква ў імя Святога Апостала Евангеліста Іаана Багаслова (1789, разбурана ў 1932)
• Капліца (упамінаецца ў 1887)

• Эдуард Міхайлавіч Шпілеўскі (нар. 1939) — навуковец-фізік, матэрыялазнавец, педагог, адзін з піянераў фулерэнавага матэрыялазнаўства
• Віталь Віктаравіч Прышчэпчык (1927—1983) — савецкі беларускі дзяржаўны дзеяч
• Уладзімір Віктаравіч Вайцяховіч (1924—?) — кандыдат тэхнічных навук, дацэнт

• Скобраўка // Гарады і вёскі Беларусі. Т. 8 : Мінская вобласць, кн. 4 / Т.У. Бялова (галоўны рэдактар) і інш. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2013. — С. 181—182. — 528 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0735-9.
• Памяць : Пухавіцкі раён: гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / [укладальнік А. А. Прановіч; рэдкалегія: А. М. Карлюкевіч і інш.]. — Мінск : Беларусь, 2003. — 748 с. — 3000 экз. ISBN 985-01-0251-9

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Скобраўка