Клаўдзіа Маркізіа

Клаўдзіа Маркізіа
Агульная інфармацыя
Мянушка	Маленькі прынц (il Piccolo Principe)
Нарадзіўся	19 студзеня 1986(1986-01-19)[1][2] (39 гадоў) Турын, правінцыя Турын, П’емонт, Італія[3][4][…]
Грамадзянства	Італія
Рост	180 см[5]
Вага	74 кг[5]
Пазіцыя	паўабаронца
Маладзёжныя клубы
1993—2006 Ювентус
Клубная кар’ера[* 1]
2006—2018 Ювентус 294 (33) 2007—2008 →  Эмпалі 26 (0) 2018—2019 Зеніт 9 (2)
Нацыянальная зборная[* 2]
2002—2003 Італія (да 16) 7 (3) 2003—2004 Італія (да 17) 7 (1) 2004—2005 Італія (да 18) 4 (0) 2005—2006 Італія (да 19) 1 (1) 2006 Італія (да 20) 3 (0) 2007—2009 Італія (да 21) 14 (0) 2008 Італія (алімп.) 4 (1) 2009—2017 Італія 55 (5)
Узнагароды і медалі
Кубкі канфедэрацый Бронза Бразілія 2013 Чэмпіянаты Еўропы Срэбра Польшча/Украіна 2012
↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 6 кастрычніка 2019. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 7 ліпеня 2019
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Кла́ўдзіа Маркі́зіа (італ.: Claudio Marchisio; нар. 19 студзеня 1986, Турын, Італія) — італьянскі футбаліст, паўабаронца. Ігрок нацыянальнай зборнай Італіі (2009—2017). Выхаванец школы «Ювентуса», у якім правёў 25 гадоў сваёй футбольнай кар’еры.

У акадэміі Маркізіа доўгі час гуляў на пазіцыі другога нападніка, асацыюючы сябе са сваім кумірам Алесандра Дэль П’ера, але ва ўзросце 16 гадоў быў пераведзены ў паўабарону. У сезоне 2005/06 паводле рашэння Фабіа Капэла ён быў пераведзены ў галоўную каманду і трэніраваўся разам з асновай. У матчы супраць «Кальяры» ён трапіў у заяўку, але на поле гэтак і не выйшаў. Пазней у тым сезоне, ён вярнуўся ў прымаверу «Ювентуса», стаў яе капітанам і дапамог ёй выйграць чэмпіянат, упершыню за 12 гадоў.

Пасля відавочнага прагрэсу ў гульні ў сезоне 2008/09, Маркізіа сталі часцяком параўноўваць з легендай «Ювентуса» і зборнай Італіі мінулых гадоў, Марка Тардэлі. Спецыялісты адзначалі яго жорсткі стыль і добрае чытанне гульні. Маркізіа любіць гуляць на пазіцыі цэнтральнага паўабаронцы, але ў стане гуляць на любой пазіцыі ў паўабароне.

У жніўні 2018 года, пасля 25 гадоў у клубе, пакінуў «Ювентус», разарваўшы кантракт па пагадненні бакоў^[6].

У верасні 2018 года ў якасці свабоднага агента падпісаў двухгадовы кантракт з санкт-пецярбургскім «Зенітам»^[7]. З-за траўмы не выхадзіў на поле з лютага 2019 года. У ліпені 2019 года дамовіўся з «Зенітам» аб датэрміновым спыненні кантракта.

У кастрычніку 2019 года абвясціў аб завяршэнні прафесійнай кар’еры^[8].

12 жніўня 2009 года Маркізіа дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Італіі ў матчы супраць зборнай Швейцарыі, які скончыўся нулявой нічыёй.

«Ювентус»:

• Чэмпіён Італіі (7): 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018
• Уладальнік Кубка Італіі (4): 2015, 2016, 2017, 2018
• Уладальнік Суперкубка Італіі (3): 2012, 2013, 2015

«Зеніт»:

• Чэмпіён Расіі: 2019

Італія:

• Сярэбраны прызёр чэмпіянату Еўропы: 2012

У чэрвені 2008 года Маркізіа ажаніўся з сваёй даўняй сяброўкай Рабертай, а ў жніўні 2009 года ў іх нарадзіўся сын Давідэ, у сакавіку 2012 года — другі сын Леанарда. Паводле іроніі лёсу, яго жонка з дзяцінства была аматарам заклятых супернікаў «б’янканеры» — «Тарына», бо яе бацька ў свой час навучаўся ў акадэміі гэтага клуба.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Клаўдзіа Маркізіа
• Профіль на сайце transfermarkt.com (англ.)
• Статыстыка на сайце National Football Teams (англ.)
• Профіль на сайце soccerway.com (руск.)
• Профіль на сайце BDFutbol.com (англ.)
• Статыстыка на сайце UEFA.com (руск.)
• Статыстыка на сайце FIFA (англ.)