Роберт Фрэнсіс КенэдзіРоберт Фрэнсіс Кенэдзі (англ.: Robert Francis Kennedy; 20 лістапада 1925[1][2][…], Бруклайн[d], Масачусетс — 6 чэрвеня 1968[1][2][…], Лос-Анджэлес, Каліфорнія[3]) таксама вядомы па ініцыялах RFK — амерыканскі палітычны і дзяржаўны дзеяч, брат Джона Кенэдзі. БіяграфіяТрэці з чатырох сыноў Джозэфа П. Кэнэдзі (у сям’і было дзевяць дзяцей), Роберт Кэнэдзі быў малодшым за загінулага ў 1944 годзе Джозефа-малодшага і забітага прэзідэнта Джона Кенэдзі. Скончыў Гарвардскі ўніверсітэт і школу права ў Вірджынскім універсітэце. Пасля гібелі ў 1944 года старэйшага з братоў, Джо-малодшага, Джон Кэнэдзі стаў галоўнай надзеяй сям’і, а Бобі падтрымліваў брата ў яго палітычнай дзейнасці. У 1952 годзе Бобі ўзначаліў кампанію па выбарах брата ў Сенат; у 1960 годзе дапамог JFK дамагчыся вылучэння яго кандыдатуры на пасаду прэзідэнта ЗША ад Дэмакратычнай партыі, а затым і заняць прэзідэнцкае крэсла. Пасля Джон Кенэдзі прызначыў брата Генеральным пракурорам, што стала першым выпадкам у амерыканскай гісторыі, калі прэзідэнта і аднаго з лідэраў яго кабінета звязвае такое блізкае сваяцтва. У 1951 годзе працаваў у Міністэрстве юстыцыі ЗША, якое кіравала наглядам за крымінальным судаводствам, затым у падкамітэце ў Мак-Карці. Самай буйной справай, праведзенай Робертам Кэнэдзі праз падкамітэт, было выкрыванне ў махлярстве міністра авіяцыі ЗША Гаральда Элстнера Толбата. З 1961 года ўваходзіў у адміністрацыю брата, займаючы пасаду Генеральнага пракурора (міністра юстыцыі). У гісторыі Адміністрацыі прэзідэнта Кэнэдзі Бобі ўдзельнічаў у вырашэнні праблемы Карыбскага крызісу і пытанняў грамадзянскіх правоў. Як адзін з найбольш давераных людзей быў членам групы па вырашэнні «Карыбскага крызісу». Пасля смерці Джона Кенэдзі 9 месяцаў знаходзіўся на пасадзе Генеральнага пракурора ЗША пры Прэзідэнце Ліндане Джонсане. Сышоў у адстаўку ў верасні 1964 года і ў лістападзе таго ж года быў абраны ў Сенат ад штата Нью-Ёрк. Смерць брата моцна змяніла Роберта Кэнэдзі і паўплывала на яго пункт гледжання і палітычную пазіцыю. У яго прамовах сталі гучаць выказванні пра пабудову грамадства, заснаванага на спагадзе і маральных прынцыпах. Яго прамовы ахоплівалі вельмі шырокае кола тэм: грамадзянскія правы, свабода, дэмакратыя, беднасць, правы чалавека, адукацыя, ахова здароўя, вайна і мір. Калі раней ён быў прагматычным паліттэхнолагам, то цяпер стаў гарачым ідэалістам. У 1968 годзе балатаваўся на пасаду прэзідэнта ЗША ад Дэмакратычнай партыі. У той момант перад Кенэдзі паўстала дылема: нягледзячы на тое, што ён не збіраўся балатавацца ў прэзідэнты пасля смерці брата, ён адчуваў неабходнасць зрабіць гэта. Як і другі кандыдат, Юджын Макарці, Кэнэдзі апаніраваў прэзідэнту Джонсану, стоячы на антываеннай платформе і адчуваючы сваю і брата адказнасць за пачатак вайны ў В’етнаме. Аднак ён доўга не адважваўся ўступіць у гонку, баючыся як абвінавачванняў у паразітаванні на ранніх поспехах Макарці, так і таго, што Джонсан з-за асабістай непрыязнасці пойдзе на эскалацыю вайны. Тым не менш, хай і са спазненнем, але Кэнэдзі ўключыўся ў перадвыбарчую гонку, стоячы на платформе антываеннага ідэалізму. Ён не толькі хацеў спыніць вайну ў В’етнаме, але і ў корані змяніць будову палітычнай сістэмы краіны, інтэграваўшы ў яе ўсе слаі насельніцтва. Роберт Кэнэдзі хацеў абудзіць у людзях гарачае жаданне перарабіць не толькі ўласную краіну, але і перабудаваць увесь свет, зрабіць яго лепш. Яго ўласны стыль быў таксама зусім незвычайным: гэта была сумесь ідэй творчых і вельмі радыкальных з кансерватыўнымі паняццямі самаахвярнасці, маралі і працавітасці. У той час як яго супернік з лагера дэмакратаў звяртаўся ў асноўным да маладых інтэлектуалаў, аўдыторыя Кэнэдзі была зусім іншага роду: там былі маладыя і пажылыя, багатыя і блакітныя каўнерыкі, прадстаўнікі ўсіх рас. Журналісты параўноўвалі яго ўплыў на слухачоў з тым, што робяць са сваімі гледачамі рок-зоркі. Адным з найбольш значных напрамкаў яго палітычнай дзейнасці была барацьба за роўныя правы для афраамерыканцаў у ЗША. Так, у канцы 1960-х гадоў ён наведаў няшчасны афраамерыканскі раён Бедфард-Стайвесант у Брукліне. Уражаны сацыяльнымі праблемамі, стварыў карпарацыю па аднаўленні Бедфард-Стайвесанта[8]. 4 красавіка 1968 года менавіта Кенэдзі на сваім мітынгу першым паведаміў цемнаскурым выбаршчыкам у Індыянапалісе, што Марцін Лютар Кінг быў забіты. Па ўсёй краіне ўжо пачаліся беспарадкі — і Бобі заклікаў сваіх слухачоў рушыць услед словам самога Кінга, і «замяніць смагу гвалту разуменнем, спачуваннем і любоўю». Той ноччу Індыянапаліс застаўся адзіным буйным горадам у краіне, у якім не здарылася сутыкненні з паліцыяй. Забойства5 чэрвеня 1968 года адразу пасля прамовы з нагоды перамогі на папярэдніх выбарах Роберт Кэнэдзі быў смяротна паранены стрэлам палестынскага тэрарыста Серхана Бішары Серхана ў буфетнай гатэля «Амбасадор» (прыгарад Лос-Анджэлеса, штат Каліфорнія) і на наступны дзень 6 чэрвеня памёр. Крыніцы
Літаратура
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
