Dauzat cita dins le meteis paragrafe de noms en Ai(z]- (tipe Aisac) e en A[z]-, coma Asàs, qu'explica per un nom latin d'òme Asius o Atius, varianta de Attius, ambe'l sufixe -acum[5].
Jacques Astor causís Asius[6]. Negre dona pas de solucion.
I a tres questions : Asius + -acum pòdon menar a l'encòp a Aisa- e Asa- ? Atius + -acum pòdon menar a l'encòp a Aisa- e a Asa- ? Lo sufixe -acum pòt menar a Asàs ? Sembla que Asius + sufixe mena regularament a Ais-, que Atius + sufixe mena regularament a As- (ambe resèrva d'un accident) e, d'autra part que, en Nauta Garona, Asàs s'explica per un sufixe autre que -acum.
Istòria
Pendent l'Ancian Regime, Asàs èra de la diocèsi civila de Tolosa, doncas de la província de Lengadòc, de la generalitat de Tolosa, de l'archidiocèsi de Tolosa e de la senescauciá de Tolosa. Le vocable de la glèisa es Sent Martin. Tanlèu 1790, Asàs èra del canton de Montastruc[7].
Comunas de laNauta Garona (Lengadòc e Gasconha) (comunas actualas, comunas que contenon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
