Ёахім Франк

Ёахім Франк
Дата нараджэння	12 верасня 1940(1940-09-12)[1] (84 гады)
Месца нараджэння	Зіген, Зіген-Вітгенштайн[d], адміністрацыйная акруга Арнсберг, правінцыя Вестфалія, Прусія[2]
Грамадзянства	ЗША  Германія
Род дзейнасці	хімік, біяфізік
Навуковая сфера	біяхімік[d]
Месца працы	Калумбійскі ўніверсітэт Олбаніўскі ўніверсітэт Commonwealth Fund[d][3]
Альма-матар	Універсітэт Фрайбурга Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна Карнельскі ўніверсітэт Мюнхенскі тэхнічны ўніверсітэт
Член у	Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Нацыянальная акадэмія навук ЗША
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ёахім Франк (ням.: Joachim Frank, нар. 12 верасня 1940(1940-09-12)^[1], Зіген, правінцыя Вестфалія^[2]) — нямецка-амерыканскі біяфізік з Калумбійскага ўніверсітэта і лаўрэат Нобелеўскай прэміі. Ён лічыцца заснавальнікам адначасцічнай крыаэлектроннай мікраскапіі (cryo-EM), за якую ён атрымаў Нобелеўскую прэмію па хіміі ў 2017 годзе разам з Жакам Дзюбашэ і Рычардам Хендэрсанам^[4]. Ён таксама зрабіў значны ўнёсак у даследаванне структуры і функцый рыбасом бактэрый і эўкарыёт.

Франк нарадзіўся ў Зігене ў раёне Вайдэнаў. Пасля завяршэння ступені бакалаўра па фізіцы ва Універсітэце Фрайбурга (1963)^[5] і ступені дыплома пад кіраўніцтвам Вальтэра Рольвагена ў Мюнхенскім універсітэце Людвіга Максіміліяна з дысертацыяй «Даследаванне другаснай электроннай эмісіі золата пры тэмпературы яго плаўлення» (1967) Франк атрымаў ступень доктара філасофіі ў Тэхнічным універсітэце Мюнхена для навучання ў аспірантуры лабараторыі Вальтэра Хопэ ў Інстытуце Макса Планка з дысертацыяй «Даследаванні электронных мікрафатаграфій высокага раздзялення з выкарыстаннем метадаў розніцы малюнкаў і рэканструкцыі»^[6] (1970). Дысертацыя даследуе выкарыстанне лічбавай апрацоўкі малюнкаў і аптычнай дыфракцыі пры аналізе электронных мікрафатаграфій, а таксама выраўноўванне малюнкаў з дапамогай функцыі крос-карэляцыі.

Як аспірант Харкнеса, ён меў магчымасць вучыцца на працягу двух гадоў у Злучаных Штатах: у Роберта Натана ў Лабараторыі рэактыўнага руху Каліфарнійскага тэхналагічнага інстытута; з Робертам М. Глейзерам у лабараторыі Донер, Каліфарнійскі ўніверсітэт у Берклі і з Бенджамінам Сігелем у Карнельскім універсітэце, Ітака, Нью-Ёрк^[7][8][9]. Восенню 1972 года ён ненадоўга вярнуўся ў Інстытут біяхіміі Макса Планка ў Марцінсрыдзе ў якасці навуковага супрацоўніка, працуючы над тэорыяй частковай кагерэнтнасці ў электроннай мікраскапіі, затым у 1973 годзе ён далучыўся да Кавендышскай лабараторыі Кембрыджскага ўніверсітэта як старшы навуковы асістэнт пад кіраўніцтвам Вернана Эліса Каслета.

У 1975 годзе Франку прапанавалі пасаду старшага навуковага супрацоўніка ў аддзеле лабараторый і даследаванняў (цяпер Уодсварт-цэнтр) Дэпартамента аховы здароўя штата Нью-Ёрк^[8][10], дзе ён пачаў працаваць над адначасцічнымі падыходамі ў электроннай мікраскапіі^[11]. У 1985 годзе ён быў прызначаны дацэнтам, а затым (1986) поўным прафесарам на нядаўна створанай кафедры медыка-біялагічных навук універсітэта ў Олбані, Універсітэт штата Нью-Ёрк. У 1987 і 1994 гадах ён ездзіў у працоўны адпачынак у Еўропу, адзін раз для працы з Рычардам Хендэрсанам, Лабараторыяй малекулярнай біялогіі Савета медыцынскіх даследаванняў у Кембрыджы, а другі раз у якасці лаўрэата прэміі Humboldt Research Award з Кенэтам К. Холмсам, Інстытут медыцынскіх даследаванняў Макса Планка ў Гайдэльбергу^[8]. У 1998 годзе Франк быў прызначаны даследчыкам Медыцынскага інстытута Говарда Х’юза (HHMI). З 2003 года ён таксама быў выкладчыкам у Калумбійскім універсітэце, а ў 2008 годзе працаваў у Калумбійскім універсітэце ў якасці прафесара біяхіміі і малекулярнай біяфізікі і біялагічных навук.

• 1994 — Даследчая прэмія імя Гумбальта Фонду Аляксандра фон Гумбальта^[9]
• 2006 — Член Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук^[12]
• 2006 — Член Нацыянальнай акадэміі навук^[13]
• 2014 — Медаль Бенджаміна Франкліна па навуцы аб жыцці, Інстытут Франкліна^[14]
• 2017 — Прэмія Уілі ў галіне біямедыцынскіх навук^[15]
• 2017 — Нобелеўская прэмія па хіміі^[16]
• 2018 — Ганаровая доктарская ступень, Універсітэт Зігена (Германія)^[17]
• 2018 — Ганаровы член Каралеўскага мікраскапічнага таварыства

• Frank, Joachim (2015). "Generalized single-particle cryo-EM – a historical perspective". Microscopy. 65 (1): 3–8. doi:10.1093/jmicro/dfv358. PMC 4749046. PMID 26566976.
• Frank, Joachim (2010). "Structure and dynamics of a processive Brownian motor: the translating ribosome". Annu. Rev. Biochem. 79: 381–412. doi:10.1146/annurev-biochem-060408-173330. PMC 2917226. PMID 20235828.
• Frank, Joachim (2010). "The ribosome and the mechanism of protein synthesis". Rep. Prog. Phys. 69 (5): 1383–1417. doi:10.1088/0034-4885/69/5/R03.
• Frank, Joachim (2009). "Single-particle reconstruction of biological macromolecules in electron microscopy -- 30 years". Q. Rev. Biophys. 42 (3): 139–158. doi:10.1017/S0033583509990059. PMC 2844734. PMID 20025794.

• Mossman, Kaspar (December 11, 2007). "Profile of Joachim Frank". Proceedings of the National Academy of Sciences of the USA. 104 (50): 19668–19670. Bibcode:2007PNAS..10419668M. doi:10.1073/pnas.0710323105. PMC 2148354. PMID 18056798.

• Сайт Frank Lab Архівавана 25 сакавіка 2021.
• Спіс публікацый Архівавана 24 снежня 2020.