Анатоль Іванавіч Нічкасаў

Анатоль Іванавіч Нічкасаў
Анатоль Іванавіч Нічкасаў
Міністр архітэктуры і будаўніцтва Беларусі
	29 снежня 2010 — 10 верасня 2013
Прэзідэнт	Аляксандр Лукашэнка
Кіраўнік урада	Міхаіл Мясніковіч
Папярэднік	Аляксандр Селязнёў
Пераемнік	Анатоль Чорны
Нараджэнне	19 чэрвеня 1955 (69 гадоў); Новасібірск, Новасібірская вобласць, РСФСР, СССР;
Член у	Беларускі саюз архітэктараў;
Адукацыя	Новасібірскі інжынерна-будаўнічы інстытут імя В. У. Куйбышава (1978);
Навуковае званне	Q123746289?;
Месца працы	Сібакадэмпраект[d]; УНДПІЭТ[d]; Магілёўграмадзянпраект; Бабруйскі гарадскі выканаўчы камітэт; Дзяржбуд Рэспублікі Беларусь; Мінскграмадзянпраект; Камітэт архітэктуры Мінгарвыканкама[d]; Міністэрства архітэктуры і будаўніцтва Рэспублікі Беларусь;
Узнагароды	; ; ;

Анато́ль Іва́навіч Нічка́саў (нар. 19 чэрвеня 1955(1955-06-19), Новасібірск) — беларускі дзяржаўны дзеяч, дыпламат, былы Міністр архітэктуры і будаўніцтва Беларусі (2010—2013).

Біяграфія

Нарадзіўся 19 чэрвеня 1955 года ў Новасібірску (РСФСР).

У 1978 годзе скончыў Новасібірскі інжынерна-будаўнічы інстытут. Працоўную дзейнасць пачаў у 1972 годзе чарцёжнікам-канструктарам інстытута «Сібакадэмпраект». З 1978 года працаваў архітэктарам у Новасібірскім аддзяленні інстытута «УНДПІЭТ^[ru]»^[1].

У 1981 годзе па запрашэнні Бабруйскага гарвыканкама працаваў старэйшым архітэктарам у інстытуце «Магілёўграмадзянпраект». У 1983 годзе быў прызначаны на пасаду намесніка галоўнага архітэктара г. Бабруйска, адначасова з’яўляўся галоўным ландшафтным архітэктарам Бабруйскага гарвыканкама. У 1986 годзе быў прызначаны начальнікам архітэктурна-планіровачнага ўпраўлення Бабруйскага гарвыканкама — галоўным архітэктарам г. Бабруйска^[1].

У 1990—1992 гадах працаваў начальнікам аддзела горадабудаўніцтва — намеснікам начальніка Галоўархітэктуры Дзяржбуда Беларусі. У 1992—1994 гадах — дырэктар інстытута «Мінскграмадзянпраект», займаўся пытаннямі структурнай перабудовы і функцыянавання інстытута ў новых гаспадарча-эканамічных умовах. З чэрвеня па верасень 1994 года з’яўляўся старшынёй Камітэта архітэктуры Мінгарвыканкама і галоўным архітэктарам г. Мінска^[1].

У верасні 1994 года прызначаны намеснікам Міністра архітэктуры і будаўніцтва Рэспублікі Беларусь. З 29 снежня 2010 года^[2] па 10 верасня 2013 года — Міністр архітэктуры і будаўніцтва Рэспублікі Беларусь^[1].

З верасня 2013 года^[3] па 25 чэрвеня 2020 года^[4] працаваў Надзвычайным і Паўнамоцным Паслом Рэспублікі Беларусь у Рэспубліцы Казахстан.

У цяперашні час з’яўляецца старшынёй Рэспубліканскага саюза будаўнікоў^[5]^[6].

Валодае англійскай мовай.

Дзейнасць

З’яўляўся старшынёй камісіі па горадабудаўніцтве Міжурадавага савета па супрацоўніцтве ў будаўнічай дзейнасці краін СНД. Член Беларускага саюза архітэктараў з 1985 года. Акадэмік Расійскай акадэміі архітэктуры і будаўнічых навук^[1].

Узначальваў распрацоўку законаў Рэспублікі Беларусь «Аб асновах архітэктурнай і горадабудаўнічай дзейнасці ў Рэспубліцы Беларусь», «Аб архітэктурнай, горадабудаўнічай і будаўнічай дзейнасці ў Рэспубліцы Беларусь»^[1].

З’яўляўся кіраўніком аўтарскіх калектываў і прымаў непасрэдны ўдзел у праектаванні і будаўніцтве наступных буйных архітэктурных аб’ектаў: жылога гарадка Рось Гродзенскай вобласці для ваеннаслужачых, пераселеных з Германіі; жылога раёна «Алімпійскі» па вул. Вясёлкавай у г. Мінску; летняга амфітэатра культурнага цэнтра «Славянскі базар» у г. Віцебску; шматфункцыянальна культурна-спартыўнага комплексу «Мінск-Арэна»; комплексу будынкаў штаб-кватэры Нацыянальнага Алімпійскага камітэта; жылых раёнаў «Гуасімаль» і «Лібертадор» у г. Маракай у Венесуэле^[1].

Пад яго непасрэдным кіраўніцтвам у 2011—2013 гадах завершана рэалізацыя інвестыцыйных праектаў па будаўніцтве тэхналагічных ліній па вытворчасці цэменту ў ААТ «Беларускі цэментавы завод», ААТ «Краснасельскбудматэрыялы», ААТ «Крычаўцэментнашыфер», мадэрнізацыя дзеючай лініі флоат-шкла ў ААТ «Гомельшкло», 5-й тэхналагічнай лініі на РУП «Граніт», распачата будаўніцтва Сітніцкага горна-ўзбагачальнага камбіната^[1].

Пражывае ў Мінску па вул. Грыбаедава, 10^[1].

Сям’я

Жанаты, мае траіх дзяцей.

Узнагароды і ганаровыя званні

Акадэмік Расійскай Акадэміі архітэктуры і будаўнічых навук;
Ганаровы будаўнік Расійскай Федэрацыі;
Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь у галіне літаратуры, мастацтва і архітэктуры (1998, у сааўтарстве) — за архітэктуру жылога гарадка Рось Ваўкавыскага раёна Гродзенскай вобласці, здадзенага ў эксплуатацыю ў 1994—1997 гадах;
Заслужаны будаўнік Рэспублікі Беларусь;
Падзяка Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь^[1];
медаль «За працоўныя заслугі» (2000) — за жылы комплекс «Алімпійскі»^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к Ничкасов Анатолий Иванович // Кто есть Кто в Республике Беларусь. Архитекторы Беларуси. / Редакционный совет: И. В. Чекалов (пред.) и др. — Минск: Энциклопедикс, 2014. — 140 с. — ISBN 978-985-7090-29-7. (руск.)
↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 704 ад 29 снежня 2010 "Аб прызначэнні членаў Урада Рэспублікі Беларусь" (руск.).
↑ А.Нічкасаў назначаны паслом Беларусі ў Казахстане (нявызн.).
↑ Указ Президента Республики Беларусь от 25 июня 2020 года № 238 «Об А. И. Ничкасове»
↑ Отчетно-выборное Собрание Союза «КПП(Н)»
↑ Республиканский Союз Строителей подвел итоги года

Літаратура

Ничкасов Анатолий Иванович // Кто есть Кто в Республике Беларусь. Архитекторы Беларуси. / Редакционный совет: И. В. Чекалов (пред.) и др. — Минск: Энциклопедикс, 2014. — 140 с. — ISBN 978-985-7090-29-7. (руск.)