Вараб’ёвы горы (станцыя метро)
«Вараб’ёвы горы» (да 12 мая 1999 года «Ленінскія горы») — станцыя Маскоўскага метрапалітэна на Сакольніцкай лініі. Размешчана на мяжы Гагарынскага раёна (ПЗАА), Хамоўнікаў (ЦАА) і Раменак (ЗАА); названа ад аднайменнага гістарычнага раёна. Адкрыта 12 студзеня 1959 года ў складзе ўчастка «Спартыўная» — «Універсітэт». Збудавана па ўнікальным спецпраекце ў ніжнім ярусе Лужнецкага метрамоста над ракой Масква, з’яўляецца першай у Расіі станцыяй метро, размешчанай на мосце над ракой[5]. ГісторыяСтанцыя метро «Ленінскія горы» была адкрыта 12 студзеня 1959 года ў складзе ўчастка Сакольніцкай лініі «Спартыўная» — «Універсітэт», пасля ўводу ў эксплуатацыю якога ў Маскоўскім метрапалітэне стала 55 станцый. Для патаннення будаўніцтва выкарыстоўваўся ўнікальны праект проложения лініі метрапалітэна па метрамосце, замест прапанаванага раней плана тунэля пад Масквой-ракой. Станцыя размяшчалася на ніжнім ярусе Лужнецкага метрамоста (збудаванага ў 1958 годзе), тым часам як па яго верхнім ярусе ажыццяўляўся аўтамабільны рух. На момант адкрыцця станцыя даўжынёй 282 метры і шырынёй 17,6 метраў была самай шырокай і працяглай у Маскоўскім метрапалітэне. Афармленне станцыі было простым: асфальтаваная падлога, слупы замест калон, простыя столевыя свяцільні замест люстраў, а асноўным акцэнтам служыла хвалявістае перакрыцце сярэдняга нефа. Будаўніцтва вялося з апярэджаннем, што прывяло да шэрагу памылак пры праектаванні. Для эканоміі металу і змяншэння шуму металічныя апоры былі заменены жалезабетоннымі, а для прадухілення застыгання бетону пры вядзенні прац у зімовыя месяцы ў сумесь быў дададзены нітрат натрыю, які справакаваў карозію металу. Іржавеючы, арматура павялічвалася ў аб'ёме, ствараючы ў плітах унутраны ціск, што бурыла іх і парушала гідраізаляцыю. 8 ліпеня 1959 года з-за моцнай залевы змяшаная з брудам вада працякала ў вестыбюль і цягнікі. У чэрвені 1960 года з 4-метровай вышыні пачалі абвальвацца дзюралевыя лісты карніза. З часам мост страціў 60% апорнай здольнасці, пасля пачаліся разбурэнні бетонных перакрыццяў 20 (паводле іншых дадзеных 25) кастрычніка 1983 года станцыя была зачынена для пасажыраў, з 1986 года цягнікі былі скіраваны па асобных мастах на ўласных апорах, збудаваных па абодва бакі ад асноўнага, а аўтамабільны рух па верхнім ярусе быў спынены з-за адсутнасці раўнацэннай аб'язной магістралі[6][7]. Зноскі
Спасылкі
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
