Мікалай Піліпавіч Каралёў

Мікалай Піліпавіч Каралёў
Дата нараджэння	1 ліпеня 1906(1906-07-01)
Месца нараджэння	Амінавічы, Ігуменскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	7 красавіка 1972(1972-04-07) (65 гадоў)
Месца смерці	Магілёў, Магілёўская вобласць, БССР, СССР
Месца пахавання	Машэкаўскія могілкі
Альма-матар	Вышэйшая партыйная школа пры ЦК КПСС
Грамадзянства	СССР  Расійская імперыя
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	Савецкі партызанскі рух
Гады службы	1941 — 1944
Званне
Камандаваў	210-ы атрад імя І. В. Сталіна, 1-я Асіповіцкая партызанская брыгада, Асіповіцкая ваенна-аператыўная група
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна Другая сусветная вайна
Узнагароды і званні

Мікала́й Пілі́павіч Каралё́ў (прозвішча пры нараджэнні — Каро́ль^[1]; 1 ліпеня 1906, в. Амінавічы, цяпер Асіповіцкі раён, Магілёўская вобласць — 9 красавіка 1972, Магілёў) — савецкі чыноўнік, дзеяч камуністычнай партыі, вайсковец, генерал-маёр (1943), Герой Савецкага Саюза (1944)^[2]. Адзін з кіраўнікоў савецкага партызанскага руху ў Магілёўскай вобласці ў часе Другой сусветнай вайны.

Нарадзіўся у в. Амінавічы Ігуменскага павета ў сялянскай сям’і. У Чырвонай Арміі з 1929 года. Член КПСС з 1939 года. У 1930—1932 гадах працаваў у Асіповіцкім леспрамгасе, на заводзе, з 1932 года старшыня калгаса, сельсавета, з 1937 года намеснік старшыні, старшыня Асіповіцкага райвыканкама^[3].

У Другую сусветную вайну адзін з арганізатараў і кіраўнікоў партызанскага руху і камуністычнага падполля ў Магілёўскай вобласці. 3 ліпеня 1941 года камандзір групы, з сакавіка 1942 года — 210-га асобнага атрада, са студзеня 1943 года — камандзір 1-й Асіповіцкай партызанскай брыгады, з ліпеня 1943  года — Асіповіцкай ваенна-аператыўнай групы. З 2 красавіка па 15 верасня 1943 года член Магілёўскага падпольнага абкама КП(б)Б^[3]. Пастановай Савета Народных Камісараў СССР ад 16 верасня 1943 года № 1000 — аднаму з дзесяці камандзіраў партызанскіх фарміраванняў Беларускай ССР — прысвоена воінскае званне генерал-маёра^[4].

1 студзеня 1944 года прысвоена званне Героя Савецкага Саюза^[3]. З жніўня 1944 г. старшыня Магілёўскага гарвыканкама. З 1946 года — у запасе. У 1953—1957 гадах першы сакратар Хоцімскага райкама КПБ. У 1956 годзе скончыў Вышэйшую партшколу пры ЦК КПСС. З 1958 года на савецкай рабоце ў Магілёве. Кандыдат у члены ЦК КП(б)Б у 1949—1952, 1954—1960 гадах. Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР 2—4 скліканняў у 1947—1959 гадах. Член Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР 2-га склікання ў 1947—1955 гадах^[3]

Пахаваны ў Магілёве на Машэкаўскіх могілках^[5]. У 1973 годзе на магіле пастаўлена стэла з барэльефам^[3].

Ганаровы грамадзянін Магілёва. Аўтар кнігі «Сыны народа» (1955). Узнагароджаны двума ордэнамі Леніна, двума ордэнамі Чырвонага Сцяга, медалямі.

Імем Мікалая Каралёва названыя вуліцы ў Магілёве, Асіповічах, Хоцімску, у вёсках Масток Магілёўскага і Вярхі Асіповіцкага раёнаў. У Магілёве на доме, дзе ён жыў, устаноўлены дзве мемарыяльныя дошкі, на радзіме ў вёсцы Амінавічы — бюст. У сярэдняй школе № 33 г. У Магілёве ладзіцца турнір па вольнай барацьбе памяці Мікалая Каралёва^[4].

• Каралёў Мікалай Піліпавіч // Беларуская Савецкая Энцыклапедыя. У 12 т. Т. 5. Зуйкі — Кішы / Рэдкал.: П. У. Броўка (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1972. — С. 428. — 616 с.: іл., карты.
• Королёв Николай Филиппович // Герои Советского Союза: Краткий биогр.слов.- М.,1987. — Т. 1. — С.735.

• Легендарные комбриги. Николай Королев(недаступная спасылка)