Сальваторэ Квазімада

Сальваторэ Квазімада
Сальваторэ Квазімада
	італ.: Salvatore Quasimodo
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	20 жніўня 1901[…]
Месца нараджэння	Мадзіка[d], Free Municipal Consortium of Ragusa[d], Сіцылія, Каралеўства Італія[…];
Дата смерці	14 чэрвеня 1968[…] (66 гадоў)
Месца смерці	Неапаль, правінцыя Неапаль, Кампанія, Італія[…];
Пахаванне	Міланскія манументальныя могілкі[d];
Грамадзянства	Каралеўства Італія; Італія;
Жонка	Bice Donetti[d] і Maria Cumani Quasimodo[d]
Дзеці	Alessandro Quasimodo[d]
Альма-матар	Ist. Tec. Economico A.M. Jaci[d] (1919);
Месца працы	Міланская кансерваторыя; Рымскі ўніверсітэт Ла Сапіенца;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, мовазнавец, пісьменнік, перакладчык, сцэнарыст, выкладчык універсітэта, журналіст, літаратурны крытык, крытык
Кірунак	hermeticism[d]
Мова твораў	італьянская мова
Грамадская дзейнасць
Член у	Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук;
Прэміі	Нобелеўская прэмія па літаратуры (1959) Taormina prize[d] (1953)
salvatorequasimodo.it (італ.)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сальваторэ Квазімада^[7] (італ.: Salvatore Quasimodo; 20 жніўня 1901— 14 чэрвеня 1968) — італьянскі пісьменнік, паэт, перакладчык. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры (1959) «За лірычную паэзію, якая з класічнай жвавасцю выказвае трагічны досвед нашага часу».

Біяграфічныя звесткі

Вучыўся ў Рымскім політэхнічным інстытуце. 3 1941 прафесар Міланскай кансерваторыі імя Дж. Вердзі.

Творчасць

У 1930-я г. далучыўся да герметызму з яго матывамі тугі і адзіноты (зборнікі «Вада і зямля», 1930; «Патанулы габой», 1932; «Эрата і Апаліён», 1936; «Вершы», 1938). У перыяд антыфашысцкага Супраціўлення звярнуўся да сацыяльнай рэчаіснасці (зборнікі «I надышоў вечар», 1942; «Дзень за днём», 1947). У пасляваеннай творчасці пераважаюць грамадзянскія і патрыятычныя тэмы, вера ў народ (зборнікі «Жыццё не сон», 1949; «Фальшывая і сапраўдная зеляніна», 1954; «Непараўнальная зямля», 1958; «Даваць і мець», 1966). Аўтар зборнікаў публіцыстыкі, эсэ, перакладаў з грэчаскай мовы Сафокла, Эсхіла, Авідзія.

На беларускую мову асобныя творы Сальваторэ Квазімада пераклалі Янка Сіпакоў^[8], Язэп Семяжон, Лявон Баршчэўскі.

Творы

Acque e terre (1930)
Oboe sommerso (1932)
Erato e Apòllìon (1938)
Poesie (1938)
Ed è subito sera (1942)
Con il piede straniero sopra il cuore (1946)
Giorno dopo giorno (1947)
La vita non è sogno (1949)
Il falso e vero verde (1954)
La terra impareggiabile (1958)
Il poeta e il politico e altri saggi (1960)
Dare e avere (1966)

Пераклад на беларускую мову

Выбраная лірыка. Пераклад з іт. Лявона Баршчэўскага. Мн.: Зміцер Колас, 2022 («Паэты планеты»).

Зноскі

↑ ^а ^б Salvatore Quasimodo // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
↑ Salvatore Quasimodo // Берлінская акадэмія мастацтваў — 1993. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q414110"></a>
↑ ^а ^б Archivio Storico Ricordi — 1808. Праверана 3 снежня 2020.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q3621644"></a>
↑ ^а ^б Princiotta C. QUASIMODO, Salvatore // Dizionario Biografico degli Italiani — 2016. — Vol. 85. Праверана 18 кастрычніка 2021.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1128537"></a>
↑ Квазимодо Сальваторе // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>
↑ Квазимодо Сальваторе // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>
↑ Поўнае напісанне імя і прозвішча Сальваторэ Квазімада ў адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах. Т.8., Мн., 1999, С.206.
↑ Галасы з-за небакраю: анталогія паэзіі свету ў беларускіх перакладах ХХ ст. Склад. М. Скобла. — Мн.: Лімарыус 2008. — 896 с.