Актавіа Пас

Актавіа Пас
ісп.: Octavio Paz
Род дзейнасці	паэт, паэт-песеннік, дыпламат, філосаф, перакладчык, эсэіст, пісьменнік, палітык
Дата нараджэння	31 сакавіка 1914(1914-03-31)
Месца нараджэння	Мехіка, Мексіка
Дата смерці	19 красавіка 1998(1998-04-19) (84 гады)
Месца смерці	Мехіка, Мексіка
Грамадзянства	Мексіка  Другая Іспанская Рэспубліка[d]
Веравызнанне	атэізм
Жонка	Elena Garro[d] і Marie José Tramini[d]
Месца працы	Парыжскі ўніверсітэт Кембрыджскі ўніверсітэт
Альма-матар	Каліфарнійскі ўніверсітэт у Берклі Colegio Williams[d][1] Нацыянальны аўтаномны ўніверсітэт Мексікі
Член у	Colegio Nacional[d] Academia Mexicana de la Lengua[d] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Бразільская акадэмія літаратуры[d]
Узнагароды і прэміі	вялікі афіцэр ордэна «За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай»[d] (1991) Нобелеўская прэмія па літаратуры (1990) грант Гугенхайма (1943) Xavier Villaurrutia Award[d] (1964, 1956) Нацыянальная прэмія ў галіне мастацтваў і навукі[d] (1945, 1977) Нейштацкая літаратурная прэмія[d] (1982) Прэмія міру кнігагандляроў Германіі (1984) Mariano de Cavia' Price[d] Іерусалімская прэмія[d] (1977) Menéndez Pelayo International Prize[d] (1987) Alfonso Reyes International Prize[d] (1985)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Актавіа Пас^[2] (ісп.: Octavio Paz; 31 сакавіка 1914 — 19 красавіка 1998) — мексіканскі пісьменнік, паэт і дыпламат, даследчык цывілізацый Захаду і Усходу.

Актавіа Пас, выхоўваўся на ўскраіне Мехіка, у сям’і прагрэсіўнага палітычнага журналіста Актавіа Паса-старэйшага, адваката і прыхільніка грамадскіх рэформ, маці — Жазефіна Лазана Пас, сям’я якой паходзіла з іспанскай правінцыі Андалусія.

Актавіа сам пісаў, у доме быў велічэзны пакой з кнігамі. Гэта не магло не ўплыць на далейшы шлях юнака. Таксама, у дзяцінстве, на Паса глыбока паўплываў дзед з боку бацькі, дзяржаўны дзеяч і пісьменнік, які адным з першых пачаў са спагадай маляваць у сваіх творах індзейскае насельніцтва Мехіка.

Пазней Пас звяртаўся да ўспамінаў пра родны сэрцу куток:

Сад хутка стаў цэнтрам майго свету, бібліятэка ж – зачараванай пячорай... Прагна прагортваючы кнігі з малюнкамі, асабліва гістарычныя раманы, я здабываў карціны пустыняў і джунгляў, палацаў і хацін, выявы ваяроў і прынцэс, жабракоў і каралёў. Мы трывалі караблекрушэнне разам з Сіндбадам і Рабінзонам, ваявалі разам з Д'Артаньянам, адбівалі Валенсію з Сідам... Свет не меў граніц, але ўвесь быў у межах дасяжнасці, а час рабіўся расцяжнай субстанцыяй, з якой ткалася непадзельная сучаснасць. Актавіо Пас

Актавіа Пас яшчэ ў дзяцінстве знаёміцца з лепшымі творамі іспанскай літаратуры свайго часу, а таксама з такімі аўтарамі, як Ніцшэ, Маркс, Гюго і Русо. Асабліва ўразіла яго «Бясплодная зямля» Т. С. Эліята. У 1931 годзе сямнаццацігадовы Пас заснаваў свой першы літаратурны часопіс, «Поручні» (Barandal), а ў дзевятнаццаць гадоў ён выпусціў свой першы зборнік вершаў пад назвай «Дзікі месяц» (Luna silvestre). Пас наведваў лекцыі ў Нацыянальным універсітэце Мехіка, але не скончыў. Замест гэтага ён з’ехаў на Юкатан, адкрыў там сярэднюю школу і паглыбіўся ў вывучэнне гісторыі Мексікі.

Асобныя вершы Паса пераклалі на беларускую мову Лявон Баршчэўскі^[3], Макс Шчур^[4], Юлія Цімафеева^[5].

• «Дзе толькі туман сапраўдны…» Архівавана 17 лістапада 2020.