Сан-Ладзара-дэльі-Армені

Сан-Ладзара-дэльі-Армені
	італ. San Lazzaro degli Armeni
	; Від на востраў
Характарыстыкі
Плошча	0,033 км²
Насельніцтва	22 чал. (2001)
Шчыльнасць насельніцтва	666,67 чал./км²
Размяшчэнне
	45°24′44,6″ пн. ш. 12°21′40,92″ у. д.HGЯO
Акваторыя	Венецыянская лагуна
Краіна	Італія;
Вобласць	Венецыя
	Сан-Ладзара-дэльі-Армені
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сан-Ладзара-дэльі-Армені (у перакладзе армянскі востраў Святога Лазара; вен.: San Làzaro dei Armeni, італ.: San Lazzaro degli Armeni, арм.: Սուրբ Ղազար կղզի, руск.: Остров Святого Лазаря) — невялікі востраў у паўднёвай частцы Венецыянскай лагуны паміж астравамі Ліда і Сан-Сервала (Італія), адзін з асноўных сусветных цэнтраў армянскай культуры.

Гісторыя

З XII стагоддзя на востраве знаходзілася карантынная станцыя, а пазней — венецыянскі лепразорый Св. Лазара (апекуна пракажоных), які і даў назву востраву.

З XVI стагоддзя востраў быў пакінуты людзьмі. У 1717 годзе сюды прыбыў армянскі каталіцкі манах Манук дзі П'етра (Мхітар Севастыйскі), які раней збег разам з групай паслядоўнікаў з Марэі, якая стала арэнай ваеннага супрацьстаяння паміж Венецыяй і Асманскай імперыяй, і аддаўся пад заступніцтва Папы рымскага. Абшчына пабудавала на востраве манастыр, царкву, бібліятэку (звыш 150 тыс. тамоў) і ператварыла востраў у цэнтр арыенталісцкіх даследаванняў.

У 1816 годзе на востраве часта спыняўся Байран, які знаёміўся з армянскай культурай і вывучаў армянскую мову^[1]. Пакой, дзе жыў Байран, цяпер выкарыстоўваецца як яго музей.

У наш час на востраве манахамі праводзяцца экскурсіі, падчас якіх наведнікі знаёмяцца з вялікай калекцыяй усходніх старажытнасцей, што ўключае цалкам захаваную егіпецкую мумію.