Сербская Праваслаўная Царква

Сербская праваслаўная царква
Сербская праваслаўная царква
	сербск.: Српска православна црква
	Сабор Св. Савы ў Бялградзе
Асноўная інфармацыя
Прадстаяцель у наш час	Ірыней
Цэнтр	Бялград, Сербія
Рэзідэнцыя Прадстаяцеля	Бялград
Юрысдыкцыя (тэрыторыя)	Сербія; Боснія і Герцагавіна; Паўночная Македонія; Славенія ; Харватыя; Чарнагорыя
Аўтаномныя цэрквы ў кананічнай залежнасці	Охрыдскае архіепіскапства
Мова набажэнстваў	сербская, царкоўнаславянская
Каляндар	юліянскі
Колькасць
Епіскапаў	45
Епархій	46
Сайт	Старонка ў сеціве

Сербская праваслаўная царква — аўтакефальная маёнткавая праваслаўная Царква, мела шостае месца ў дыпціху аўтакефальных маёнткавых Цэркваў.

Гісторыя

Заснаваная ў канцы IX стагоддзі. З 1219 года — аўтакефалія. З 1346 года — першы Патрыярхат. У XIV ст. патрапіла пад няволю туркаў і ў царкоўную залежнасць ад Канстанцінопальскага патрыярхата. У 1557 годзе здабыла незалежнасць, але праз два стагоддзя зноў апынулася ў падначаленні ў Канстанцінопаля. Толькі ў 1879 годзе ізноў стала аўтакефальнай.

На тэрыторыі суседняй Паўночнай Македоніі хрысціянства вядома яшчэ з часоў ап. Паўла. З IV па VI ст. Македонская Царква напераменку залежала то ад Рыму, то ад Канстанцінопаля. У канцы IX — пачатку XI ст. мела статут аўтакефаліі — Ахрыдска архібіскупства-патрыярхія (Ахрыдская патрыярхія; Архібіскупства ахрыдская Першага Юстыніяна і ўся Болгарыі) з цэнтрам у Ахрыдзе і, магчыма, удзельнічала ў Крышчэнні Русі.

Адмысловы царкоўны лёс быў у Чарнагорыі.

Аб'яднанне ўсіх гэтых праваслаўных абласцей у адзіную Сербскую Царкву адбылося ў 1919 годзе. З 1920 года адноўлены Сербскі Патрыярхат. Фашысцкая акупацыя і наступны сацыялістычны перыяд нанеслі Сербскай Царкве значныя страты. Абвастрыліся нацыяналістычныя тэндэнцыі. У 1967 годзе Македонія адлучылася ў самачынную аўтакефалію (пад вяршэнствам архібіскупа Ахрыдскага і Македонскага).