Тэцкае наступленне (1969)
Другое Тэцкае наступленне — серыя ваенных аперацый, праведзеных паўночнав’етнамскай арміяй (В’етнамская народная армія, ВНА) падчас вайны ў В’етнаме. ПерадумовыПа выніках 1968 года сітуацыя складвалася не на карысць камуністаў. Ваенныя аперацыі 1968 года скончыліся паразай НФВПВ. Маральны дух часцей ВНА і асабліва НФВПВ значна ўпаў. На тэрыторыі Паўднёвага В’етнама вялікія поспехі прыносіла амерыканская праграма прымірэння. Аднак адначасова з гэтым у амерыканскім грамадстве баявыя дзеянні мінулага года выклікалі ўзмацненні антываенных настрояў. 31 кастрычніка былі прыпынены бамбардзіроўкі Паўночнага В’етнама. Пачаліся перамовы, якія прадастаўлялі магчымасць для дасягненняў палітычных пераваг. У гэтым святле новае наступленне абавязкова прывяло бы да ахвяр сярод асабістага складу амерыканскіх войскаў, што ў сваю чаргу выклікала б усплёск антымілітарысцкіх настрояў і акцый пратэсту ў ЗША. На перамовах гэта было б важкімі аргументамі для Паўночнага В’етнама. Ваенныя дзеянніНаступленне праводзілася пераважна сіламі рэгулярнай арміі Паўночнага В’етнама, так як партызанскія атрады НФВПВ панеслі цяжкія страты ў бітвах 1968 года і не маглі паўнавартасна ўдзельнічаць у аперацыі. Асноўнай задачай было нанясенне амерыканскім часцям максімальных страт, што выклікала б палітычны рэзананс у ЗША і ўзмацненне антываеннага руху. Паўднёвав’етнамскія базы і войскі былі названы нізка прыярытэтнымі мэтамі нападаў. Наступленне пачалося 22 лютага 1969 года, на гэты раз адразу пасля В’етнамскага Новага года і працягвалася каля трох тыдняў. У розных частках Паўднёвага В’етнама былі праведзены наземныя атакі супраць 125 амерыканскіх ваенных баз і аб’ектаў, але асноўны ўпор рабіўся на мінамётныя і артылерыйскія ўдары яшчэ па 400 аб’ектах. Другая хваля наступлення пачалася 12 мая, трэцяя — 12 жніўня, чацвёртая — 4 лістапада. ВынікДругое Тэцкае наступленне было найбольш буйной аперацыяй камуністычных сіл за год, які прайшоў пасля «першага Тэта». Паводле ацэнкі ЗША і кіраўніцтва Паўночнага В’етнама, наступленне не прынясло ніякіх стратэгічных поспехаў. Намечаныя мэты прызнаны нявыкананымі. За час наступлення загінула больш за 1000 амерыканскіх вайскоўцаў. Насуперак чаканням баявы дух партызан яшчэ больш упаў, дэзерцірства асабістага складу павялічылася. Кіраўніцтва Паўночнага В’етнама надоўга вярнулася да тактыкі партызанскай вайны. Літаратура
Спасылкі
|
Portal di Ensiklopedia Dunia