Малајски јазици
Малајски јазици — гранка на австронезиското семејство. Во неа спаѓаат малајскиот — државен јазик на Малезија, Брунеј и Индонезија; минангкабајскиот во централна Суматра и ибанскиот во северно Борнео. Се смета дека прататковината на малајските е западно Борнео, каде изворно се задржале ибанските јазици. Потесната група на малајски јазици претставува второстепено расчленување, веројатно од централна Суматра, а можеби и исто така од Борнео.[1] Извесно време постоела несигурност за припадноста на дајачките јазици, но денес е утврдено дека некои од нив се малајски, а некои не. Меѓу малајските дајачки се вбројува ибанскиот, кој понекогаш се смета за групна целина, говорена од Ибанците (Морските Дајаци), а понекогаш за група. Другите дајачки јазици, наречени копненодајачки, се застапени во северозападниот агол на Калимантан, помеѓу ибанските и потесните малајски. Јазици
Неколку ибански јазици are also sometimes placed separately in Malayic. КласификацијаАделар (1993) ги дели малајските јазици на следниов начин.[2]
Меѓутоа, Нотхофер (1988) ја дава следнава класификација. РеконструкцијаФонологијаПрамалајскиот имал вкупно 19 согласки и 4 самогласки (Adelaar 1992:102).
Има два 2 дифтонга:
МорфологијаПрамалајските лексеми се претежно двосложни, но некои се едно-, три- или четирисложни. Лексемите го имаат следниов слоговен состав (Adelaar 1992:102):
Белешки
Наводи
|
Portal di Ensiklopedia Dunia