Massugàs. Dauzat explicava Massugàs per lo mot massuga, « moja », catalan « cist, estepa », emb lo sufixe -acum[3]; Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, aimava mèi lo gascon massuga, « persona testuda, capuda », emb lo sufixe aumentatiu -às. A la seguida d'Astor, Bénédicte Boyrie-Fénié causís lo mot massuga, « sesca », una planta tipica deus luecs umides, emb lo sufixe -aceu (la planta causida per Dauzat es que mediterranèa) [1]. Notem que Massugàs es pas dens una comba, mes i a una comba pas lonh a l'oèst, onte i a adara un lac artificiau. L'abséncia de fòrmas ancianas es una dificultat de mèi.
Sent Martin de Cervòla(s). Lo nom de Sent Martin, donat sustot a de las glèisas au prumèir millenari, es lo de Martinus, avesque de Tors, evangelizator de la Gàllia [4]. Lo nom de Servol(l)e(s), qu'es tanben lo de Sent Laurenç de Servoles, en direccion de l'oèst, dens la comuna de Pelagrua, deu estar en rapòrt emb deus cèrvis puslèu que emb daus sèrfs; si lo nom èra *(Serv)airolles, i auré mèi de certitud, mes lo sufixe -ola, en teoria de sens diminutiu, pòt prene deus sens variats. Un pòt benlèu azardar lo sens de « bòsc (petit ?) onte i a deus cèrvis » e la grafia Sent Martin de Cervòlas.
Istòria
A la Revolucion, la parròquia de Nòstra Dòna de Massugàs e son annèxa de Massugàs, Sainte-Cécile de Bouffiagues (en francés, donc probablament Senta Ceselha ? de Bofiagas) aurién format la comuna de Massugàs [5], mes las informacions son contradictòrias [6] e sembla que Bofiagas sisca finalament dens Pelagrua; lo nom se vei sus la mapa, près deu castèth de La Roqueta, dens la coeta de padèla de la comuna de Pelagrua situada entre Cobeirac e Listrac[7], mes la glèisa a dispareishut.
Abans 1806, la comuna de Saint-Martin de Servol(l)e(s) (nom francés) fut annexada a Massugàs [8]
Comunas deGirondaen Gasconha lingüistica (comunas actualas, comunas que contenen comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg){kind=small}
