La prononciacion es [sem]. Las fòrmas ancianas son Sen en 1181, Sen en 1246, Sensu en 1272, Sen en 1375, Sem en 1385, 1390 e cap a 1460, Sen en 1391 e 1445, etc [5].
Ni Dauzat, nimai los Féniés dison pas res de Sem. Viteau, citat per Patrici Pojada, fa venir Sem del nom latin (o galloroman) Sentius[5] (sic).
Segon Patrici Pojada, la fòrma grafica ambe -m finala seriá arribada puslèu tard e non se pòt precisar la part de la prononciacion e la de la convencion grafica. Se se supausa que la prononciacion anciana èra Sen, lo ligam es evident ambe Senet, a 70 km tot dret. Coromines compara Senet a d'autres lòcs d'aquel airal pirenenc (sud), Sin, Sen, Senz (comparable à la fòrma anciana de 1272); per Coromines, l'element sen es prelatin, probablament aquitan, aparentat al basc (cf. seme, « filh ») e auriá un sens de parentat, d'afinitat, d'aliança. Lo passatge de Sen a Sem s'explicariá perqué en foissenc la finala [n] articulada es plan rara. Pr'aquò, son pas que de suposicions[5].
Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Vic de Sòs; es ara del canton de Sabarthès (en francés), donc de Savartés.
Comunas d'Arièja (Lengadòc e Gasconha) (comunas actualas, comunas que contenon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg){kind=small}
