La prononciacion es [ti'ɲak]. Las fòrmas ancianas son Tiniago, en 987 e 994, Tinhaco, en 1272 e 1273, Tinhacum, Tinhac, Tinhaci, Tinhaco en 1318-1325, Tinhac, en 1385 e 1390, etc[5].
Segon Dauzat e Rostaing, Tinhac s'explicariá per un nom latin d'òme, Tennius o Tineius, ambe'l sufixe -acum[6], latinizacion del sufixe gallés -āco(n). Segon Negre, citat per Patrici Pojada, Tinhac ven del nom latin d'òme Tennius, ambe'l sufixe -acum. Segon Delamarre, Tinhac representariá le celtic tiniācon, nom de la proprietat de Tinios (vengut de *Tindo- ?). Segon Felip Carbona, citat per P. Pojada, se lo -ac final èra -at, Tinhac poiriá èsser format sus de basc e representar tin « cima, punta », ambe'l sufixe de direccion -at (« en direccion de la cima »)[5],[7]. Patrici Pojada constata que totas las fòrmas ancianas son clarament en -ac, eretièr del sufixe d'apertenéncia galloroman -acum. Tinhac èra donc la proprietat de Tinios (= Tinius) o d'una autra persona de nom vesin e foneticament adaptat[5].
Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton d'Ax; es ara del canton de Haute Ariège (en francés), donc de Nauta Arièja.
Comunas d'Arièja (Lengadòc e Gasconha) (comunas actualas, comunas que contenon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg){kind=small}
