தகவாசன்

சிறீவிஜய அரசர்கள்
தொடக்கம்
பலெம்பாங்
ஜெயநேசன்	671–702
இந்திரவருமன்	702–728
உருத்திர விக்கிரமன்	728–742
(தகவல் இல்லை)	742–775
பிற்காலம் சைலேந்திர மரபு (மாதரம் இராச்சியம்)
பனங்கரன்	746–784
பனராபன்	784–803
ஜாவா
பானு	752–775
தருமசேது (விஷ்ணு)	775–?
தரணிந்திரன்	775–782
சமரகரவீரன்	800–819
ராக்காய் வாராக்	803–827
தயா குலா	827–829
ராக்காய் காருங்	829–847
பிரமோதவர்தனி	847–856
ராக்காய் பிக்கத்தான்	838–850
லோகபாலா	855–885
தகவாசன்	885–885
பனுவங்க தேவேந்திரன்	885–887
தயா பத்திரன்	887–887
உதயாத்தியன்	960–980
இசியா சி	980–988
சூடாமணி வருமதேவன்	988–1008
விஜயோத்துங்கவருமன்	1008–1017
கடாரம்
சங்கராமன்	1017–1030
செரி தேவன்	1028–(?)
சோழர் ஆட்சி
இராசேந்திர சோழன்	1025–1044
குலோத்துங்கன்	1070–1120
மௌலி மரபு
திரிலோகிய ராஜா	1183–(?)

தகவாசன்
Dyah Tagwas
தகவாசன் Dyah Tagwas
	சிறீ மகாராஜா தயா தகவாச ; ஜெயகீர்த்தி வருத்தனன்; (Sri Maharaja Dyah Tagwas Jayakirtiwardhana)
	மாதரம் இராச்சிய காலத்தில், கிபி 856-இல் லொம்போக்கில் கட்டப்பட்ட இந்து கோயில் (1930)
மாதரம் 9-ஆவது அரசர்
ஆட்சிக்காலம்	17 பிப்ரவரி 885 - 25 ஆகத்து 885
முன்னையவர்	லோகபாலா
பின்னையவர்	பனுவங்க தேவேந்திரன் ; (Rakai Panumwangan Dyah Dewendra)
மரபு	சஞ்சய வம்சம்
மதம்	சைவ சமயம்

தகவாசன் அல்லது தயா தகவாசன் (ஆங்கிலம்: Dyah Tagwas; இந்தோனேசியம்: Sri Maharaja Dyah Tagwas Jayakirtiwardhana) என்பவர் கிபி 9-ஆம் நூற்றாண்டில் இந்தோனேசியா, மத்திய ஜாவா, மாதரம் இராச்சியத்தை ஆட்சி செய்த சஞ்சய அரச மரபைச் சேர்ந்த 9-ஆவது அரசர் ஆவார்.^[1]இவரின் ஆட்சிக்காலம் 17 பிப்ரவரி 885 - 25 ஆகத்து 885 என அறியப்படுகிறது.

வானுவா தெங்கா III கல்வெட்டில் (908), அவர் பிப்ரவரி 17, 885 முதல் ஆகத்து 25, 885 வரை ஆட்சி செய்தார் என பதிவாகி உள்ளது.^[2]^[3]^[4]

இவர் லோகபாலா (Rakai Kayuwangi) அரசருக்குப் பிறகும், பனுவங்க தேவேந்திரன் (Rakai Panumwangan) அரசருக்கு முன்பும் மாதரம் இராச்சியத்தின் மன்னராக இருந்தார்.^[2]^[5] ஏர் அங்காட் கல்வெட்டில் (Prasasti Er Hangat) எழுதப்பட்டுள்ளதுபடி, தகவாசனின் முழுப் பெயர் சிறீ மகாராஜா தயா தகவாச ஜெயகீர்த்தி வருத்தனன் என்பதாகும்.^[6]^[7]

மந்தியாசி கல்வெட்டு

மந்தியாசி கல்வெட்டில் (கி.பி. 907) உள்ள மன்னர்களின் பட்டியலில், தயா குலா மற்றும் மாதரம் இராச்சியத்தின் மன்னர்கள் பலரின் பெயர்கள் காணப்படவில்லை.^[8] ஏனெனில் மந்தியாசி கல்வெட்டு, நீண்ட காலம் ஆட்சி செய்து முழு அதிகாரம் பெற்ற மன்னர்களைப் பற்றி மட்டுமே குறிப்பிடுகிறது,

அந்த வகையில் மந்தியாசி கல்வெட்டில் சஞ்சய வம்சாவளியைச் சேர்ந்த மன்னர்களின் பெயர்களுக்கான தலைப்பு சிறீ மகாராஜா என்றுதான் வழங்கப்பட்டு உள்ளது. தயா குலா ஒரு மகாராஜா பதவியைப் பெறவில்லை என்பதால் மந்தியாசி கல்வெட்டில் அவரின் பெயர் இடம்பெறவில்லை.^[9]

ஏர் லங்காட் கல்வெட்டு

வானுவா தெங்கா III கல்வெட்டில் (908), அறியப்படுவதைத் தவிர, மத்திய ஜாவாவின் பஞ்சார் நெகாரா (Kabupaten Banjarnegara) பகுதியில் கண்டெடுக்கப்பட்ட ஏர் அங்காட் கல்வெட்டில் (Prasasti Er Hangat) தகவாசனின் பெயர் சிறீ மகாராஜா தயா தகவாச ஜெயகீர்த்தி வருத்தனன் என்ற பட்டப் பெயரால் அறியப்படுகிறது.^[7]

ஏர் லங்காட் கல்வெட்டு முழுமை பெறாத நிலையில் காணப்பட்டது; அத்துடன் ஆண்டு எண்களைக் கொண்ட முதல் தட்டும் காணப்படவில்லை.^[6] அத்துடன் இந்தக் கல்வெட்டின் காலத்தை உறுதியாகக் கூற இயலவில்லை. ஆனால், கி.பி 885-888-க்கு இடைப்பட்டதாக இருக்கலாம் என்று மட்டும் மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது.^[6]

ஏர் லங்காட் கல்வெட்டில் தகவாசன் என்ற பெயரில் ராக்காய் என்ற பிராந்தியப் பெயர் எதுவும் இல்லை; ஒருவேளை தகவாசன் அரியணை ஏறியபோது அல்லது அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றியபோது; அவர் மாதரம் இராச்சியத்தின் தலைநகரிலோ அல்லது பிராந்தியங்களிலோ பதவி வகிக்காமல் இருந்து இருக்கலாம்; அல்லது அவர் முதிர்ச்சி அடையாமல் இருந்து இருக்கலாம் என்றும் கருதப்படுகிறது.^[10]^[11]^[12]

மாதரம் இராச்சியத்தின் மன்னர்கள்

முன்னர் லோகபாலா	மாதரம் இராச்சியத்தின் மகாராஜா தகவாசன் 855–885	பின்னர் பனுவங்க தேவேந்திரன்

மேலும் காண்க

மேற்கோள்கள்

↑ Dwiyanto, Djoko. 1986. Pengamatan terhadap Data Kesejarahan dari Prasasti Wanua Tengah III tahun 908 Masehi. Dalam PIA IV (IIa). Jakarta: Pulit Arkenas, h. 92-110.
↑ ^2.0 ^2.1 Boechari (2013-07-08). Melacak Sejarah Kuno Indonesia lewat Prasasti. Kepustakaan Populer Gramedia. ISBN 978-979-91-0520-2.
↑ Kebudayaan, Indonesia Departemen Pendidikan dan (1989). Pemugaran Candi Brahma, Prambanan, Candi Sambisari, Taman Narmada. Departemen Pendidikan dan Kebudayaan.
↑ Arif, H. A. Kholiq (2010-01-01). MATA AIR PERADABAN ; Dua Milenium Wonosobo. Lkis Pelangi Aksara. ISBN 978-979-25-5331-4.
↑ Ras, J. J. (2014). Masyarakat dan Kesusastraan di Jawa. Yayasan Pustaka Obor Indonesia. ISBN 978-979-461-899-8.
↑ ^6.0 ^6.1 ^6.2 Kusen (1994). "Raja-raja Mataram Kuna dari Sanjaya Sampai Balitung Sebuah Rekonstruksi Berdasarkan Prasasti Wanua Tengah III". Berkala Arkeologi Volume 13 No. 2. https://berkalaarkeologi.kemdikbud.go.id/index.php/berkalaarkeologi/article/download/705/654/3285. பார்த்த நாள்: 17 Februari 2024.
↑ ^7.0 ^7.1 Sejarah nasional Indonesia: Jaman kuno (in இந்தோனேஷியன்). Departemen Pendidikan dan Kebudayaan. 1975.
↑ Casparis, J. G. de (2001). Fruits of Inspiration: Studies in Honour of Prof. J.G. de Casparis, Retired Professor of the Early History and Archeology of South and Southeast Asia at the University of Leiden, the Netherlands, on the Occasion of His 85th Birthday (in ஆங்கிலம்). Egbert Forsten. ISBN 978-90-6980-137-7.
↑ Seminar Sejarah Nasional IV: Sub tema historiografi. Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, Direktorat Sejarah dan Nilai Tardisional [i.e. Tradisional], Proyek Inventarisasi dan Dokumentasi Sejarah Nasional. 1985.
↑ Seminar Sejarah Nasional IV: Sub tema historiografi. Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, Direktorat Sejarah dan Nilai Tardisional [i.e. Tradisional], Proyek Inventarisasi dan Dokumentasi Sejarah Nasional. 1985.
↑ Boechari (2013-07-08). Melacak Sejarah Kuno Indonesia lewat Prasasti. Kepustakaan Populer Gramedia. ISBN 978-2-85539-473-2.
↑ Hardani, Kayato (Mei 2010). "Rajya Rajya Ing Jawa Madhya, Raja-Raja Mataram Kuna Abad 9-10 Masehi: Perbandingan Antara Naskah Pustaka Rajya-Rajya I Bhumi Nusantara Dengan Prasasti Wanua Tengah III". Berkala Arkeologi Volume 30 No. 1 May 2010. https://berkalaarkeologi.kemdikbud.go.id/index.php/berkalaarkeologi/article/download/388/355/. பார்த்த நாள்: 22 January 2020.

சான்றுகள்

Teguh Asmar & Nuriah. 1985. PRASASTI KOLEKSI MUSEUM NASIONAL JILID I. Jakarta: Museum Nasional
Dumarçay, Jacques (1991). Borobudur. trans. and ed. by Michael Smithies (2nd ed.). Singapore: Oxford University Press. ISBN 0-19-588550-3.
Miksic, John (1990). Borobudur: Golden Tales of the Buddhas. Tuttle Publishing. ISBN 0-87773-906-4.
Van der Meulen, W. J. (1979). "King Sañjaya and His Successors". Indonesia 28 (28): 17–54. doi:10.2307/3350894. http://cip.cornell.edu/DPubS?service=UI&version=1.0&verb=Display&handle=seap.indo/1107121629.
Marwati Poesponegoro & Nugroho Notosusanto. 1990. Sajarah Nasional Indonesia Jilid II. Jakarta: Balai Pustaka
Slamet Muljana. 2006. Sriwijaya (terbitan ulang 1960). Yogyakarta: LKIS