Вільгельм Фрыдрых Оствальд

Вільгельм Фрыдрых Оствальд
Wilhelm Friedrich Ostwald
Дата нараджэння	2 верасня 1853(1853-09-02)[1][2][…]
Месца нараджэння	Рыга, Расійская імперыя
Дата смерці	4 красавіка 1932(1932-04-04)[3][2][…] (78 гадоў)
Месца смерці	Лейпцыг, Германія
Месца пахавання	Вялікія могілкі[d][4] Wilhelm Ostwald Park[d][5]
Грамадзянства	Расійская імперыя  Германія
Бацька	Gottfried Ostwald[d][5]
Маці	Elisabeth Ostwald[d]
Жонка	Flora Helene* Mathilde Ostwald (von Reyher)[d][6]
Дзеці	Wolfgang Ostwald[d] і Walter Ostwald[d][7]
Род дзейнасці	хімік, эсперантыст, вынаходнік, выкладчык універсітэта, ідыст, пісьменнік, фізік, філосаф, настаўнік
Навуковая сфера	фізіка, хімія, філасофія
Месца працы	Рыжскае політэхнічнае вучылішча Лейпцыгскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	доктарская ступень[d][8]
Альма-матар	Дэрпцкі ўніверсітэт (невядома)[9] Першая Рыжская дзяржаўная гімназія[d]
Навуковы кіраўнік	Carl Schmidt[d][10] і Arthur von Oettingen[d][10]
Член у	Korporatsioon Fraternitas Rigensis[d][11] Пруская акадэмія навук Саксонская акадэмія навук[d][12] German Bunsen Society for Physical Chemistry[d][13] Расійская акадэмія навук[14] Royal Society of Sciences in Uppsala[d][15] Венгерская акадэмія навук[15] Нідэрландская каралеўская акадэмія навук[16] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук[17] Турынская акадэмія навук[d][18] Нацыянальная акадэмія навук ЗША[19] Амерыканскае філасофскае таварыства[15] Леапальдзіна[15]
Узнагароды	Нобелеўская прэмія па хіміі (1909)
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вільгельм Фрыдрых Оствальд (ням.: Wilhelm Friedrich Ostwald, лат.: Vilhelms Ostvalds; 2 верасня 1853, Рыга — 4 красавіка 1932, Лейпцыг) — нямецкі фізіяхімік і філосаф, адзін з заснавальнікаў фізічнай хіміі, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі (1909).

Скончыў у 1875 Дэрпцкі (Тартускі) ўніверсітэт (1875), дзе і працаваў. Прафесар Рыжскага політэхнічнага вучылішча (1882-1887), Лейпцыгскага ўніверсітэта (1887-1906), адначасова ў 1898—1905 дырэктар заснаванага ім Фізіка-хімічнага інстытута. 3 1906 праводзіў даследаванні ва ўласнай хімічнай лабараторыі.

Замежны член-карэспандэнт Пецярбургскай АН (1895).

Навуковыя працы па хімічнай кінетыцы і каталізе, тэорыі электралітычнай дысацыяцыі, вучэнні аб колерах, гісторыі хіміі. Вывеў суадносіны паміж электраправоднасню разбаўленых раствораў бінарных слабых электралітаў і іх канцэнтрацыяй (закон разбаўлення Оствальда^[ru], 1888). Распрацаваў спосаб каталітычнага акіслення аміяку да азотнай кіслаты (1902).

У 1889 распачаў выданне серыі «Класікі дакладных навук».

Стваральнік філасофскай тэорыі энергетызму, паводле якой адзінай субстанцыяй сусвету з'яўляецца энергія.

• Оствальд Вільгельм Фрыдрых // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 11. С. 455.

• Інфармацыя з сайта Нобелеўскага камітэта (англ.)
• Профіль Вільгельма Фрыдрыха Оствальда на афіцыйным сайце РАН
• Оствальд, В. «Натурфіласофія» (1907)(недаступная спасылка)