Узброенае паўстанне ў Лаёла
Узброенае паўстанне ў Лаёла — частка падзей ліпеньскага путчу 1936 года ў Іспаніі, калі мяцежныя вайскоўцы паднялі бунт у казармах Лаёла (г. Сан-Себасцьян, Краіна Баскаў). СітуацыяУ першыя дні путчу нацыяналісты пад пачаткам генерала Анхеля Гарсія Бенітэса і палкоўніка Каміла Алонса Вега разгарнулі паўстанне на тэрыторыі Краіны Баскаў. Ім удалося захапіць горад Віторыя ў правінцыі Алава, аднак у рэгіёнах Біская і Гіпускаа мяцежнікі пацярпелі няўдачу. Шмат у чым гэтаму паспрыяла пазіцыя мясцовых баскскіх нацыяналістаў, якія праявілі лаяльнасць ураду за прадстаўленую аўтаномію. Для процідзеяння путчу баскі ва ўсіх гарадах і мястэчках стварылі «Хунты абароны» (ісп.: Junta de defensa), арыштавалі правых дзеячаў і рэквізавалі іх аўтамабілі[1]. Паўстанне19 ліпеня ваенны губернатар Сан-Себасцьяна палкоўнік Леон Караска Амілібія быў арыштаваны за сувязі з мяцежнікамі. У гэты час камандзір казармаў Лаёла палкоўнік Хасэ Валеспін Кабіян, падбухторваны Эміліа Мола, адным з кіраўнікоў путчу, вырашыў адкрыта выступіць супраць уладаў. Валеспін накіраваў гарматы на будынак грамадзянскай адміністрацыі, чые супрацоўнікі неадкладна беглі. Тым часам Караска збег з-пад арышту і далучыўся да астатніх паўстанцаў. Мяцеж таксама падтрымала гарадская грамадзянская гвардыя. 20 ліпеня калона з Эйбара, прыкладна ў 50 кіламетрах ад горада, на чале з палкоўнікам Аўгуста Перэсам Гармендыя падышла да Сан-Себасцьяна і акружыла будынкі, якія ўтрымліваліся путчыстамі[1]. 23 ліпеня рэспубліканскія сілы занялі гатэль «Марыя-Крысціна», а 27 ліпеня паўстанцы ў казармах Лаёлы здаліся ўрадавым сілам[2]. НаступствыПасля разгрому мяцежнікаў іспанскія анархісты, якія змагаліся на баку ўладаў, захапілі вялікую колькасць зброі і расстралялі некаторых правых зняволеных, што пагоршыла іх адносіны з баскскімі нацыяналістамі[3]. 14 верасня таго ж года падчас аднаго з наступленняў нацыяналісты занялі Сан-Себасцьян[4]. ЗноскіЛітаратура
|
||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
Portal di Ensiklopedia Dunia
