Las fòrmas ancianas son In pago Vellaico, in vicaria de Vetula Civitate, in loco...Grazaco, en latin, en 946, Graziacum, en latin, vas 1090, Grasac, en 1142, Gradac, en 1144, Grasacum, en latin, en 1164, Alegre, vas 1217, Fraternitas de S. Agracio apud Alegrium, en latin, en 1222, Ecclesia de Grazat, en 1263, Allegrium, en 1288, La paroisse d'Aleigre, en 1398, Allègre, en 1439, Allegrium, en 1484, Le lieu de Grazat, faulxbourgs d'Alegre, en 1567, Alaigre, en 1620.
La prononciacion aproximativa a Josat z-es [a'vɛgɾə] [2].
Grasac èra lo nom de la vila e dels barris, Alègre del chastèl [3].
Lo prumèir nom, Grasac, dispareissut, prononciat [gra'zat] tanlèu lo sègle XII, ven del nom latin d'òme Gratius, ambelh sufixe -acum [latinizacion delh sufixe gallés -ācon]. Lo sens delh nom del chastèl, Alègre, es « de jòi, gait »; aquò's un nom de persona (de senhor) [4]. Alègre, ancianament Grasac, èra probablament una anciana granda proprietat antica qu'aviá per mèstre Gratius.
Mentèiras
Las fòrmas ancianas son Menteiras en 1259, Mansus de Menteyras en 1311, Menteriæ en 1323, Mentieres (mapa de Cassini, alh secle XVIII) [5].
Aquò's un nom comparable a Mentèira, près de Sant Flor. Menteira(s) ven delh latin mentha, « menta », e delh sufixe -aria,[6] o de lors resultats, un luòc ont i a de menta (o benleu de mentastre ?). Lo plural, constant, a una foncion collectiva.
Sassac
Las fòrmas ancianas son Sassac en 1222 e 1263. I a d'autres Sassac en Naut Léger, dont un a Chaumelh, escrit Cessac en 1311 [7]. Sassac poiriá èsser l'equivalent de Cessac (Gironda), explicable pelh nom gallic d'òme *Cessos o Cissos, ambelh sufixe -acum[8],[9].
Segon Joan Arçac, l'etime seriá Sattiacum, de Sattius, amb redoblament delh radical latin satis [« pro »] o delh gallic satio [sufisença, richessa, benlèu tropa ? [10]] [11].
Istòria
En 1789, Alègre èra de la província d'Auvèrnhe, de l'eleccion e subdelegacion de Briude e del presidial de Riam. Sa glèisa parochala, diocèsi del Puèi de Velai e archipreirat de Sant Pàulhan, èra dedicada a Sant Martin; l'avesque presentava a la cura [3].
Alègre èra qualificat de segonda baroniá d'Auvèrnhe; las chastelaniás de Chaumelh sobeiran, de Combret, de Las Inhas, de Sant Just e de Vialanòva (quenha ?) ne'n dependián. Lo 30 de julhet de 1576, saguèt erigida en marquesat. Peatge suprimit per arrèst delh Conselh lo 26 d'octobre de 1744 [3].
En 1825, la comuna de Foraine-d'Allègre (en francés) saguèt annexada a Alègre [12]. Probable que la comuna se limitava a la vila davant 1825, o pas gaire mai.
Davant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra delh canton d'Alègre (chapluòc); es avòra delh canton de la Plana del Naut Velai granitic.
Alègre
Monlet 
.svg){kind=small}
