Ciaus d'Alègre

Ciaus d'Alègre; Céaux-d'Allègre
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Vista delh borg
	Geografia fisica
Coordenadas	45° 10′ 55″ N, 3° 44′ 53″ E
Superfícia	32,41 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 1 144 m; 900 m; 834 m
	Geografia politica;
País	Velai Lengadòc;
Estat	França;
Region; 84	Auvèrnhe Ròse Aups;
Departament; 43	Naut Léger ;
Arrondiment; 432	Lo Puèi de Velai;
Canton; 4301	Sant Pàulhan (Alègre davant 2015);
Intercom; 244300240	CA delh Puèi de Velai;
Cònsol	Maguy Masse ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	472 ab. Evolucion de la populacion; 480 ab.
Densitat	14,22 ab./km²
	Autras informacions
Còde postal	43270
Còde INSEE	43043

Vilatge d'Occitània

Ciaus d'Alègre^[1] (Céaux-d'Allègre en francés) z-es una comuna occitana, situada dins lo departament del Naut Léger e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Geografia

Comunas vesinas

Ciaus d'Alègre

Alègre
(3,4 km)

Monlet
(4,9 km)

Vernassal
(5,1 km)

Lissac
(5,8 km)

Saint-Geneys-près-Saint-Paulien
(6,6 km)

Sant Just
(7,1 km)

Sant Pàulhan
(7,3 km)

Fins-Sent-Genèis
(7,6 km)

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Ciaus d'Alègre**
Alègre		Sant Just
		Saint-Geneys-près-Saint-Paulien
Vernassal	Lissac	Sant Pàulhan

Toponimia

Las fòrmas ancianas son ad Celtos, au sègle XII [aquò seriá una latinizacion fantasiosa], Ecclesia de Ceus, en 1252, Ecclesia de Seus, en 1390, Ceaulx, en 1401, Ceaux, en 1618, Siaulx, en 1561, Seaulx, en 1616, Cyaux en Auvernhe, en 1625, Oppidum Situlense, au sègle XVII, Oppidum Situla, al sègle XVIII, Ceaux-près-d'Alegre, sus la mapa de Cassini (sègle XVIII) ^[2]. Lo nom vendriá de cellis, ablatiu-locatiu plural de cella, « ermitatge ». Es probablament pas un celsus, « naut » ^[3]. Lo nom occitan es probablament *Ciaus dempueis lo sègle XVI, après un passatge per *Ceaus (1401). La vocalizacion de -l (cellis > *Cels > Ceus) saguèt aboriva (1252). Situla o situlus (fòrmas dels sègles XVII e XVIII), an lo sens de « ferrat, selha », en francés seau, mot que sembla representat per aquela fòrma francesa deu toponime...

Duminhac

Aquò's un chastèl arroeinat e un vialatge. Las fòrmas ancianas son Duminac en 1259, Duminhac en 1331, Duminhacum en 1401, Duminiac alh secle XVIII (mapa de Cassini), Dumignac en 1820 ^[4]. Segon Joan Arçac, Duminhac vendriá de Dûminius, derivat delh latin dûmus, nom d'escais o nom d'origina; dûmus a lo sens de « boisson, bartàs » ^[5]. Improbable.
Segon Xavier Delamarre, Duminhac vendriá delh nom celtic d'òme (inatestat) *Duminius. Cf. dumion, « costet, costalàs, terme, suc ». Mas i a tanben un nom celtic d'òme Dumnios, atestat. Dumn- pòt èsser una fòrma assimilada de Dubn-. ^[6], que se seriá poscut devolopar en *Duminios per se conservar. Cf. tanben dubus, dubis, « negre »^[7].

Istòria

En 1789, Ceu d'Alègre èra de la diocèsi del Puèi de Velai, de l'archipreirat de Sant Pàulhan, de la província d'Auvèrnhe, de l'eleccion de Briude, de la subdelegacion de La Chas-Dieu e deu ressòrt de Riam ^[8]

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2008	(2026)	Maguy Masse	divèrs dreita	emplegada
març de 2001	2008	Pierre Malhomme	divèrs esquèrra
	2001
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Davant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton d'Alègre; es avòra del canton de Sant Pàulhan.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 461, totala: 467

1 294

1 307

1 355

1 377

1 495

1 515

1 535

1 609

1 614

1 440

1 415

1 452

1 440

1 600

1 471

516

489

1 380

1 319

1 318

1 301

1 053

1 009

970

919

870

807

771

676

621

511

428

412

452

448

445
460

2009

2010

453
463

462
472

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

La baissa de populacion en 1886 e 1891 es contemporanèa d'un aument d'importància comparabla a Fins-Sent-Genèis. S'agís pas d'un eschamge de territòris perqué las doás comunas se confronton pas. S'agís pas tanpauc de trabalhs per la construccion de la linha Sent Jòrgi d'Aurac-Lo Puèi de Velai, achabada en 1874.
En 2018 la populacion èra de 472 abitants e la densitat èra de 14,56 ab/km².

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Ligams extèrnes

Ciaus sobelh site de l'Insee

Nòtas

↑ Institut d'Estudis Occitans, Comission Toponimica Occitana, Luòcs, basa de donadas de toponimia occitana. Cèrca «Ciaus d'Alègre».
↑ Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 50 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f99.image
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 158
↑ Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 108 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f157.image
↑ Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 145
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 143, 144, 296
↑ Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 152
↑ https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f99.image Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 50