Воданапорная вежа (Мінск)

воданапорная вежа
Воданапорная вежа ў Мінску
2020 г.
53°52′34″ пн. ш. 27°31′15,80″ у. д.HGЯO
Краіна	Беларусь
Горад	Мінск
Архітэктурны стыль	эклектыка
Дата пабудовы	1910 год
Статус	Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 713Г000007шыфр 713Г000007
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Воданапо́рная ве́жа ў Мі́нску месціцца ў прадмесці Грушаўка па вуліцы Аўтадораўская, 3. Частка комплексу будынкаў чыгуначнай бальніцы. Гісторыка-культурная каштоўнасць рэгіянальнага значэння.

Пабудаваная ў 1910 годзе. Забяспечвала вадой бальнічныя карпусы чыгуначнай бальніцы, паравознае дэпо і станцыю. Калісьці ў верхняй частцы вежы размяшчаліся два жалезныя бакі, напоўненыя вадой. Кожны бак умяшчаў 80 тон вады^[1]. Воданапорная вежа — унікальны помнік архітэктуры горада, адзінае інжынернае збудаванне такога тыпу, захаванае да нашых дзён.

Трох’ярусная, васьмігранная ў плане цагляная воданапорная вежа не атынкаваная. Першы невысокі ярус — аснова вежы, шырокія грані другога яруса расчлянёны вялікімі арачнымі нішамі, 3-і ярус глухі. У аздабленні выкарыстаны нішы, пілястры, арнаментальныя паясы. Асобныя дэталі маюць стылізаваныя формы сярэдневяковага абарончага дойлідства: машыкулі, вокны-байніцы і інш.

• Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі Беларусь: [Даведнік] / Склад. В. Я. Абламскі, І. М. Чарняўскі, Ю. А. Барысюк. — Мн.: БЕЛТА, 2009. — 684 с. — ISBN 978-985-6828-35-8.
• Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі / АН БССР. Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору; Рэд. кал.: С. В. Марцэлеў (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1988. — Мінск. — 333 с.: іл. — ISBN 5-85700-006-8. С. 51—52

Аб’ект Дзяржаўнага спіса гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі Беларусь, шыфр 713Г000007

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Воданапорная вежа (Мінск)
• Старейшая водонапорная башня Минска: снаружи — три буквы, внутри — мусор (руск.)(недаступная спасылка). tut.by (13 кастрычніка). Архівавана з першакрыніцы 15 лістапада 2016. Праверана 14 красавіка 2017.
• Воданапорная вежа (Мінск) на сайце «Архіварта»