Зефір (тканіна)

Зефір^[3] (стар.-грэч.: Ζέφυρος) — шчыльная і трывалая баваўняная тканіна з тонкай пражы высокай якасці. Назва тканіны з намёкам на вецер  (руск.) (бел. па ідэі вытворцаў падкрэслівала яе лёгкасць^[4].

Зефір валодае гладкай паверхняй і шаўкавістым бляскам. Выконваецца з тэкстыльным арнаментам у дробную палоску або клетку з каляровых або патоўшчаных нітак асновы або ўтка. Акрамя стракататканага зефіру выпускаўся таксама адбелены і каляровы. Тканіна добра сціраецца^[5]. Акрамя таго, зефірам таксама называлі ваўняную тканіну з вышэйшых гатункаў воўны. З баваўнянага зефіру шылі ў асноўным летнія мужчынскія кашулі. Мужчынскія кашулі з ваўнянога зефіру лічыліся самымі якаснымі. Акрамя мужчынскіх кашуль з зефіру шылі жаночыя каўнерыкі, рукаўчыкі і сукенкі.

У М. А. Булгакава ў «Белай гвардыі» ў белую зефірную кашулю з камізэлькай быў апрануты Міхаіл Сямёнавіч. Вызначэнне «зефір» дадавалі да назваў іншых відаў тканін, каб паказаць на іх высокую якасць, напрыклад, драп-зефір.

• Андреева Р. П. Зефир // Энциклопедия моды. — СПб.: Издательство «Литера», 1997. — С. 176. — ISBN 5-86617-030-2.
• Кирсанова Р. М. Зефир // Костюм в русской художественной культуре 18 — первой половины 20 вв.: Опыт энциклопедии / под ред. Т. Г. Морозовой, В. Д. Синюкова. — М.: Большая Российская энциклопедия, 1995. — С. 107. — 383 с.: ил. с. — 50 000 экз. — ISBN 5-85270-144-0.
• Зефир // Краткая энциклопедия домашнего хозяйства / под ред. А. И. Ревина. — М.: Советская энциклопедия, 1960. — Т. 1. — С. 211. — 770 с.
• Зефир // Товарный словарь / И. А. Пугачёв (главный редактор). — М.: Государственное издательство торговой литературы, 1957. — Т. II. — Стб. 983—985. — 567 с.