Карэлічы

Карэлічы
Герб	Сцяг
Краіна	Беларусь
Вобласць	Гродзенская
Раён	Карэліцкі
Каардынаты	53°33′59″ пн. ш. 26°08′33″ у. д.HGЯO
Заснаваны	1395
Вышыня цэнтра	149 м
Насельніцтва	▼5 546 чал. (1 студзеня 2025);
Часавы пояс	UTC+3
Тэлефонны код	+375 1596
Паштовыя індэксы	231432
Аўтамабільны код	4
СААТА	4233551000
	Карэлічы на Вікісховішчы

Карэ́лічы^[2] (трансліт.: Kareličy; руск.: Кореличи) — гарадскі пасёлак у Гродзенскай вобласці Беларусі, цэнтр Карэліцкага раёна, на р. Рута. За 185 км да ўсходу ад Гродна, на аўтадарозе Навагрудак—Мінск. Насельніцтва 6 518 чал. (2017)^[3].

Гісторыя

Вядомыя з 1395 у сувязі з нападам крыжакоў. У 15 ст. двор вялікіх князёў у Наваградскім павеце. У 1505 годзе спалены крымскімі татарамі, у 1655 і 1706 — шведамі. З 1594 — мястэчка. З 1795 года ў складзе Расійскай імперыі, цэнтр воласці Наваградскага павета. У гады 1-й сусветнай вайны праз Карэлічы праходзіла лінія фронту. З 1921 года ў складзе Польшчы, цэнтр гміны Навагрудскага павета. З 1939 у БССР, з 1940 цэнтр раёна. З 1958 гарадскі пасёлак^[4].

Насельніцтва

1897 год — 2559 чал.
1971 год — 3,7 тыс. чал.^[5]
1995 год — 7,8 тыс. чал.^[5]
2006 год — 7,3 тыс. чал.^[5]
2015 год — 6 631 чал.^[6]
2016 год — 6 528 чал.^[7]
2017 год — 6 518 чал.^[3]

Эканоміка

У 2-й палове XVII ст. у Карэлічах працавала шпалерная мануфактура.

У 1835—1861 гадах у мястэчку працавала цукровая мануфактура; у 1859 годзе 150 рабочых, за год выраблялася 2,4 тыс. пудоў цукру.

Пры савецкай улады ў пасёлку знаходзіўся буйны племзавод.

Прадпрыемствы харчовай прамысловасці, льнозавод. Гасцініца. Цэнтр мастацкага ткацтва.

Культура

Карэліцкі раённы краязнаўчы музей
Два разы на тыдзень выходзіць газета «Полымя» ― орган Карэліцкага райвыканкама^[8].

Славутасці

Карэліцкая Петрапаўлаўская царква
Бровар (1858)
Касцёл Маці Божай Нястомнай Дапамогі (1938)
Сядзіба Радзівілаў (не захавалася)

Вядомыя асобы

Наталля Гесць (нар. 1994) — беларуская гандбалістка.
Уладзімір Пятровіч Саўко (1962—2023) — беларускі гандбаліст, трэнер.

Гл. таксама

Зноскі

↑ Численность населения на 1 января 2025 г. и среднегодовая численность населения за 2024 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов, поселков городского типа — Белстат, 2025.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q6520738"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q133574508"></a>
↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9 (DJVU).
↑ ^а ^б Колькасць насельніцтва на 1 студзеня 2017 г. і сярэднегадавая колькасць насельніцтва за 2016 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласцей, раёнаў, гарадоў і пасёлкаў гарадскога тыпу (руск.). Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь (29 сакавіка 2017). Праверана 3 красавіка 2017.
↑ Указ Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР Аб пераўтварэнні вёскі Карэлічы, Карэліцкага раёна, Гродзенскай вобласці, у гарадскі пасёлак ад 30 красавіка 1958 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1958, № 4.
↑ ^а ^б ^в Беларусь 1995.
↑ Колькасць насельніцтва на 1 студзеня 2015 г. і сярэднегадавая колькасць насельніцтва за 2014 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласцей, раёнаў, гарадоў і пасёлкаў гарадскога тыпу (руск.). Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь (31 сакавіка 2015). Праверана 3 красавіка 2017.
↑ Колькасць насельніцтва на 1 студзеня 2016 г. і сярэднегадавая колькасць насельніцтва за 2015 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласцей, раёнаў, гарадоў і пасёлкаў гарадскога тыпу (руск.). Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь (30 сакавіка 2016). Праверана 3 красавіка 2017.
↑ Карэліцкая газета «Полымя» (нявызн.).

Літаратура

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0144-3 (т. 8).
Карэлічы // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 376. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.