Клімент II (Папа Рымскі)

Клімент II
лац.: Clemens PP. II
149-ы папа 31 снежня 1046 — кастрычнік 1047
Папярэднік	Грыгорый VI
Пераемнік	Бенедыкт IX, Папа Рымскі
2-і Roman Catholic Bishop of Bamberg[d] з 8 верасня 1040
Дыяцэзія	Roman Catholic Diocese of Bamberg[d]
Папярэднік	Eberhard I[d]
Пераемнік	Hartwig[d]
Дзейнасць	каталіцкі святар, пісьменнік, каталіцкі біскуп
Нараджэнне	кастрычнік 1005 Hornburg[d], Шладэн-Верла[d], раён Вольфенбютэль[d], Ніжняя Саксонія, Германія
Смерць	9 кастрычніка 1047[1] Пезара, Папская вобласць
Пахаванне	Бамбергскі кафедральны сабор
Бацька	Konrad von Morsleben[d][2]
Маці	Amulrada[d][2]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Клімент II (лац.: Clemens PP. II; свецкае імя граф Суітгер Шыдгер-Морслебен-Горнбург, ням.: Suitger, Graf von Morsleben und Hornburg; 1005 — 9 кастрычніка 1047) — Папа Рымскі з 25 снежня 1046 па 9 кастрычніка 1047. Ён быў другім з Папаў Рымскіх з Германіі

Нарадзіўся ў Хорнбургу, Ніжняя Саксонія, Германія. Ён быў сынам графа Конрада з Морслебена і Гамбурга і яго жонкі Амалрэд.

У 1040 годзе ён стаў біскупам Бамберга. У 1046 годзе ён суправаджаў караля Генрыха III у яго італьянскай кампаніі, і 20 снежня ўдзельнічаў у царкоўным сінодзе Сутры, які зрынуў былых Папаў Рымскіх Бенедыкта IX і Сільвестра III і пераканаў Папу Рымскага Рыгора VI пакінуць Святы Прастол. Кароль Генрых III прапанаваў Суітгера на папства і сінод зацвердзіў яго. Неадкладна пасля выбараў кароль Генрых і новы Папа Рымскі выехалі ў Рым, дзе Клемент 25 снежня каранаваў Генрыха III як імператара Свяшчэннай Рымскай імперыі.

Кароткі пантыфікат Клімента II пачаўся з рымскага сінода 1047 года, які паклаў пачатак паляпшэнню спраў у рымскай царкве, асабліва прадпісваючы дэкрэты супраць сіманіі. Выбары Клемента былі пазней раскрытыкаваны партыяй рэформаў у межах папскай курыі з-за дачынення да гэтага караля і факту, што новы Папа Рымскі ўжо быў біскупам іншай дыяцэзіі. Насуперак пазнейшай практыцы Клемент кіраваў і Рымам і Бамбергам адначасова.

Клемент суправаджаў імператара ў яго паездцы па паўднёвай Італіі і наклаў інтэрдыкт на Беневента за адмову адкрыць свае вароты перад імі. Рушыўшы ўслед за Генрыхам у Германію ён кананізаваў Вібараду, закатаваную венграмі ў 925 годзе. На шляху назад у Рым ён памёр каля Пезара ў кастрычніку 1047 года. Яго труп быў вернуты ў Бамберг, які ён вельмі любіў і пахаваны ў заходнім хоры ў Бамбергскім кафедральным саборы. Клемент — адзіны Папа Рымскі, пахаваны на поўнач ад Альпаў.

Таксікалагічная экспертыза яго рэштак, праведзеная ў сярэдзіне 20-га стагоддзя, пацвердзіла векавыя чуткі, што Клемент быў атручаны свінцовым цукрам.^[3] Не ясна, аднак, ці быў ён забіты ці выкарыстоўваў свінцовы цукар у якасці лекаў

• Климент, римские папы и антипапы // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
• Catholic Encyclopedia, «Pope Clement II» (1913).