(149) Медуза

(149) Медуза
Адкрыццё
Першаадкрывальнік	Ператэн
Месца выяўлення	Тулуза
Дата выяўлення	21 верасня 1875
Эпанім	Гаргона Медуза
Альтэрнатыўныя абазначэнні	A905 BA; A906 HB
Катэгорыя	Галоўны пояс астэроідаў
Арбітальныя характарыстыкі
Эпоха 14 сакавіка 2012 года JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e)	0,065
Вялікая паўвось (a)	325,226 млн км (2,174 а.а.)
Перыгелій (q)	304,086 млн км (2,033 а.а.)
Афелій (Q)	346,365 млн км (2,315 а.а.)
Перыяд абарачэння (P)	1 170,814 сут (3,206 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць	20,179 км/с
Схіленне (i)	0,937°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω)	159,647 °
Аргумент перыгелія (ω)	251,134 °
Сярэдняя анамалія (M)	284,523 °
Фізічныя характарыстыкі[1]
Дыяметр	19,7 км
Маса	8,0×1015 кг
Шчыльнасць	2,000 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні	0,0055 м/с²
2-я касмічная скорасць	0,0104 км/с
Перыяд вярчэння	26 гад
Спектральны клас	S
Абсалютная зорная велічыня	10,79m
Альбеда	0,10
Сярэдняя тэмпература паверхні	189 К (−84 °C)

(149) Медуза — астэроід галоўнага пояса, які быў адкрыты 21 верасня 1875 года французскім астраномам Ператэнам у Тулузскай абсерваторыі і названы ў гонар Медузы Гаргоны, міфічнай пачвары са старажытнагрэчаскай міфалогіі^[2].

На момант адкрыцця, Медуза была самым маленькім з выяўленых астэроідаў (хоць тады пра гэта і не было вядома). З тых часоў былі адкрыты тысячы драбнейшых астэроідаў. Гэты астэроід у той час таксама быў найбліжэйшым да Сонца з адкрытых астэроідаў, адняўшы гэта званне ў астэроіда (8) Флора. Такім ён заставаўся да адкрыцця астэроідаў (433) Эрас і (434) Венгрыя ў 1898, калі былі адкрыты дзве новыя сем’і астэроідаў унутры арбітальнага рэзанансу 4:1 , якія акрэсліваюць асноўны пояс астэроідаў. Астэроід таксама характарызуецца адносна вялікім перыядам вярчэння — 26 гадзін.

• Спіс астэроідаў (101—200)
• Класіфікацыі малых планет

• База даных JPL НАСА па малых целах Сонечнай сістэмы (149)
• База даных MPC па малых целах Сонечнай сістэмы 149