Las fòrmas ancianas son : Ecclesia de Bellicadro en 1347, Bellumcadrum en 1368, Bellicadrium en 1458, La ville de Beaucaire en 1594, Bellumquadrum als sègles XIV-XVIII, Beaucaire en 1618, Belcaire en 1718. La prononciacion occitana es Belcáire[1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc probablament [bɛl'kajɾe]. Bèlcaire es format del resultat del latin quadrum, « pèira de talha » (l'idèa es la d'una mòta o d'una fortalesa) e de l'adjectiu valorizant bèl[2],[3]. Es una formacion romanica.
Limòsols
Le nom es atestat Limozols en 1594 [4].
Es un dels quatre lòcs d'Aude ambe finala -òsols, que son accentuats sus l'abans-darrèra sillaba finala malgrat una finala consonantica, ambe Artòsols (Sant Martin de Les), Conòsols, Vinòsols (Montlaur)[5].
La finala -òsols o -òsol es probablament le resultat local de -ialon, « clarièra, al sens de lòc desbosigat per installar un vilatge e donc vilatge[6] », coma endacòm mai -uèjols.
Le nom es probablament identic a Limeil, qu'es un *Limo-ialon : clarièra/vilatge dels olms [7].
Trassolans
La glèisa èra dedicada als sants Còrme e Damian; èra annèxa de Bèlcaire. Las fòrmas ancianas son : Locus de Trassaretto al sègle XIII, Trasoullas en 1781 [8].
La primièra mencion es enigmatica. L'actuala se poiriá explicar atal : per i arribar cal traversar un solan, puèi un ubac, puèi un autre solan.
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Bèlcaire; es ara del canton de Haute-Vallée de l'Aude (en francés), donc de La Val Nauta d'Aude.
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
.svg)
.svg){kind=small}
