Las fòrmas ancianas son : Rivellum en 1167, Sancta Cecilia de Rivello en 1296, Archipresbyteratus de Rivello en 1318, Villar de Quagular de Buello comprene Vilhac, Agulanes, Rivello en 1319, Census de Rivello en 1370, Ribel en 1404, Rexbellus de las Semals en 1615, Rivel de Lasémals en 1781, Rivel de las Sémals en 1781. La prononciacion occitana es Ribélh[1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [ri'βeʎ] o [ri'βɛʎ]. Rivèlh es un derivat de riu (del latin rivus), ambe [l'eretièr] del sufixe latin -ellum[2],[3]. Rivelhon, lo riu local, es un derivat de Rivèlh (e non pas al revèrs).
Los noms de Vilhac e Agulanes supausats per Savartés per la fòrma de 1319 semblan absents de son diccionari.
Moissa
La mapa IGN pòrta Mouïche, Mouïche des Esquèilles (autre masatge), Bois de Mouïche, Bouïchère de Mouïche, Coume Mouïchette sus un vaste espandi, l'abat Savartés escriu Mouche. Las fòrmas ancianas son : Moyssa en 1370, Mouche en 1781, Mouisse en 1807 [4].
Atal coma Moissac ven del nom latin d'òme Muscius ambe'l sufixe -acum[5], Moissa ven del meteis nom ambe'l sufixe -anum. *Moissan coneguèt un reculament d'accent, normal dins l'airal. Moissa èra una granda proprietat galloromana.
Istòria
Quercorbés
Rivèlh èra del Quercorbés (o Quercòrb).
Tèrra Privilegiada
Rivèlh èra de la Tèrra Privilegiada, onze comunautats a l'entorn d'Eissalabra exemptas de tota imposicion mejançant una soma annala qu'apelavan subvencion [6].
.jpg)
.svg){kind=small}
