Карпавічы (Вілейскі раён)

Карпавічы
Краіна	Беларусь
Вобласць	Мінская
Раён	Вілейскі
Сельсавет	Хаценчыцкі
Каардынаты	54°17′38″ пн. ш. 27°19′46″ у. д.HGЯO
Насельніцтва	▼286 чал. (2009);
Часавы пояс	UTC+3
Тэлефонны код	+375 1771
Паштовыя індэксы	222456
Аўтамабільны код	5
СААТА	6213878111

Карпаві́чы^[1] (трансліт.: Karpavičy, руск.: Карповичи) — вёска ў Вілейскім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Хаценчыцкага сельсавета.

Геаграфія

Знаходзіцца за 60 км на паўднёвы ўсход ад горада Вілейкі, за 100 км ад Мінска.

Гісторыя

У пісьмовых крыніцах вядома з XV стагоддзя. У 1480—1490-я гады вотчына Я. Мілошавіча, баярына каралеўскага, які прадаў яе В. Івашкавічу. У 1536 годзе ўласнасць баярына Вітохны, потым ваяводы віленскага А. Гаштольда.

Пасля другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) у Расійскай імперыі. У 1800 годзе вёска ў Хаценчыцкай воласці Вілейскага павета Віленскай губерні, уласнасць Л. Багдановіча. У 1842 годзе ў маёнтку Забор’е Д. Козела. У 1873 годзе вёска, цэнтр сельскай грамады ў Хаценчыцкай воласці, уласнасць Грыгаровіча, 86 рэвізскіх душ. У сельскай грамадзе лічыліся 370 сялян-уласнікаў, 1 аднадворац. У 1897 годзе вёска і сядзіба ў Хаценчыцкай воласці. У 1908 годзе 336 дзесяцін надзелаў.

З 1921 года ў Польскай Рэспубліцы, вёска ў складзе гміны Хаценчыцы Вілейскага павета Віленскага ваяводства^[2].

З лістапада 1939 года ў БССР, з 15 студзеня 1940 года ў Ільянскім раёне Вілейскай вобласці, з 12 кастрычніка 1940 года цэнтр Карпавіцкага сельсавета. У 1940 годзе ў вёсцы створаны калгас «Чырвоная Беларусь», у якім аб’ядналіся 24 гаспадаркі.

У Вялікую Айчынную вайну з 25 чэрвеня 1941 года да 3 ліпеня 1944 года акупіравана нацыстамі. З фронту не вярнуліся 7 вяскоўцаў. На ўшанаванне памяці землякоў, якія загінулі ў барацьбе супраць акупантаў, у 1975 годзе ў вёсцы пастаўлены помнік.

З 20 верасня 1944 года ў Ільянскім, з 24 ліпеня 1957 года ў Вілейскім раёнах Маладзечанскай, з 20 студзеня 1960 года Мінскай абласцей, з 6 верасня 1957 года ў Хаценчыцкім сельсавеце^[3]. Была цэнтрам саўгаса «Карпавічы», працавалі сярэдняя школа, клуб, бібліятэка, дзіцячы сад, ФАП, аддзяленне сувязі, швейная майстэрня, 2 магазіны.

Насельніцтва

1800 год — 109 жыхароў, 17 двароў.
1866 год — 166 жыхароў, 14 двароў^[4]
1897 год — 245 жыхароў.
1908 год — 238 жыхароў, 32 двары.
1921 год — 261 жыхар, 45 двароў^[5].
1931 год — 308 жыхароў, 57 двароў^[6].
1940 год — 340 жыхароў, 64 двары.
1960 год — 239 жыхароў.
1971 год — 326 жыхароў, 97 двароў.
2008 год — 317 жыхароў, 124 гаспадаркі.

Інфраструктура

У 2009 годзе дзейнічалі дзіцячы сад, бібліятэка, Дом культуры, ФАП, аддзяленне сувязі, магазін.

Вядомыя асобы

Мікалай Іванавіч Бохан (1932—2017) - беларускі спецыяліст у галіне аўтаматызацыі сельскагаспадарчай вытворчасці.

Крыніцы

↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
↑ Рашэнне выканкома Маладзечанскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 6 верасня 1957 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1957, № 9.
↑ http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_III/880
↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 78.
↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 57