Долене
Долене — село во Петричко, Пиринска Македонија, денес во општината Петрич на Благоевградската област, југозападна Бугарија. Географија и местоположбаСелото се наоѓа во планински реон, на јужните делови од планината Огражден, на 22 километри северозападно од градот Петрич. Западно од селото поминува реката Градешница. Атарот на селото зафаќа површина од 12.067 км ИсторијаСелото Долене има историја уште од античкиот период. Во околината на селото има остатоци од антички и средновековни населби. Османлиско ЦарствоСелото Долене се споменува во отоманските даночни регистри од 1570 и 1665 година. Според првиот регистар, 2 муслимански и 12 христијански домаќинства живеат во селото[1]. Во периодот од 16 - 19 век, на селската територија се одржувал славниот Доленски саем - еден од најголемите саеми во европските граници на Отоманското Царство[2]. За панаѓурот, кој се одржувал секоја година и траел 40 дена, детални информации дал патописецот Евлија Челебија, кој го посетил селото во 1670 година. За селото, тој напишал:
Во 1873 година во селото била изградена црквата „Успение на Пресвета Богородица“, која претставува споменик од големо значење. Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Долене (Dolené) се состоело од 90 куќи и 325 Македонци.[4][5] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 600 жители, од кои сите биле Македонци.[4][6] Селото било под влијание на Бугарската егзархија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во селото живееле 736 Македонци под врховенството на Бугарската егзархија. Во селото имало едно основно училиште со еден учител и 17 ученици[7]. По избувнувањето на Балканските војни во 1912 година, 34 жители од селото биле доброволци во Македонско-одринските доброволни чети[8]. БугаријаПо крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија. До 1947 година Горчево е мала на поранешното село Игуменец.
Личности
Наводи
Надворешни врски
|
Portal di Ensiklopedia Dunia